Wat irriteert jou het meest in de communicatie met anderen?

Dat mensen vooral graag hun zelf horen praten!

Wanneer "de tegenpartij" niet luistert of geen feedback geeft. Dan vertel ik wat, een stilte en dan gaat hij/zij weer verder met zijn/haar verhaal. Heel irritant.

Of wanneer een groep in gesprek is en als je dan ook wat wilt zeggen dat je er niet doorkomt, terwijl je ziet dat mensen je wel horen.

Dat ze een onzin niet kunnen opgeven. En alleen maar benaderen dat dat zo is...

Irriteert mij als de m*thf*ck*r

Dat gesprekken over belangrijke onderwerpen, zoals bv het oplossen van een menings verschil per email worden gedaan.
Op die manier ontstaan er vaak misverstanden, sommige gesprekken móet je gewoon alleen voeren als je elkaar kan aankijken in levende lijve, dus ook niet per msn.
Tenzij de mogelijkheid er niet is dan kan het wel weer handig zijn, maar persoonlijk verkies ik zeker een écht gesprek, met een bakkie koffie erbij.

Dat velen mijn voornaam èn mijn achternaam verkeerd schrijven of uitspreken.

Het ergste vind ik, het verhaal dat met tig voorbeelden wordt doorspekt. En maar herhalen...., de luisteraar krijgt geen kans om er tussen te komen.
Digitaal en per post is het vaak de zinsbouw en taalfouten die mij storen.
Telefonisch, het tijdstip van bellen en na een hint niet doorhebben dat het niet gelegen komt.

Dat als iemand mij belt en op de achtergrond steeds de kinderen de aandacht vragen, mag ik een snoepje, mama mag ik naar buiten, en lopen te gillen om aandacht.
En de beller dan ook nog vraagt aan mij heb je een momentje en dat 2 of 3 keer dan vreet ik me op en zeg dan bel een andere keer maar op als we ongestoord kunnen praten want dit werkt voor ons allebei niet.

Als je een brief verstuurd hebt en je hoort maar niks dat er gezegt wordt-Oh die heb ik niet gehad-terwijl je voor 100% zeker weet dat ie aangekomen is.
En de minuten lange wachttijden met doorverbinden...pfff..pfff
krijg je zo'n irritant muziekje te horen..na ettelijke minuten komt er een dame of heer aan de telefoon-vertel je je verhaal-wordt er gezegt:u wordt teruggebeld-ja..ja...nou mooi niet.
Kan je weer opnieuw beginnen!

Dat sommigen zooooooooooooooooooo langdradig zijn aan de telefoon en alleen maar praten,tetteren en doorzeuren.Voor mij is de telefoon er voor korte,bondige boodschappen en niet voor ellenlange gesprekken.Ook stoort het me als mensen het alleen maar over zichzelf hebben en hun kinderen,kleinkinderen of hun kwaaltjes.En inderdaad niet luisteren.Ze merken het niet eens als je niet meer naar hen luistert.

Het is al gezegd maar nog een keer dan:
dat mensen je aankijken, dan met hun blik weg dwalen, duidelijk ergens anders met hun gedachten, en niet horen wat je zegt.

Wanneer men met dure woorden/spreekwoorden gooit maar duidelijk niet weet waar men het over heeft. Zoooo irri!

Als ze met van die dooddoeners gaan schermen, zoals "dat moeten we niet willen" of "dat is niet mijn ding" of "dan heb ik zoiets van ....", allemaal irri-taal.
En als er hele erge taalfouten of veel tikfouten staan in een brief of e-mail die ik ontvang. Getuigt van slordigheid.

Dat , in wát voor gesprek je met iemand ook bent, een mobiel altijd voorrang krijgt, of piepjes van een sms genoeg zijn om de concentratie van je gesprekspartner grondig te verstoren....Ik vind het té onbeleefd, om te vragen of de mobiele stoorzender afgezet is, als ik een echt gesprek met iemand wil gaan voeren, maar als dat stomme ding met de meest rare ringtones begint te jengelen, en akuut wordt gekeken of het 'belangrijk' is, is wat mij betreft aangegeven, dat dit gesprek dus blijkbaar niet de prioriteit heeft die ik eraan gaf, en is het wat mij klaar.

