Wanneer je gescheiden bent, en ik zou bv de kinderen wel willen laten enten tegen de mexicaansse griep en ex partner niet, wat dan?

Dan ga je met je partner om tafel en laat je je informeren door de huisarts. En uiteindelijk neem je gezamelijk een beslissing.

Dan zul je het toch samen eens moeten worden, op basis van gedegen informatie, vermoedelijk in samenspraak met de huisarts.

En die zal je -hopelijk, als hij zonder die 8 euro per spuit kan rondkomen- vertellen dat je kinderen niet in een risicogroep zitten en dus niet dienen te worden ingeënt, om problemen met overvaccinatie (zoals te vroeg optredende resistentie van het virus tegen het vaccin) te voorkomen, met alle gevolgen van dien voor hen die wel in een risicogroep zitten. Ze zullen een griepje gerust overleven.

Toegevoegd na 11 minuten:
Overigens kan ik me voorstellen dat nog getrouwde ouders het zelfde dillemma kunnen hebben hoor, en dan zou ik ze op dezelfde bemiddelaar wijzen. Go see the doctor !

Jullie willen allebei het beste voor je kind, en de 1 gaat iets verder dan de ander.

In overleg met huisarts zou ik het gewoon doen. Zodat jij je later niet kunt verwijten had ik het maar gedaan. En dat jij en je ex nog lang kunnen en mogen genieten van gezonde kinderen.

Je kunt tenslotte niet als je gescheiden bent altijd op dezelfde lijn zitten maar wel elkaars mening proberen te accepteren.

Dan ben je als ouders erg dom bezig. Hoop echt dat dit een hypothetische vraag is.
Kunnen ouders dan echt hun IK niet even aan de kant zetten voor het welzijn van de kinderen? Niet eens even samen een normaal gesprek voeren om samen tot een oplossing te komen? Dit soort 'ja en nee' spelletjes hebben niets te maken met het onderwerp maar meer met de zwakte van de ouders, gaat echt nergens over.

Degene die verantwoordelijk is voor de kinderen beslist. Wonen ze dus bij jou? Dan beslis jij. Gedeelde voogdij? Dan moeten jullie er samen uitkomen.

Of heel bot: Gewoon doen, als hij erachterkomt is het te laat. Dit is echter niet aan te raden.

mogelijk erover blijven praten en toch tot overeenstemming komen. anders denk ik is het kind bij wie het het hoofdverblijf heeft uiteindelijk meest verantwoordelijk. die neemt dan de beslissing ja/nee tegen de prik.