Hoe kijk je iemand recht in zijn ogen aan?

Dat hoeft ook helemaal niet. Het kan zelfs onbeleefd overkomen. Je kunt het wel, maar het voelt raar, zoals jij zelf ook al aangeeft.
In een gesprek kijk je iemand over het algemeen zo nu en dan even aan, en dan kijk je weer weg. Dat is natuurlijk gedrag, en dat het vreemd overkomt om wel lang te blijven kijken is dus normaal.

wat je kan proberen is naar een punt te kijken, dus bijvoorbeeld naar de neus, of naar een wenkbrauw.

misschien ben je wel verlegen en als je dan iemand recht in de ogen kijkt, ben je geneigd om weg te kijken.

je kan dit oefenen en dan gaat het steeds natuurlijker.

Goede vraag. Ik ben er soms ook een beetje onzeker over. Volgens mij gaat niet alleen om HOE je kijkt maar HOE VAAK. Het is namelijk belangrijk dat je naar de gesprekspartner niet de hele tijd staart, maar je moet het directe oogcontact ook niet ontwijken. Ergens heb ik gelezen dat je naar de gesprekspartner ongeveer 70% van de tijd moet kijken. Veel minder of meer vinden mensen meestal niet prettig. Tenzij jullie verliefd zijn of staan te flirten natuurlijk :-) Alleen in het laatste geval is het ook aangeraden om echt met dwingende ogen de andere te "hypnotiseren". Recht in de ogen kijken wordt volgens mij niet zo letterlijk bedoeld. Het betekent gewoon dat je goed naar je gesprekspartner moet kijken, en ogen zijn natuurlijk heel belangrijk, maar niet overdrijven.

Tevens is het belangrijk WANNEER je in de ogen kijkt en wanneer je juist een pauze maakt en even ergens anders naar kijkt. Als jou bv. een vraag wordt gesteld, kun je even ergens anders naar kijken (om rustig na te denken). Aan de andere kant zou je wel in de ogen moeten kijken als jou iets belangrijks wordt verteld (belangrijk nieuws, geheim,..), want op die manier toon je je aandacht en interesse.

Het is ingewikkeld en hoe meer je erover nadenkt of hoe nerveuzer je bent (bv. bij een sollicitatiegesprek), hoe onnatuurlijker en ingewikkelder het allemaal lijkt ;-) Maar als je je bij iemand goed voelt, komt het spontaan altijd goed en dat is het belangrijkste. Of heb je je weleens afgevraagd hoe je naar je ouders of naar je liefje moet kijken? :-)

Kijk iemand aan tussen de ogen .
Dan lijkt het net of je die persoon in de ogen kijkt .
En dan hou je het ook langer vol om iemand zo aan te kijken .
Maar met een gesprek hoef je die persoon niet constant aan te kijken .

Het gaat vanzelf als je iemand mag en een contact wilt maken, bij een gesprek ontstaat oogcontact vaker bij stiltes mar bij het spreken is de blik steeds vluchtig dan weer vast met blikken communiceer je ook. Het strak aankijken van iemand komt eerder eerder ongepast over in een gesprek

Iemand aankijken tijdens een gesprek is een tegenstrijdigheid. Het wordt in onze westerse maatschappij als beleefd beschouwd maar vanuit biologisch oogpunt is het primair een daad van agressie.

Toch is het goed om in contact met iemand anders de non-verbale signalen op te pakken. Omdat die niet alleen met de ogen worden afgegeven hoef je je niet op de ogen te concentreren. Als je tijdens een gesprek je blik diffuus op het gelaat richt voorkom je dat gevoel van fixatie op de ogen, terwijl je toch de persoon aankijkt zoals we het geleerd hebben. De rest van de lichaamstaal buiten de mimiek, zoals armgebaren, pik je dan ook wel op.

Ik weet niet waarop ik dit baseer maar ik heb het idee dat de vraagsteller meer het technische aspect bedoeld en niet zo zeer het sociale aspect ervan.
Als je naar iets kijkt, worden je beide ogen gericht op 1 bepaald punt. Iemand recht in beide ogen kijken gaat dan ook niet volgens mij (omdat het twee verschillende punten zijn). Hoe dichter je bij een persoon in de buurt staat, hoe duidelijker dit wordt omdat de punten/ogen optisch gezien verder van elkaar verwijderd zijn.
Wat ik zelf doe om hiermee om te gaan is ofwel een stukje verderop gaan staan/zitten (soms is een stap al genoeg) om het comfortabeler te maken of (wanneer het niet mogelijk/wenselijk is om iets verder af te staan/zitten) te wisselen tussen de ogen. Tussen de ogen in kijken is natuurlijk ook een optie.
Daarnaast heb ik zelf het probleem dat ik een beetje misselijk word van de prikkels die ik krijg als ik te dichtbij ben om iemand 'in de ogen te kijken', dus soms zeg ik ook gewoon dat ik er een probleem mee heb en dat ik daarom even ga verzitten bijvoorbeeld. Daar is niets mis mee.