Wat kun je doen als iemand dichtbij je de diagnose kanker heeft gekregen?

Wat in mijn ogen het allerbelangrijkste is:
gewoon blijven doen.

De meeste mensen [ maar lang niet iedereen!] hebben behoefte aan meelevende woorden. Maar niet tot pogingen tot opbeuren. Als het echt ernstig is, is er niks
"op te beuren".
Een gewoon bakje koffie met iets extra's is altijd fijn in een moeilijke tijd, maar als diegene met borstkanker goed geholpen wordt en de hele behandeling goed doorstaat
dan leeft die nog gewoon door en dan blijf je niet de rest van haar leven iets extra's doen.
Ieder mens is anders.
Dus je moet gewoon kijken en gewoon vragen of je iets kan doen.
Mijn man heeft terminale kanker. Die weet dat hij niet lang meer te leven heeft. En het allerfijnste vindt hij gewoon dat zijn kinderen vaak genoeg langs komen en dat de gewone dingen gewoon door kunnen gaan.

Dit hangt af van persoon tot persoon, hoe goed je die persoon kent, hoeveel contakt je hebt, hoe zij zelf reageren, Hoe erg de kanker is, is het terminaal of niet, Gaat betrokken persoon naar een groep waar deze zaken worden besproken, wat is je relatie tot deze persoon waar voel jij u het beste bij, weet de persoon het dat hij kanker heeft enz. Allemaal factoren die meespelen.
Bij mijn vader heb ik niets speciaals gedaan gewoon mezelf geweest. Ik denk ook niet dat hij behoefte had aan extra aandacht. Mischien dat we wat meer op bezoek geweest.
Daarom is het heel moeilijk op deze vraag te antwoorden.
Ik denk het beste dat je doet is er eerst zelf mee klaar komt met de situatie. Eerst zelf de situatie verwerken. In een emotionele bui zou je wel eens de verkeerde zaken kunnen doen.
Goed de signalen die de betrokkene geeft, evalueren. Daar kan je veel uit halen hoe je moet reageren en wat je moet doen. bv Soms wordt er dan gepraat over personen die men al lang niet meer gezien heeft en dan is het prettig dat je deze personen opzoekt en een bezoek regeld.
Ik denk ook dat het goed is dat je u niet concentreerd op de zieke persoon, maar op de persoonlijkheid. Bv ik denk dat het niet veel nut heeft om tegen een persoon, die longkanker heeft, te zeggen dat roken niet goed voor hem is, vooral wanneer het terminaal is. Dat is mischien het laatste plezier dat deze persoon heeft en dit kan lijden tot spanningen.
Doe minimum wat je voor de diagnose deed en wanneer de persoon het toelaat is het soms ook eens goed om over uw eigen emoties te praten. Regelmatig is de persoon met de ziekte de troostende partij waarbij zij zich goed voelen en dat is toch de bedoeling dat zij hun goed voelen.
Momenteel is het met mijn grootmoeder niet goed, maar als je hoort hoe het er in haar kamer aantoe gaat dan zou je denken dat het carnaval is, zoals het ook was tijdens de bezoeken wanneer ze nog goed was.
Het moeilijkste moment dat ik meegemaakt heb, dat is dat mijn grootmoder enkele dagen terug in het hospital vroeg "wie ben jij". Dan staat even je wereld stil. Ik heb dat dan opgelost met haar te vragen of zij zot aan het worden was, waarop er dan weer een glimlach verscheen.
Samengevat zou ik zeggen laat het op u afkomen, bekijk de situatie en blijf uzelf.
Robby BB

Het aller aller belangrijkste is dat je eerst vooral heel veel luistert. In mijn ervaring is er meestal weinig behoefte aan advies of opbeuren. Laat vooral blijken dat je mee leeft en aan haar denkt.

Vertel dat je het erg vindt en dat je niet zo goed weet wat je moet zeggen. Loop er niet voor weg, maar zoek juist wat meer contact. Het vervelendste is als mensen je opeens gaan ontlopen omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Het is wel goed om te vragen of het uitkomt als je belt of langs wil gaan. Vaak is het ook fijn als je (nadat je naar hen hebt gevraagd) wat verteld over je eigen belevenissen. Het kan fijn zijn om even een ontspannen gesprek met iemand te voeren en het niet alsmaar over de moeilijke dingen te hebben. Je merkt het vaak vanzelf als de betreffende persoon stil valt. Vraag desnoods of ze wil horen wat je hebt beleefd. Een frisse wind kan heel plezierig zijn.

Ligt eraan wat voor persoon het is.

Zit hij/zij diep te treuren ga lekker een kopje koffie drinken of iets anders leuk.

Anderen willen het leven gewoon door laten gaan, laat dit dan ook.

Veel sterkte!

Je hebt al veel zinvolle antwoorden gekregen Nog een tip bij verdriet en rouw: zorg voor eten. Er moet gekookt worden, iedere dag, en dat schiet er vaak bij in. Daar hebben mensen vaak behoefte aan omdat ze daar het moeilijkst aan toe komen en het blijft wel nodig.