Als ik kwaad ben, dan blijf ik heel lang met het probleem in mijn hoofd zitten, is dit normaal?

Dan moet je het dus niet in je hoofd laten zitten, maar het verwerken door er met iemand over te praten. Spreek je uit! Als die ander jouw probleem dan kan relativeren, helpt dat jou om het te laten bezinken.

Als eerste, probeer het uit te praten. Als dat niet lukt helpt het misschien om je op een kussen af te reageren. ( slaan op een kussen) Een stuk heel hard gaan rennen. Gewoon om een hoop boze energie kwijt te raken.

Of het nou wel of niet "normaal" is (wat is dat, normaal???): jij hebt er last van en wilt er vanaf. Vergeten zal je niet lukken, maar vaak helpt het, om die boosheid uit je lichaam te gooien. Dat kan op vele manieren:

- gillen/schreeuwen: niet zo prettig voor je medemens.
- zingen
- bewegen/sporten/wandelen/rennen
- je creatief uiten: bijvoorbeeld een heel groot doek pakken en met grote vegen verven. Of een enorme homp klei nemen en erin poken.
- huilen
- met pijlen op een dartboard gooien
- heel veel schoonmaken en snel
- dansen
- op een kussen rammen

Maar ook praten kan helpen!

Als je kwaad bent ga je naar binnen blijkbaar.
En dan begin je erover te piekeren. Je ziet jezelf als "partij" t.o.v. iets of iemand die jou kwaad berokkent. Als je kijkt naar waar jouw verantwoordelijkheid ligt in datgene waar je kwaad over bent, dan is elke situatie een leersituatie. Je neemt de situatie dan te baat om iets over jezelf bij te leren.
Alle gevoel is een keuze, ook al maken we onszelf wijs dat dit niet zo is. We kunnen uit gewoonte steeds hetzelfde gevoel krijgen bij een zelfde situatie, maar dat betekent nog niet dat dit gevoel ons overkomt. Je ziet dan ook mensen op een totaal verschillende manier reageren op situaties.
Misschien heeft het feit dat je het n iet kan loslaten te maken met dat de "nieuwe" kwaadheid een oude kwaadheid oproept die nog in je geest is blijven hangen. Dat kan al van heel lang geleden zijn, bv. als je als klein kind je kwaadheid niet mocht uiten, maar het kan ook recenter zijn. Mogelijk ben je je er zelfs niet (meer) van bewust.
Het is nu niet meteen nodig om zwaar in het verleden te gaan graven. Zeg voor jezelf dat je het verleden los laat, wat er ook gebeurd is en dat je alle mensen uit je verleden vergeeft. Als je dat blijft zeggen en écht meent dan zal je kwaadheid langzaam aan zakken.
Ik vind het trouwens super dat je deze vraag stelt, dat is de eerste stap naar verandering.