Hoe kom je aan Hoogtevrees ? Word je ermee geboren , of overkomt iemand dit na een slechte ervaring ?

Beide: je wordt ermee geboren en het groeit als je leert lopen. Neem een baby, die kan zwemmen zonder angst maar na een paar maanden komen alle angsten samen met de ontwikkeling van het lichaam. In het wiegje merk je hoe de baby niet bang is om te vallen (zinloos) altijd maar verder ziet tot je het plots in de tuin ziet wijzen naar een vliegtuig hoog in de lucht en dan weet je dat het gezicht volgroeid is. Maar de lach ontstaat ook al (bron: het psychologisch genie Desmond Morris) bij de moeder als het de baby spelend doet vallen op de schoot waarbij het een grimas trekt van 'ik ben bang' en tegelijk in contrast die grimas afzet tegen het onvoorwaardelijke vertrouwen dat die baby dan nog heeft in zijn/haar moeder, vader of opvoeder/opvoedster en zo vang rimas naar glimlach (soms grimlach) gaat. Na het kruipen waar de valangst leert tot rollen om pijn te voorkomen (pijn is dus héél zinvol in opvoeding), leert het later ook lopen (wonderbaarlijk te noemen). Met het lopen ontstaan nog grotere angsten en zo gaan we verder met hoogtevrees: een trede wordt een tafel qua hoogte, tot bepaalde jongeren gewoon videoclips lanceren waarbij ze van gebouw tot gebouw springen met salto's en steeds is er de evolutie van hoogtevrees versus het psychisch sterker worden in de geest en het onder controle houden van die angst (mens sana in corpore sane) = gezonde geest in gezond lichaam). En ja, als we ouder worden, overkomt het ons weer: Als ouders met kinderen mee gaan schaatsen, staan ze versteld hoe bang ze geworden zijn van te vallen (pas door opzettelijk weer te leren vallen, leerde ik weer salto's over de balustrade op de ijsbaan of te jumpen over hogere voorwerpen). En tot slot, hoogtevrees heeft alles te zien met overleven: Van een duiktoren van 10 meter vrije val doen is zalig, maar het gaat gepaaard met doodsangsten in het begin. Altijd opnieuw overigens. En als mijn zoon al twee uren op een dak als metser bezig is, dan gaat zijn angst wat over tot hij met een voet ergens doorzakt en weer beseft dat hij beter... zijn hoogtevrees houdt als hij een lang en gelukkig huwelijk wil met zijn Tyne. Ik doe het de oma van mijn kinderen dan ook niet meer aan dat ze mijn kinderen aan mijn hand op de boordsteen van de Brugse reien langs het water ziet lopen, hoewel ze dat vroeger zelf met mij deed en ik daar de allerveiligste herinneringen aan heb...