Ha, die MarieAnne;

Als mensen iedere gelegenheid gebruiken om de aandacht weer op hun eigen verhaal te richten. En het onnodig oppoetsen van hun taalgebruik terwijl dat niets toevoegt aan de inhoud.

Het zijn vaak van die nonsens zinnetjes:
Okeeeej?!
Nah, dat had ik nou ook, bla bla...weg gesprek.
Ik heeeeb toch wah meegemaakt!!! grgrgr
Mijn kleinkind doet al dit en hij kan al dat....zucht.
Rondkijken als iemand tegen je praat..
Lij...zi...g pra...tuh.. met een rollende, gemaakte R ( ewr)

Als je aan het praten bent met iemand op een feestje bv, kijken ze je wel daas aan, maar je ziet dat ze het gesprek van hun naaste buurman aan het volgen zijn.
Dan stop ik meteen met praten, dat hebben ze geeneens in de gaten dan.

Of die telefoongesprekken naast je, in de bus, je MOET gewoon meeluisteren, zo hard.

Soms vraag ik me af, is het nou zo moeilijk om een normaal gesprek te voeren met iemand, te luisteren, iemand uit te laten praten, zonder je zin aan te vullen..
Blijkaar is dit heeeeel erg moeilijk :(

Ik erger me niet snel,maar als ik in de winkel bij de kassa sta wil ik graag dat de kassière mij aandacht geeft.De klant is immers koning ?
Ik erger me er ontzettend aan als ze met haar collega staat te kletsen en mij snel tussendoor even vertelt wat ik moet betalen.Zelfs fatsoenlijk groeten is er soms niet bij.

ik vind het enorm irritant als mensen me steeds aanstoten terwijl ze met me in gesprek zijn.

Mijn allergrootste ergernis in communicatie met een ander is niet samen op één lijn van begrijpen kunnen komen.
Met sommige mensen kan ik geen gesprek voeren omdat we elkaar voortduren misbegrijpen...

Dat veel mensen je horen maar niet naar je luisteren.
Ook oppervlakkigheid in de communicatie kan aardig storen, net als dominant aanwezig zijn.

Als mensen waarmee je in gesprek bent ineens wat te binnen schiet harder over jouw gesprek heen gaan praten, het liefst nog over een ander onderwerp alsof ik nooit wat heb gezegt.

p.s. Ik snap niet waarom hier mensen zijn die zich kunnen ergeren aan spelfouten in brieven en e-mails. Mijn vriendin bijvoorbeeld doet altijd erg haar best, maar omdat ze vroeger door haar ouders niet is gestimuleerd maakt ze nogal eens fouten in de spelling en zinsopbouw. Je begrijpt toch wat er staat? Waar maak je je dan toch druk om?? Aan dat soort mensen kan ik mij ergeren!! Zeker als ze je tijdens een gesprek steeds lopen te verbeteren. grrrr...

Dat mensen zo vaak tegen elkaar praten in plaats van met elkaar.
Vaak zijn het als het ware 2 monologen.

Aan de telefoon in de wacht gezet worden en als je dan al contact krijg ineens de verbinding verbroken wordt.

Taalfouten door officiële instanties, kijk vooral de laatste tijd maar eens op tv hoe politici die maken. Zij krijgen behoorlijk hoog inkomen terwijl ze niet eens gewone spreekwoorden kennen.

Afkortingen: Ik heb eens op een school gewerkt en toen ik daar de eerste dag was dacht ik dat ik in een vreemd land terecht gekomen was. In een zin zaten ong. 20 afkortingen, toen ik er wat van zei moesten ze vreselijk lachen.

Op een telefoontje zitten te wachten omdat men jou heeft beloofd die dag terug te bellen en het komt maar niet. Als je dan zelf belt waarom ze niet hebben teruggebeld dat het dan om een misverstand zou gaan!! Terwijl je hebt herhaalt wat de bedoeling was.

