is korsten van je wonden elke keer afkrabben een zachte vorm van zelfmutulatie?
sinds mijn zes ongeveer krab ik altijd mijn korsten van mijn wonden af. zelfs al doet het pijn, ze moeten eraf. ik weet eigenlijk niet waarom.
Buiten de kans op infectie, vraag ik me af waarom ik deze onbedwingbare neiging heb...
Nu hoorde ik dat het mogelijk een vorm van zelfverminking kan zijn, een zachte vorm dan (ik snij mezelf niet of zo van die dingen).
Als dat klopt moet ik wellicht toch eens iets doen om ervan af te raken....
het rare is, het doet soms heel erg pijn, ik moet dan verschrikkelijk traag krabben om ze stuk per stuk te verwijderen. maar ik wil die korst er toch af.
soms bloedt dat dan verschrikkelijk, soms ook niet (wat eigenlijk erger is ivm infectie). In dat laatste geval komt er dan nog moeilijk terug een korst op en blijf je de wonde langer zien. ik heb al meerdere littekens van wonden waar ik de korst telkens weer van afgekrabte...
vroeger (als kind) at ik ze dan ook op (jakkie). dat doe ik gelukkig niet meer :-).
Ik ben vorige week uitgegleden en heb een dikke korst op mijn knie en dwing me om eraf te blijven. maar het is niet makkelijk... en toen zei iemand me dat dat neiging tot zelfverminking is, waar ik toch wel wat van schrok. vandaar mijn vraag dus..
Maar ik doe het niet omwille van de pijn, zoals gezegd weet ik eigenlijk niet waarom ik het doe. Om dezelfde reden dat ik node puisten moet uitknijpen denk ik, ook al zijn ze niet rijp en ga ik tegen het plafond van de pijn.
Maar eigenlijk denk ik dat ik er sowieso vanaf wil, want al bij al doe ik me zelf daarmee toch wel pijn ook al is dat de bedoeling niet.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.