Mijn kind is begonnen met nagelbijten. Wat kan ik doen om het hem/haar af te leren.?

Gewoon byte-x op smeren. Smaakt heel bitter en zorgt dat ze het niet uit gewoonte blijven doen.

DE taak van de ouder is om uit te vinden waarom dat het kind deze nare gewoonte opgevat heeft... Het kan een teken van stress zijn... En om nu meteen een nagellak die heel bitter is erop te smeren om het bijten te frustreren is ook een radicaal middel... Het is voor de ouder een uitdaging uit te vinden wat de nagelbijt-reflex triggert... Is het de druk van school, is het de onveiligheid thuis of onder vrienden, is het de peergroup, waarin ze het zwaar te verduren heeft, is het de veranderingen in het lichaam, is het protest tegen gezag of iets anders, is het angst...
En als je als ouder het gevonden hebt, is je kind je dankbaar...

Niet straffen, maar belonen! Maak een doos met allemaal leuke pakjes daarin (een snoepje, een piepklein speeltje, een toffe kaart van ZIJN kinderheld...! Voor elke dag dat ie géén nageltje heeft afgebeten, mag ie een prulletje uit de doos kiezen. Feest!

Ik zelf heb jaar of 15 mee bezig geweest. Dus wees maar snel probeer van alles. Als ieman zenuwachtig is begin gelijk aan zijn/haar nagels te bijten. Mijn moeder hebt ook veel dingen gedaan om mij af te leren. Maar ik bleef gewoon doorgaan. Sinds 3 jaar ben ik van alles afgekickt. Dus ook van nagelbijten.
Hoe oud is je kind?
Gewoon uitleggen dat nagelbijten een fout manier.
Ook enige manier is laat je kind zoveel mogelijk NIET zenuwachtig worden.
Of ga even naar huisarts.
Ik wens je veel succes.!
babyfaced.

Op z'n handen slaan.

Het klinkt leuk en uiterst politiek correct om te stellen dat je de oorzaak moet gaan zoeken van het nagelbijten. Maar je kunt op je klompen aanvoelen dat de maatschappij waarin we nu leven dusdanig gestressd is dat dit voor alle kinderen een zware belasting is. Het ene kind reageert hierop op de ene manier, het andere kind op de andere manier. Nagelbijten wordt in vaktermen beschouwd als Body Focussed Repetitive Behaviour, een dwangmatige handeling die veelal onbewust wordt uitgevoerd.

Een methode 'beloning' geeft geen waarschuwing als het kind onbewust toch zit te kluiven aan de vingers. Dat heeft dus een sterk demotiverende werking als het maar niet lukt, het lijkt leuk maar het kind krijgt dan niets. Straffen is ook niet aan de orde, want het is niet 'stout' om dit te doen. Waarschuwen lijkt wel zinvol, maar je bent er niet altijd bij als dit gebeurt. Vandaar dat een hulpmiddel zoals byte-x helemaal niet verkeerd is.

Als je ziet dat hij het doet geef hem iets om zijn aandacht daar op te vestigen het is puur een vorm van vervelen.
En zeg dat als hij dat doet er een nagelboompje in zijn buik groeit.

Mijn beste vriendinnetje beet haar nagels. Ik denk, dat ik 6 was - we waren net naar de lagere school gegaan. Ze kreeg van de juf een 'mopper' erover (niet echt een standje...), en uit solidariteit heb ik mijn nagels, zij het met veel moeite, ook afgeknabbeld. Mijn moeder zag het, en knipte een stukje van haar eigen nagel af, en zei : ik ga je hiermee even prikken, dan kan je voelen hoe scherp dat is. Na de prik zei ze: als je zo'n stukje nagel inslikt, komt het in je maag, zo scherp, en dat in je maag. Misschien maakt het zelfs wel gáátjes in je maag.....
Dat genas me ter plekke, en heeft me een angstig weekje bezorgd, of ik buikpijn kreeg...
Misschien pedagogisch niet helemaal juist, maar het werkte perfekt.

Bytex werkt maar heel kort - je went aan die smaak, en het gevoel dat het nagelbijten geeft, is vaak fijner, dan die bittere smaak 'onfijn' is - ik heb het bij veel kinderen om me heen gezien. Wat wél werkte, was de nageltjes van het kind (meisje!!) lakken, lekker fel, want iedereen was jaloers, dat zij nagellak 'mocht'- en die nageltjes bleven prachtig, uit trots....