Het irriteert mij erg wanneer mensen de discussie ogenschijnlijk aan willen gaan, maar wanneer je dan een normale conversatie probeert te voeren, dan blijkt dat de persoon in kwestie niet van plan is naar je te luisteren, laat staan jouw argumenten met alle redelijkheid probeert te bekijken. Veel mensen vinden het fijn vooral hun eigen zegje te doen. Een discussie is voor hen hoofdzakelijk een manier om hun mening duidelijk te maken. Koppigheid dus.

Verder trek ik het heel slecht als mensen met ziektes gaan schelden. Ik vind dat echt een teken van zwakte. Blijkbaar ben je dan niet genoeg in staat je op een nette manier verbaal te uiten.

Misverstand irriteert mijn het meest in communicatie... Op alle gebied...

Het niet uitspreken is deel van de miscommunicatie...

Toegevoegd na 5 dagen:
En verder: de ander... de ander irriteert me het meest...

Het irriteert mij dat mensen niet zeggen wat ze bedoelen. Ik stond laatst op het werk op een stoel en moest van een collega een trap pakken. "je bent dan maar lichtgewicht maar toch..." Hij gooit het dus op mijn gewicht.. Terwijl hij minstens een keer zo zwaar is en ook op de stoelen zit. Het gaat dan waarschijnlijk om het aanzicht of de veiligheid maar zeg DAT dan ipv het op mijn gewicht te gooien...

Wat ik al bij iemand anders las: Bijna niemand spreekt mijn voornaam in één keer goed uit, vooral in ziekenhuiswachtuimtes moeten ze het op 5 manieren zeggen voor ik begrijp dat ze mij bedoelen.

Wat ik persoonlijk ook erg irritant vind (kan flauw zijn maar ik als taal-persoon irriteer me eraan) is dat als ik iets moet (over)typen (ik doe administratief werk) dat er dan wel eens héél veel DT fouten en spellingsfouten in zitten.

Zie afbeelding: "Huh wat??" =)

Toegevoegd na 1 minuut:
Oja; en het irriteert me dat er bijna geen dag voorbij gaat zonder dat ik mevrouw word genoemd... ><

Eenrichtingsverkeer!

Er zijn meer dingen die me kunnen irriteren maar heel vervelend vind ik als ze te dicht tegen me aan gaan staan en zeer direct hun overtuiging ventileren (waar dan geen speld tussen te krijgen is) en dan ook met een vinger naar me wijzen.

*Dat mensen niet luisteren, of door je heen praten.
*Of dat je internet uitvalt ofzo via chat/e-mail.
*Geen bereik met je mobiel.
*Als je sms inbox vol zit dat het na verwijderen van smsjes nog lang duurt voordat je m alsnog binnen krijgt
*Als mensen niet reageren, of je niet begrijpen..

Etc. ;)

Als mensen een SMS of een email sturen en dan gelijk antwoord verwachten.
Vroeger in de tijd van de brieven had je ook de tijd om te antwoorden. Tegenwoordig gaat alles per email, onpersoonlijk, en het moet nog snel ook.

Of als ik mijn verhaal kwijt wil aan iemand en ik krijg een "O ja, dat heb ik ook weleens gehad" verhaal terug, waarin ik eigenlijk meer naar de uiteenzetting van de ander sta te luisteren, dan dat ik even mijn ei kwijt kan.

Als mensen mijn mening over iets niet respecteren maar hun eigen mening zien als de enige juiste mening. Herlemaal irritant als die mening ook nog eens gebaseerd is op aantoonbaar foute veronderstellingen en dan toch gaan zeggen: "is toch zeker zo?"

Of als mensen denken dat ik A bedoel, maar ik zeg dat ik B bedoel, en er nog steeds van overtuigd zijn dat ik toch echt A bedoel.

Of mensen die zeggen: "jij doet ALTIJD...", "jij wilt NOOIT..."

