Wanneer stel je je levensdoelen naar beneden bij?

als in de praktijk blijkt dat je ondanks je inspanningen, te hoog gegrepen hebt.
alleen maar goed om daar realistisch in te zijn.

Je stelt ze naar beneden bij wanneer je merkt dat je levensenergie, positiviteit en plezier in het leven afneemt naarmate het maar niet lukt je doelen te bereiken.

Dat neemt niet weg dat zich later wellicht een nieuwe kans voor zal doen om je oude doelen alsnog te kunnen bereiken. Wellicht was het die eerste keer simpelweg niet het moment waarop het 'had moeten gebeuren'.

Levensdoelen moeten realistisch blijven. Dat betekent in dit geval: realiseerbaar.

Zodra je niet-realistische doelen stelt, zul je ofwel gefrustreerd raken, ofwel depressief worden. Of noem het gedesillusioneerd.

Zolang je je levensdoelen realistisch houdt, blijf je optimistisch en positief. Het is dus zaak je doelen op tijd bij te stellen om niet te verzuren.

Dat kan overigens wel moeilijk zijn.

Ik heb mijn levensdoelen nog nooit bijgesteld. Het mag dan wel eens zo zijn dat er ergens een kink in de kabel komt en dat het levensdoel, waarvan je dacht dat je die bereikt te hebben iets hoger te liggen. En dan bijt je nog gewoon even door...

En soms streef je een levensdoel voorbij in een tempo dat ook weer niet de bedoeling was...

No matter what...

wanneer ze simpel weg niet te realiseren zijn dan stel je je levensdoelen naar beneden bij.

Als je ze aanvankelijk veel te hoog gesteld hebt, zul je op een gegeven moment je doelen wel MOETEN bijstellen. En de voorbeelden daarvan zijn legio ; zo barst het tijdens de auditierondes van de vele talentenjachten van de mensen die hoognodig hun hoge doelen een beetje naar beneden moeten gaan bijstellen.

Als je een droom niet kunt verwezenlijken, is het tijd voor een nieuwe droom. Daar is niks tragisch aan ; niet iedereen leert al vroeg in het leven realitische doelen te stellen. Wanneer je je doelen haalbaar houdt, of in kleine stapjes opbreekt, heb je ook steeds het gevoel dat er weer een doel bereikt is en kun je weer naar een nieuw doel toewerken. Dat is een stuk bevredigender dan het eindeloze streven naar iets wat je zuiver door je eigen inspanningen niet kunt halen.

Ik zeg altijd : je moet niet proberen te krijgen wat je wilt, maar proberen te willen wat je krijgt. Dat is vaak al ambitieus genoeg. Doelen zijn projecten, waarbij vaak het werken al de helft van de pret is, zo niet meer. Dromen zijn voor 's nachts.

Als ik jou was, dan stopte ik helemaal met levensdoelen... Heb je er geen dan heb je je doel dus al bereikt... Ontspannen is wat er dan gebeurt... En ontspannen daar wordt je nooit moe van...

Toegevoegd na 17 minuten:
Of zit je in de midlife crisis, dus op het punt dat je toekomst alleen maar gaat afnemen en dat je verleden alleen maar gaat groeien...

Bijna nooit, ik probeer altijd realistische doelen te stellen.

Mocht het onverhoopt echt niet kunnen, pas ik het aan zodat het wel weer realistisch is.

Het heeft geen zin om een doel te stellen dat niet haalbaar is, dan is de drive er niet om het doel te halen.

Naarmate je ouder wordt ,blijven er niet zoveel levensdoelen meer over.Vaak heb je die doelen dan al min of meer verwezenlijkt,maar even vaak bereik je dingen,die je je helemaal niet als doel gesteld had. Een positief neveneffect zeg maar.Als je krakkemikkig bent geworden vind je het al belangrijk dat je in redelijke gezondheid oud kunt worden.

Als je geleerd hebt dat het nastreven van een doel ten koste gaat van je geluk.
Het ultime levensdoel bereiken is geen garantie voor succes.
De kunst van het leven is te genieten van het moment.
De kunst van het leven is in te zien dat je al rijk bent, zonder geld te hebben.
De kunst van het leven is het ontdekken van diegenen die je dierbaar zijn.
De kunst van het leven is het leven zelf.

Gebeurt vaak te laat....Als je je doel voorbij bent, en bijv. in een "burnout" terecht komt....Heb je toch je doel gemist....en er ver te boven gegaan! Dan wordt je "wakker" en pas je het aan!