Nageltjes superkort knippen, en kort houden. En heel consequent zijn in het afleren! Handboeien op de rug help trouwens ook perfect!

mij tip is je moet iets zuurs ofzout op zijn nagels
leggen want eenmaal als die er in bijt
dan is de smaak zo vies dat die het na een tijdje er mee ophoudt
want zo ben ik ervan af gekomen

Ik heb ook altijd nagels gebeten (nu nog steeds,maar dat ter zijde :p). Ik vond het lelijk, maar kon er niet mee op houden. Toen heeft mjn moeder mijn nagels heel mooi gelakt, is vond het supermooi, en ik beet niet meer!

Wat ook kan helpen is het kind belonen als het bijvoorbeeld 3 maanden niet bijt. Iets wat hij/zij supergraag wilt; de nieuwe spelcomputer, nieuwe kleren/schoenen/oorbellen, een geldbedrag ect.

Ik heb doe het, helaas, al mij leven lang en ik vind het heel moeilijk om af te leren. Net als roken is het een verslaving. Als je wilt stoppen dan kun je je sigaretjes thuis laten maar bij je nagels ligt dat iets anders natuurlijk. Helemaal kortknippen werkt niet. Een echte nagelbijter vindt altijd nog een stukje nagel om te bijten en anders maken ze dat wel. Je ziet niet voor niks mensen met volledig teruggetrokken nagelbedden op hun vingers. Die gaan tot bloedens toe. (Heb ik gelukkig nooit gedaan) Bytex of een ander vies goedje erop smeren werkt maar tijdelijk want een kind went aan de vieze smaak en gaat gewoon door met bijten. Het is een uiting van stress, naar mijn mening. Het beste kun je je kind zoveel mogelijk erop wijzen dat het niet goed is en dat kun je ook doen door de nagelboom te noemen zoals hiervoor is geopperd of een tik op de vingers geven.(daar gaat een kind echt niet dood aan!) Helaas ben je er niet altijd bij als je kind het doet. Ik wens je er veel succes mee.

Als het een meisje is bytex erop en een mooi doorzichtig kleurtje nagelijk erop, dan gaan ze mooi van glimmen/glanzen en kijk ze er graag naar. Jongens helaas alleen bytex (alhoewel die van mij toen ook klein was het ook mooi vond), maar bijt nu minder maar toch net altijd kleine randjes eraf. Helaas heb ik er hem niet van afgekregen.

Maar het is echt vreselijk moeilijk om het af te leren. Vaak wordt er meer gebeten als er iets spannends staat te gebeuren, school, angst. Misschien dat je kan kijken waar het vandaan komt.

Zelf alert er op blijven, ook tijdens het tv kijken.

En positief belonen.

Mijn broertje deed het ook. Mijn moeder heeft alles geprobeerd, zelfs mosterd erop, niets hielp. Totdat Sinterklaas op school kwam en die had een zwarte piet die een vinger niet in zijn handschoen had. Piet moest naar voren komen en heel beteuterd keek hij toen Sint vertelde wat die domme Piet had gedaan en wel zijn nagels eraf gebeten en toen was zijn hele vinger verdwenen. Piet liet de losse handschoenvinger zien en deed alsof hij moest huilen. Sinterklaas waarschuwde toen de kinderen om nooit nagels te bijten, want dan zou dit gebeuren. Dit maakte zo`n indruk op mijn broertje dat hij het nooit meer gedaan heeft. Dit was wel begin jaren 60 en de opvoeding was niet zo voorzichtig en er was niet zoveel commentar op als nu. Maar het hielp wel. Misschien een ideetje om met school te bespreken? Met 6 jaar komt Sinterklaas nog op school.

Als het nagelbijten pas net begonnen is (en nog geen jarenlange gewoonte), moet het mogelijk zijn om het af te leren zonder al te drastische maatregelen.
Alle bovenstaande reacties zijn waardevol, maar ik kan deze nog toevoegen:
Probeer het eens met een wedstrijdje: je begint met een gesprek over waarom het nagelbijten beter kan stoppen. Dan bedenk je samen een eigenaardigheid van jezelf die ook de moeite waard is om mee te stoppen. (bijv. roken, glas wijn, stopwoordje e.d.) Dan spreek je een wedstrijd af wie de minste strafpunten verdient. De rest van het gezin mag 'klikken' en houdt de stand bij. (Eventueel laat je het kind 'vals' spelen door iemand in te schakelen die een van de eerder genoemde middelen gebruikt.
Kinderen zijn heel gemotiveerd om te winnen. En zelf kun je het zo inrichten dat het spannend en haalbaar blijft.