In hoeverre kun je nog herstellen van een burnout op de lange termijn? kun je ooit weer worden als vanouds, of is dat voorgoed verkeken>?

Je kunt er heel goed van herstellen. En je kunt er ook veel van leren, zodat je later beter je grenzen kunt aangeven. Het is een rotervaring, maar je kunt er een sterker persoon van worden.

Een burn-out overkomt je door een opstapeling van omstandigheden en voor een deel door je karakter.
Wil je herstellen van een burn-out, dan zal je de angel er uit moeten halen, of wel, de oorzaken waardoor je het gekregen hebt, veranderen.
Het deel van je karakter kan je nooit veranderen, dat is een onderdeel van wie je bent, wel kan je leren er mee te leven en zeker met het ouder worden gaat dat makkelijker.

Voor een lichte burn-out, moet je toch wel op een jaartje reken voor herstel
Voor een ernstige burn-out, toch wel 10 jaar.
Voor een zeer ernstige burn-out, ziet het er somber uit.
Komt gelukkig maar weinig voor.

Voorwaarde voor herstel:
Direct wat doen aan de oorzaken van je burn-out.
Een zeer regelmatig leven leiden.
Gezond eten en drinken.
e.v.t. aangevuld met voedingssupplementen.
Proberen weer overzicht te krijgen in je leven.( erg moeilijk)
Begeleiding door een deskundige.
Een vertrouwenspersoon opzoeken en raadplegen.
Iedere dag gaan wandelen, minstens een uur! weer of geen weer!
Niet wegvluchten voor je problemen door onnodig in bed te gaan liggen.
Slapen met een open raam ( zuurstof)
Eerlijk zijn tegen je zelf en je zwakte bekennen/ toegeven.
Moed houden voor herstel.

Herstel zal in golven komen, met pieken en dalen.
Maar wel weinig pieken en veel dalen.

"Als vanouds" is een utopie.
Want toen jij nog "als vanouds" was, was dat NIET goed, want dat "als vanouds" heeft natuurlijk in grote mate meegewerkt aan je burn-out.

Dat is ook de grootste misverstand om het niveau van herstel te zien "als vanouds"!!

Een burn-out is natuurlijk super vervelend. Nog erger als dat. MAAR een burn-out is ook positief, want het geeft je namelijk de mogelijkheid om je werkelijke zelf te leren kennen. En te leren hoe jij wel beter in het leven kan staan met jou karakter eigenschappen.
Helaas kan je dit vaak pas zien als je al een tijdje voorbij de burn-out bent. Terwijl het een hele geruststelling zou kunnen zijn als je IN de burn-out zit.
Het vooruitzicht dat je later er beter door bent geworden.

Je kunt iedere burn-out ook zien als een stukje schil die zich wil verwijderen. Net zoals een ui die je vel voor vel wegpeld.
Elke burn-out zal daardoor een heel klein stukje lichter zijn en na elke burn-out zal je een stukje nog beter voelen.
Wellicht beter als "van ouds".

---

Ben zelf nu een klein tijdje al in een mate van burn-out. En vandaag heb ik net een nieuw inzicht gekregen over mezelf.
Voor mij komt het burn-out gevoel, doordat er hele kleine spieren gespannen zijn in mijn rug. Als die spieren ontspannen zijn, heb ik een top gevoel die de wereld aan kan. Natuurlijk worden die spieren gespannen door het geheugen van mijn lichaam en door de stress factor "van het leven".
Voor mij de komende dagen om mijn kennis en (mentale) technieken toe te passen om die spieren te ontspannen. Heb daar inmiddels genoeg methoden voor ontwikkeld.
Dit bovenstaande geldt natuurlijk alleen voor mij, maar alleen door die mate van burn-out heb ik dit kunnen inzien en leren.
Die burn-out help mij dus om mezelf beter te maken!!

---

Dus of je weer "als vanouds" wordt, is mijn antwoord: NOOIT.
Maar niet getreurd, die toestand wil je niet, omdat die heeft meegeholpen aan je burn-out. En je wilt ook niet meer in dat leven van toen leven geloof ik.

Beschouw de burn-out als een mechanisme die je helpt. Het is super vervelend, maar wel ZEER NUTTIG!

Toegevoegd na 2 uur:
Het is wel 1 van de oorzaken waarom men zo moeilijk uit een burn-out kan komen, namelijk het vasthouden aan het oude/gewoontes/opvattingen/'weer terug naar gewoon'/enz.

Mijn man heeft al verschillende keren een burn-out gehad. Alleen hij herkent het zelf niet waardoor hij geen hulp zoekt. Met behulp van mij kwam hij er uit. Onbewust gaf ik hem ik hem de goede richting. Nu na de 4de keer besef ik dat ik hem niet meer kan helpen maar dat nu echt prof. hulp gezocht moet worden. Dit heeft geleid tot een scheiding want hij herkent of wil de burn-out verschijnselen niet herkennen. Wil geen hulp en alles wat niet goed gaat in zijn leven is mijn schuld. Hij had gelijk een nieuwe vrouw en gezin en heeft heel zijn oude leven, vrienden, werk ect laten vallen. In die wereld is hij nog de koning omdat niemand hem kent van zijn vorige leven. Zij uit de bijstand en hij heeft een dik managersloon. Als hij nog mensen uit oude leven tegen komt zien ze fysiek maar ook geestelijk dat het niet goed met hem gaat. Hij krijgt ook allerlei lichamelijk klachten die geneert worden door hem en haar. Alas het kan ligt dit ook nog aan mij zoals een hoge bloeddruk terwijl we al 3 jaar geen contact meer hebben.

Mijn dochter van eind 20 heeft ook burn out en werkt er hard aan samen met haar omgeving. Ze wil niet hetzelfde pad op gaan als haar vader die iedereen die hij lief heeft uit zijn leven sluit omdat hij niet meer met emotionele pijnen kan omgaan zoals hij zelf aangaf.
Mijn dochter zal sterker en bewuster uit komen. Mijn ex zakt steeds meer weg en stoot nu zijn eigen kinderen zelfs af. Voor de buitenwereld het masker dat het goed gaat maar van binnen een bevoren hart zoals hij ook aangaf.

Voor de omgevings is ook moeilijk als er geen ziektebesef is en vluchtgedrag. Tegenwoordig is scheiden normaal maar in dit geval niet omdat het het niet aan de liefde ligt maar aan de verschijnselen van het ziektebeeld. Ik spreek ook ex burn out mensen en allemaal gaven ze aan als ik toen beseft had dat ik een burn out had had ik niet gescheiden of andere baan ect gekozen maar aan mezelf gewerkt. Ik heb mezelf teruggevonden maar ook veel kwijt geraakt waar ik van hou.

Dus is er herstel mogelijk maar ligt veel aan de persoon en zijn mogelijkheid om inzicht in zijn ziektebeeld te krijgen en hieraan te willen werken samen met zijn omgeving.