Waarom komt geestelijke afhankelijkheid (vorm van verslaving) vaker voor bij blowen als bij andere drugs?

De vraag is of dit wel helemaal waar is. Wiet en hasj zijn ongeveer de enige drugs die je, op de korte termijn, elke dag kan doen, zonder dat er zware tolerantie of zware lichamelijke ongemakken ontstaan. Doordat je het vaker kan doen, gaan sommigen het ook meer doen en wordt het een gewoonte om high of stoned te zijn.

Met bijvoorbeeld amfetamines en psychoactieve middelen kan dat niet. Als je dat met amfetamine doet zul je nooit meer goed slapen en psychoactieve middelen werken gewoon niet meer als je het te vaak/te kort op elkaar doet.

Vaak is het ook zo dat mensen die geestelijk afhankelijk zijn van wiet een afwijking hebben (niet altijd, dat zeker niet). Bijvoorbeeld ADD, ADHD en stoornissen als autisme. Dat soort mensen vindt dan rust als zij een joint roken en vinden dat dat is zo als ze moeten zijn.

Geestelijke afhankelijkheid komt bij blowen niet vaker voor dan bij andere soorten drugs, maar er wordt wel vaker over gesproken juist vanwege de afwezigheid van de fysieke, lichamelijke afhankelijkheid.

Veel soorten drugs geven een lichamelijke verslaving, met onder andere toenemende tolerantie en afkickverschijnselen als er mee gestopt wordt. Bij hash of wiet is dat niet zo. Toch is het verslavend, maar dan op geestelijk vlak.

Mensen kunnen op geestelijk vlak aan van alles en nog wat verslaafd raken, denk bijvoorbeeld aan een gokverslaving of verzamelwoede. Ook dit is niet lichamelijk verslavend, maar er is wel steeds een sterke geestelijk drang naar (verslaving).

Deze geestelijke afhankelijkheid is er zeker ook bij verslaafden aan harddrugs, zoals cocaïne of heroïne. Het lichamelijk afkicken van deze middelen duurt van enkele dagen tot enkele weken. Waarom vallen dan zo veel gebruikers na een veel langere periode weer terug in drugsgebruik? Precies, door de geestelijke verslaving.

Je presenteert je stelling als een feit. Ik ben erg benieuwd waar je deze informatie vandaan hebt.