Hebben mensen met asperger eigenlijk wel gevoelens, zoals èchte liefde voor iemand als hun ouders ?

Ooit gedacht aan de mogelijkheid dat hij die gevoelens wel degelijk heeft, maar dat hij niet in staat is die te uiten?

Hoe moet dat voor hem zijn, denk je? Hij heeft diepe gevoelens, maar is niet in staat dat aan de buitenwereld te laten merken. Die buitenwereld gaat daardoor heel negatief tegen hem doen, veroordeelt hem, laat hem vallen. Dat doet hem ongelooflijk veel pijn - maar ook dat kan hij niet laten merken, dat lukt hem gewoon niet.

Waarop de buitenwereld direct oordeelt dat het hem kennelijk niets kan schelen, en hem des te meer laat vallen. Waardoor deze arme persoon nog meer pijn te verduren krijgt.

Iemand met asperger heeft gevoelens, maar is niet in staat die te laten zien, waardoor de gevoelens diep binnenin hem blijven.

Waar iemand met asperger niet in staat is zijn gevoelens te laten zien, is de buitenwereld vaak niet in staat die beperking te accepteren. Je kunt je afvragen wie van beide nu gevoelloos is...
 

Ik heb asperger en heb gewoon en lievdevolle relatie met mijn vriend en mijn ouders.
Ik zal het niet snel zeggen of iets dergelijks maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Verder heb ik gewoon minder tot geen behoefte aan publieke affectie zoals knuffels of een kus van mijn ouders. Daarintegen van mijn vriend vind ik het niet erg.

Autisme komt voor in heel veel vormen en maten. Je kan er eigenlijk weinig algemene uitspraken over doen omdat wat voor de een geldt, niet voor de ander hoeft te gelden.. Mijn ervaring uit mijn werk is dat een Stoornis van Asperger vaak samengaat met een moeite met inleven, en omgaan met sociale contacten. De informatieverwerking werkt anders, en levert daardoor vaak beperkingen op in het dagelijks leven. Soms ervaart iemand met Asperger niet zozeer de 'warmte' of 'liefde' van contacten zoals iemand zonder Asperger dat kent, maar zijn contacten meer van functionele betekenis. Dit is voor iemand zonder stoornis vaak niet goed te begrijpen. Het kan ook zijn dat iemand vooral moeite heeft met het uiten van zijn of haar gevoel, wat ook kenmerkend is.