Dat het juist vaak GEEN communicatie,maar een monoloog is!

stopwoordjes.
Zelf let ik er altijd op en probeer ze zo minmogelijk te gebruiken.

Dat mensen ongevraagd een mening geven over iets wat je verteld.Waarden oordelen geven terwijl dat niet aan de orde is.Mensen een gesprek overnemen als je iets verteld.Dus erdoor heen praten.Nooit interesse tonen door te vragen ,alleen maar zelf hun eigen verhaal doen.

als mijn communicatie stops niet werken, ja ok, prima, goed zo, ja?, nee hoor...weet ik, ja doeg, DAAAG.

Dat mensen je gebruiken als klaagmuur. Dat ze ongevraagd een waslijst van kwaaltjes en ongenoegens over je heenstorten, ook al geef je duidelijk signalen dat je dit helemaal niet wilt horen.

Dat mensen heel aardig tegen je doen, maar ondertussen...

Dat je niet serieus genomen wordt en je wat standaardzinnen en beleefdheden te horen krijgt.

En... heel veel van het bovenstaande.

Dat men elkaar niet laat uitpraten en er dus iedere keer met de klep ertussen komen...

Het irritantste vindt ik eigenlijk dat ik zelf soms niet goed in staat ben om mijn boodschap op zo een manier te verwoorden dat hij overkomt zoals ik hem bedoeld heb.

Toegevoegd na 6 minuten:
toevoeging: opvallend dat de meeste irritaties hier gaan over "geen ruimte krijgen van de ander".
Maar zou de ander misschien dat gevoel ook kunnen hebben, waardoor hij denkt dat hij harder moet schreeuwen om gehoord te worden? Is dit niet ook een van de pijnpunten van de manier waarop we met zijn allen samenleven?

Als mensen hun taal fout gebruiken. Uitdrukkingen verhaspelen. ( ik irriteer me aan.... ipv. ik erger me aan... of het irriteert me...) Het is zonder die taalfouten al moeilijk genoeg elkaar goed te begrijpen.

Ik kan me heel erg ergeren aan mensen die altijd maar zeggen dat je ze je begrijpen en met je meevoelen. Terwijl dat helemaal niet zo is. Bij bepaalde gebeurtenissen kan je alleen begrijpen hoe het voelt als je het zelf hebt meegemaakt.

En ook een enorm irritatiepunt. Als anderen alles altijd ook hebben meegemaakt, maar dan erger. Echt heel vervelend als je ff je verhaal kwijt wil.

Toegevoegd na 55 minuten:
En nog iets vervelends. Dat mensen blijven praten over hun vooroordelen. En dat normaal schijnen te vinden.

In een gesprek irriteert vooral me vooral als ze je aankijken met een hele neutrale blik. Als het ze niets doet. Of als ze een beetje om hun heen kijken als je een gesprek met ze probeerd aan te knopen.

Waar ik helemaal niet tegen kan is het volgende. Als ik netjes mijn beurt afwacht (b.v) bij de klantenservice,en als je dan uiteindelijk aan de beurt ben de telefoon gaat bij de klantenservice,en zij-hij die weer voorrang geven,en ik weer opniew moet beginnen met mijn verhaal.

Irritatie onstaat bij de verzender van een boodschap wanneer hij/zij een bepaalde verwachtingen heeft van de ontvanger. De communicatie gaat dus niet zoals men verwacht (ideaal).

Het probleem ligt dus vaak bij de verzender, die een bepaalde boodschap probeert over te brengen. Als dit niet lukt dan levert dat irritatie op. Een meester in communicatie weet als geen ander de aandacht van de ontvanger te vangen en in "zijn/haar eigen taal" aan te spreken, zodat de boodschap zo zuiver mogelijk overkomt.

Belangrijker is dus je irritatie te accepteren, er wat van te leren en de volgende keer meer aandacht aan de "setting" te geven.

Bijvoorbeeld. de omgeving is onrustig.... (schreeuwende kinderen) Wacht een beter moment af.

