Hoe anders is meeleven ten opzichte van meelijden?

Misschien dat ooit, toen het woord 'meelijden' ontstond, het echt betekende, dat iemand net zo leed als de lijdende, maar nu is het meer een gevoel : je hébt medelijden met iemand of met iemand's leefsituatie, maar het blijft een gevoel waarbij je zelf bepaalt, of, en dan hoeveel, je er mee 'doet'. Maar je kunt geen 'meeleven' hebben, je kunt het alleen dóén : je leeft een stuk leven mee met degene, met wie je meeleeft. Dat gaat dus een hele grote stap verder : je leven loopt dan een tijd mee met degene, met wie je meeleeft. Het is daardoor ook meer praktisch : leven doe je niet alleen met je gevoel, maar ook met twee werkende handen.

Het gevoel 'medelijden' kan omslaan in een ander gevoel : ongeduld, dat diegene zelf niets aan de situatie doet, het kan wegzakken, als ander nieuws de hoofdrol overneemt (denk bijv. aan de nasleep van Katrina, de tsunami, en zélfs de recente ramp op Haïti - na de eerste ontzetting en de snel gegeven donatie ingegeven door een diep gevoel van medelijden, maar ook een vaag gevoel van dankbaarheid, dat je het niet zelf hoeft mee te maken, raakt het in de vergetelheid, en met de wederopbouw van duizenden levens en, (praktisch) huizen en infrastructuur, houden we ons niet meer bezig)

Medeleven kan dat niet omslaan, omdat je er middenin staat, en het eigenlijk jouw leven wordt voor de tijd dat je mee-leeft.