Hebben mensen die op latere leeftijd blind geworden zijn alleen maar lucide dromen?

Lijkt me niet. Lang niet iedereen is zich even bewust van de dingen die "niet kloppen" in een droom. Als iemand in een droom thuis is en dan ineens op z'n werk, merkt ook niet iedereen op dat punt op: "hé wacht even, dit kan in het echt helemaal niet.." om dan lucide te worden.

Ik ben zelf sinds een aantal jaren rolstoelafhankelijk, en droom wel regelmatig lucide, maar lang niet altijd. Als ik loop in mijn droom, word ik ook niet acuut lucide omdat ik dan opmerk dat ik loop. Soms ben ik me daar helemaal niet bewust van. Soms kan ik in een droom lopen maar loop ik wel heel moeizaam, en denk ik bij mezelf "tjonge, zo ver lopen lukt me anders nooit!" zonder dat ik meteen lucide word. Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat ik volledig lucide was en me verveelde: ik kon maar niet bedenken wat ik in mijn lucide droom zou gaan doen. Tot ik er ineens aan dacht dat ik nog steeds in mijn rolstoel zat, dus dat ik eerst maar eens op moest staan om een eindje te lopen. (Vervolgens heb ik een trap opgezocht om omhoog te lopen, en daarna een springkussen. Toch leuk, lucide dromen ;-))

Maar wat ik bedoel: er kunnen zoveel dingen niet in dromen, maar lang niet iedereen is zich dusdanig bewust dat ze alle niet-reële zaken gebruiken om op te merken dat ze dromen. Ik verwacht dat dat voor een blinde niet anders zal zijn. Velen zullen zich pas de volgende ochtend afvragen hoe het toch kan dat ze niet doorhadden dat ze droomden: ze konden immers zien! Net zoals veel niet-gehandicapten ongetwijfeld ook heel vaak dingen meemaken in hun dromen die niet kunnen, zonder dat ze dit opmerken en lucide worden.