De persoon is snel afgeleid. (misschien heeft hij iets anders op dat moment aan zijn hoofd). Kijk of je zijn volledige aandacht kan krijgen of wacht een beter moment af.

Ps. ongeduldige mensen zijn dus sneller geirriteerd.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Toegevoegd na 3 minuten:
Lees dit niet als je je irriteert aan typfouten!

Ps. ik woon al 7 jaar niet meer in Nederland. Ik zie dat ik hier en daar nog een typfoutje gemaakt hebt.

gebrek aan respect!!

Roddeltantes kan ik missen als de pest. Loopt er bij de buren iets mis dan zijn ze gelukkig en iedereen mag en moet het weten . Gaat er iets verkeerd in eigen familiekring dan zwijgen ze als een graf. Ook erger ik me aan mensen die me niet recht in de ogen durven kijken tijdens een gesprek. Meestal zijn deze niet te vertrouwen.

Het ontbreken ervan....

Dat wanneer je eens je hart lucht aan iemand, ze niet luisteren en dan over hun zelf beginnen!

Ik zal wel een hoop hatelijke reacties opwekken :p, alhoewel het mij niet wakker zal doen liggen..

Ik irriteer mij mateloos aan vrouwen die de hele dag maar over mode, uitgaan, mannen met geld en vakanties zitten te kletsen. kortom .. dingen die er NIET TOE DOEN! En die dan nog durven te zeggen dat een vrouw evenveel doet als een man.

Het irriteert me enorm tijdens vrije tijd, etentjes, kroeg, koffieuurtjes, etc. doorgebracht met vrienden, het mobieltje (lees debieltje) aanstaat en bij het afgaan uitgebreid of langdurig wordt beantwoord.

Behalve wat hiervoor allemaal al genoemd is:
1) Iemand die na elke zin, heel dwingend en dominant een "Ja!" te berde brengt. (Kom ik thuis, JA, gaan we eten, JA, enz.)
2) Vooral in Italië, maar hier begint het ook te komen, dat er in een café of restaurant in elke hoek een tv aan staat. Ook al wil je niet, je aandacht wordt telkens afgeleid van je gesprek door die bewegende beelden in je ooghoek.
Dat geldt eigenlijk ook voor huiskamers waar je op bezoek bent en de tv automatisch aanstaat.

dat men over het algemeen slecht luistert. vooral in medische zaken kan dit bijzonder vervelend zijn. haastig of te weinig echte interesse hebben is ook zoiets.

-Dat sommige mensen het alleen maar over hun zelf kunnen hebben en totaal niet geïnteresseerd is in de ander

- Mensen die alleen maar lopen te klagen over alles en nog wat tegen zit in hun leven of over een ander, negatief dus, zodat je niet eens meer durft of wil vragen hoe het met ze gaat.

-Dat hun wereld zo klein is waarin ze leven dat elk gesprek die je met ze voert nergens meer over gaat, dan alleen over de dingen die ze in de roddelbladen hebben gelezen en het allemaal nog geloven ook.

Wat mij het meest irriteert in communicatie met anderen:

Als mensen er bij het ventileren van een mening niet automatisch rekening mee houden dat ze het ook bij het verkeerde eind kunnen hebben.

(en slordig taalgebruik, niet vanwege de slordigheid, maar omdat het onduidelijkheid/verwarring schept)

Tsja... uuhm... zeg maar uuuhhh.. dat eeeh... dat ene... uuuhmmm, weet je wel, die!

Dat dus...

Het meest irrietant vind ik mensen die je niet aankijken als je met ze praat.
En al helemaal als hun antwoorden dan ook nog eens niet verder gaan dan hmm of jah.

Het steeds maar blijven herhalen van de zelfde punten.
Steeds in een andere vorm gegoten...
En de communicatie met zelf mee gemaakte verhalen, terwijl de communicatieonderwerp daar niet over ging.
Als je zelf weer terugkeerd naar het onderwerp zijn ze vergeten waar het overging... zeer vermoeiend.