kan ik mantelzorger worden van mijn moeder die vlak achter mij in een bejaardenwoning woont?

Vroeger was mantelzorg iets wat je deed voor een ander. Kosteloos en uit liefde. Persoonlijk vind ik het belachelijk dat men betaald moet/kan worden voor zorg aan naasten.

Conqie: Mooie reactie! + waard...

Tja vroeger werkte de vrouw niet en was er tijd over, dat is wel veranderd tegenwoordig, je redt het niet meer met 1 kostwinnaar in het gezin en als je dan ook nog jonge kinderen hebt is het allemaal behoorlijk zwaar.

Het is inderdaad niet om vrolijk van te worden, vrijwilligers, daar moet het mee "klikken", is dat niet zo, dan einde verhaal met die persoon.
Dezelfde relatie tot je buren, dat kan helemaal niet...! die is namelijk goed (houden zo, ben veel te blij met 'normale' buren) of beroerd en dan zal het niet veel beter worden! Nog afgezien van het feit dat ik geen andere 'closere' relatie met buren "wil", is het ook niet te wensen dat het gedwongen vrijwilligers MOETEN worden, je zal erg rare situaties kunnen krijgen, de buurman die mijn was moet doen? (ik ben een vrouw) Ik dacht het niet... ik heb thuiszorg, hoor verhalen van andere patiënten die weigeren door mannen geholpen te worden ( geloof/ cultuur of leeftijd )... nou, ik weiger toch echt om verder dan oppervlakkig geholpen te worden door mannen. Laat mij eerst 93 jaar worden :)) dan praten we verder...

Natuurlijk zijn "mantelzorgers" ook vrijwilligers!

Er is nu sprake van 3 soorten vrijwilligers :
.) mantelzorger
.) buren (op aandrang van de overheid) dus eigenlijk zijn het "aangewezen" vrijwilligers
en
.) de "aloude" vrijwilliger. Wat ik zei, Conqie, is dat de relatie tot een (echte) vrijwilliger ophoudt als het niet "klikt". Diezelfde situatie is of kan desastreus zijn als de vrijwilliger een van je buren is. Dát is wat ik bedoelde, niets meer en niets minder.
Een vrijwilliger zie je niet meer daarna, je buren zie je (bijna) elke dag, niet fijn dus, niet wat je wilt en zeker niet onder dwang (van de overheid). Voor wat betreft boefje : je kunt het aanvragen (ook nog voor 2012!).

Toch is er een verschil tussen een mantelzorger en een vrijwilliger. Vrijwilliger wórd je, daar kies je voor. Je meldt je ergens aan, pakt iets op, zoekt in een vrijwilligersvacaturebank, etc. Mantelzorger zijn is bijna per definitie iets wat je overkomt: je hebt een ouder wordende vader/moeder die hulp nodig heeft, een gehandicapt kind, een chronisch zieke zus. Je kiest er niet voor om mantelzorg te gaan verlenen, hooguit om meer of minder zorg op je te nemen (hoewel je daar vaak ook geen keus in hebt). Overeenkomst tussen vrijwilliger en mantelzorger is natuurlijk dat het beide onbetaald is, maar toch zie ik wel belangrijke verschillen. Ook ik merk de 'afschuifdrang' van de WMO. Begrijp me goed: niet álles hoeft vergoed te worden, en je mag ook best een beroep doen op andere mogelijkheden wanneer die er zijn. Maar als jonge, alleenstaande én gehandicapte vrouw voel ik maar al te goed de grenzen van de mantelzorg. Mijn ouders wonen dichtbij, maar naast hun regelmatige hulp aan mij hebben zij ook de nog intensievere zorg voor een ander familielid. Daarnaast lijken de ambtenaren van het WMO-loket er weinig bij stil te staan dat mantelzorgers het echt ZWAAR hebben in deze tijd. Daar komt bij: ik wil niet voor elke kleinigheidje een beroep op anderen moeten doen. Ik kan gelukkig zelfstandig naar buiten met mijn elektrische rolstoel en kan ook heel veel wél zelf, maar door met name mijn beperkte armfunctie blijft er ook veel over wat niet lukt. Als ik een beker met koffie laat vallen, kan ik midden op de dag niet wachten tot 's avonds de ADL-hulp weer komt. Als ik met m'n rolstoel constant door een plas koffie rijd, ligt het door het hele huis. Dus doe ik dan vaak een beroep op mijn ouders. Als ik (onverwacht) naar het ziekenhuis moet, bel ik mijn moeder omdat ik niet zelf mijn tas kan inpakken. Als de banden van mijn rolstoel opgepompt moeten worden, vraag ik één van m'n ouders. Maar ook stukken kopiëren, een brief posten, een lampje wisselen, bepaalde zwaardere boodschappen halen, zwaarder wasgoed in of uit de machine halen, haperende apparatuur.. mijn ouders doen VEEL. Dan steekt het echt als je in een telefoontje van de WMO probeert uit te leggen dat je écht niet met minder uren huishoudelijke hulp toe kunt, en je wéér - zoals zo'n beetje bij alles - de vraag krijgt: "maar u hebt toch wel familie in de buurt die u daarbij kan helpen?" - ja, die heb ik inderdaad. Maar die doen al méér dan genoeg!

Ik vraag me trouwens wel af wat de achtergrond van deze vraag precies is. Het enige juiste antwoord is natuurlijk wat Jodokus al geeft, namelijk: "je bént al mantelzorger!" (vergeten te plussen gisteren, doe ik zo alsnog!) Maar als VS niet weet dat de taken die hij/zij vervult hem automatisch tot mantelzorger maken, wat wordt dan wél bedoeld met de vraag? Misschien of er recht bestaat op het mantelzorgcompliment? Boefje: als je uitlegt wat je bedoelt, kunnen we misschien de vraag achter de vraag voor je beantwoorden.