Welke opties heb je als je totaal niet kan opschieten met je ouders?

Een optie is als het echt niet goed gaat: Ga naar een buro voor Jeugdzorg en leg je probleem voor. In onderstaande link staan wat adressen en tel.nrs.

http://www.bureaujeugdzorg.info/Jeugdigen/

Verder kun je misschien bij andere familie terecht of op school.

Toegevoegd na 16 minuten:
Bureau Jeugdzorg helpt kinderen en jongeren tot 18 jaar bij het opgroeien, en ouders bij het opvoeden.
Maar als je ouder bent hebben ze misschien nog wel andere opties voor je waar je terecht kan.

Als hij 21 is kan hij toch proberen op zichzelf te gaan wonen,lijkt mij een goede ouderdom om dit te doen.

Het gaat om een man van 21.
Een volwassen man dus.
Dan kies je er toch voor om (eventueel voorlopig) geen contact meer met je ouders te hebben?

Voor jongere mensen en kinderen ligt het een stuk moeilijker: Een kind is meestal 'overgeleverd' aan z'n ouders, totdat de omgeving aan de bel trekt.

Iemand van 21 kan kiezen om het contact te verbreken.
Heb je geen werk dan kun je een uitkering krijgen waarmee je desnoods een kamer huurt ergens. Dat is ook mogelijk met een studiebeurs. Als je maar weg bent.

Afstand nemen helpt. Je gaat dan langzaam aan de zaken in een ander perspectief zien, waarna je toch vaak weer tot elkaar komt of beide partijen in ieder geval in staat zijn om dingen uit te praten of op een rijtje te zetten.

Heb je psychische problemen door lichamelijke of geestelijke mishandeling, zorg dan kun je naast het afstand nemen natuurlijk aankloppen bij bv Riagg of een goede therapeut. Hij/zij kan je helpen om de geleden schade te verwerken.

Kindertelefoon praat er met hun over maar je pubert waar schijnlijk. Weet ik ook niet hoor of je dat nu doet! Maar ik weet wel dat je niet word mishandelt want dan had je geen iphone.

Als je niet kan opschieten met je ouders en je hebt de leeftijd om op jezelf te gaan wonen, dan is dat hetgene wat je moet doen.

Ik weet niet of je nog een studie volgt of dat je al een baantje hebt. Of beiden. Maar ga op zoek naar een kamer, desnoods antikraak, zoek een baan en combineer het desnoods met je studiefinanciering. Met een paar maanden kun je dan uit huis zijn.

Je zult zien dat de band met je ouders ofwel beter wordt ofwel weg zal vagen.

Losmaken en afstand nemen. Volwassen worden.

De relatie met ouders is vaak beklemmend omdat je dicht op ze zit en omdat je 'bloed van hun bloed' bent. Ergens diep in je hart WIL je dat je een goede band met hen hebt, en daardoor wordt het extra moeilijk als blijkt dat je totaal niet op een lijn zit.

Het is heel moeilijk om de soort onverschilligheid die je zou hebben ten opzichte van een verre kennis waar je niet zo goed mee op kunt schieten, ook voor je ouders aan de dag te leggen.

Het beste werkt het dan, als je zorgt dat je fysiek afstand neemt. Dus ergens anders gaan wonen, niet constant bevestiging vragen, geen bemoeienis tolereren, je eigen gang gaan en je niks aantrekken van wat zij van jou vinden.

Dat kan alleen maar, als je jezelf ook echt onafhankelijk opstelt. Zorg dus dat je ook echt niks van ze nodig hebt. Geen geld, geen onderdak, geen hulp.

Zo lang er niet echt sprake is van gierende ruzie, kun je beginnen met het zetten van kleine stappen in die richting. Dat heet volwassen worden.

Het niet eens zijn met je ouders is normaal voor een opgroeiende jongere of adolescent. Dit betekent in principe niet meer of minder dat je boos zult zijn maar hun grenzen uiteindelijk respecteert.

Als je dit punt voorbij bent dat ga je uit huis. Hiervoor zijn instellingen als het Jongeren Informatie Punt of Jeugdzorg die je hierbij kunnen ondersteunen.