Is het verantwoord om in mijn eentje een kind te krijgen en op te voeden?
Al mijn hele leven weet ik dat ik een gezinnetje wil. Vroeger droomde ik al van het vinden van mijn perfecte prins, met wie ik zou trouwen en geweldige kinderen mee zou krijgen. Helaas blijkt dat iets minder makkelijk te zijn dan hoe ik het vroeger bedacht had; ik ben nu een eindje in de veertig en heb nog steeds geen geschikte man gevonden. Ik voel mijn biologische klok doortikken en heb het gevoel dat ik er snel bij moet zijn als ik nog een kind wil krijgen. Een paar jaar geleden wist ik nog honderd procent zeker dat ik er zonder partner niet aan zou beginnen, maar nu begin ik toch te twijfelen: ik wil zo ontzettend graag een kind! De laatste tijd spookt dan ook door mijn hoofd om in mijn eentje een kind te nemen. Mijn levenssituatie is redelijk stabiel; ik heb een goede baan en een fijne familie die mij kan steunen waar nodig. Maar mijn grote punt van twijfel is eigenlijk: is het verantwoord om een kind bewust zonder vader op te laten groeien? Hoe groot is de kans op een gelukkige en onbezorgde jeugd voor een kind zonder vader? Ik hoor graag jullie mening, Verda.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.