Wat is een enzym?

Een enzym (Oud-Grieks, van 'εν ζιμος' wat 'in gist' betekent) is een eiwit, dat een bepaalde reactie in of buiten een cel katalyseert, dat wil zeggen mogelijk maakt of versnelt, zonder daarbij zelf verbruikt te worden of van samenstelling te veranderen. Wel verbindt het enzym zich tijdens de reacties kortstondig met het substraat, dat is datgene wat met de stofwisseling of vertering een reactie aangaat. Dit gebeurt voor elk enzym op een eigen manier, doordat elk enzym reactiespecifiek is.

Enzymen bevinden zich in voedsel, voor zover dat niet (langdurig) verhit is geweest. Ook worden ze in cellen van het organisme (dieren, planten, insecten, schimmels) zelf gemaakt. Voor de opbouw ervan zijn in een aantal gevallen vitaminen nodig.

Na de reactie keert het enzym weer terug naar de oorspronkelijke toestand en kan het direct weer een reactie versnellen. Een enzym “wacht” totdat de moleculen, waarmee het enzym aan de slag kan, bereikbaar zijn. Het enzym klemt zich dan op een plaats aan het substraat, veelal moleculen van voedingsmiddelen die ontbonden worden, waar dat past en waartoe het dus geschikt is. Dat deel dat omklemd is, wordt losgemaakt van het grotere geheel, waarna ook het enzym weer vrij is en verder kan met het volgende molecuul(deel). Zo worden voedingsstoffen in kleine stukjes gebroken en verwerkt, de spijsvertering. Ketens van moleculen van diverse aard, kunnen zo in andere enkelvoudige moleculen worden omgezet.

Een enzym is een stofje in je speeksel wat meehelpt om moeilijk te verteren stoffen 'kleiner' te maken. Tenminste zo heb ik het geleerd

Een reactieversneller.

Enzymen zijn eiwitten met een specifieke functie. Enzymen maken bepaalde chemische reacties in ons lichaam mogelijk (ook in planten en dieren). Enzymen werken zeer specifiek, meestal specifieker dan andere chemische reacties die gebruikt worden in de industrie. Enzymen worden veel gebruikt in de levensmiddelentechnologie. Appelsap wordt bijvoorbeeld geklaard (helder maken) met enzymen die celwanden van de appel oplossen. Ook worden verscheidene ingrediënten gemaakt met enzymen. Natuurlijke enzymen spelen een belangrijke rol bij de rijping van fruit, het maken van yoghurt uit melk en de bruinkleuring van voedsel.

Toegevoegd na 7 minuten:
De spijsvertering begint in de mond, waar we het voedsel met de tong, tanden en kiezen klein maken. De voedseldeeltjes gaan naar de maag, waar ze door de zure maagsappen verder worden verteerd.

Wanneer het voedsel de maag verlaat en de dunne darm binnenkomt, worden er verschillende spijsverteringssappen toegevoegd. Die vloeistoffen bevatten enzymen, die het spijsverteringsproces ondersteunen. De alvleesklier bijvoorbeeld scheidt drie enzymen in de dunne darm af: amylase, protease en lipase. Deze enzymen worden ook door de darmwand geproduceerd.

Ook uit voedsel nemen we belangrijke enzymen op. Maar door de moderne kook- en voedselbewerkingsmethoden worden helaas veel van deze enzymen gedood, voordat we ze kunnen opnemen. Hierdoor vermindert de hoeveelheid enzymen in ons spijsverteringssysteem en daardoor verloopt het spijsverteringsproces trager.

Daarom gebruiken veel mensen supplementen met plantaardige enzymen, die het spijsverteringsproces stimuleren. Deze supplementen bevatten vaak amylase, protease en lipase, enzymen die het werk van sommige organen, zoals de alvleesklier, verlichten. Deze organen staan vaak onder extra druk als gevolg van onze moderne eetgewoonten.

Al deze enzymen hebben receptoren, die helpen bij het zoeken naar een bepaald type voedingsmiddel om zich daaraan te binden. Amylase verteert bijvoorbeeld koolwaterstoffen, zoals het zetmeel in aardappels en pasta. Proteasen helpen het lichaam bij het afbreken van eiwitten (bijvoorbeeld in vlees) tot kleine bouwstoffenblokjes voor opbouw en onderhoud van lichaamsweefsels. Lipasen helpen bij het afbreken van vetten en oliën, zodat de hoeveelheid vet in je bloedsomloop afneemt.

Enzymen komen vrij als je goed kauwt op je eten. Enzymen zogen ervoor dat de vertering sneller loopt. Dit hebben wij laatst gehad bij biologie.

Een enzym is een eiwit, dat een bepaalde reactie versnelt, een katalysator. Een enzym maakt een chemische reactie in of buiten een cel mogelijk of versnelt deze zonder daarbij zelf verbruikt te worden of van samenstelling te veranderen. Wel verbindt het enzym zich tijdens de reacties met het substraat, dat is datgene wat middels de stofwisseling of vertering een reactie aangaat. Dit gebeurt voor elk enzym op een eigen manier, doordat elk enzym reactiespecifiek is. Enzymen worden door het organisme (dieren, planten, insecten, schimmels) zelf gemaakt. Voor de opbouw ervan zijn bouwstenen nodig, in een aantal gevallen ook uit vitaminen. Bij de verdere behandeling van enzymen worden alleen voorbeelden van het menselijk lichaam gebruikt.

Na de reactie keert het enzym weer terug naar de oorspronkelijke toestand en kan direct weer een reactie versnellen. Een enzym "wacht" totdat de moleculen, waarmee het enzym aan de slag kan, bereikbaar zijn. Het enzym klemt zich dan op een plaats aan het substraat, veelal moleculen van voedingsmiddelen die ontbonden worden, waar dat past en waartoe hij dus geschikt is. Dat deel dat omklemd is, wordt losgemaakt van het grotere geheel, waarna ook het enzym weer vrij is en verder kan met het volgende molecuul(deel). Zo worden voedingsstoffen in kleine stukjes gebroken en verwerkt, de spijsvertering. Ketens van moleculen van diverse aard, kunnen zo in andere enkelvoudige moleculen worden omgezet.

Enzymen zijn vaak specifiek voor hun substraat, meestal bindt een enzym maar aan één substraat. Er zijn echter ook enzymen die een heleboel verschillende substraten kunnen omzetten. Hiervan komen er een paar voor in de lever, bijvoorbeeld CYP2D6, een enzym uit het cytochroom P450-enzymsysteem.

Reactiekinetiek

Model van Purine Nucleoside Phosphorylase (PNP)

De reactiesnelheid van een enzym is afhankelijk van de temperatuur, de zuurgraad (pH) en de concentratie van enzym en substraat, de stof waarmee het enzym reageert.

Temperatuur: De ruimtelijke structuur van eiwitten verandert met de temperatuur. Zo zijn de meeste enzymen inactief bij lage temperaturen. Boven 50° wordt de werking van het eiwit ook geblokkeerd door denaturatie. Ieder enzym heeft bij een bepaalde temperatuur (optimumtemperatuur) een maximale activiteit.

Zuurgraad: Ieder enzym werkt het best bij een bepaalde zuurgraad (pH).

Heel eenvoudig gezegd is een enzyme een heel klein gereedschap. Zoals je bijvoorbeeld een tang gebruikt om iets los te trekken, zo kan er een enzyme bestaan om een stukje van een molecule los te maken.
En net zoals er heel veel soorten gereedschap bestaan om heel diverse taken te doen, heeft de natuur ook voor heel veel soorten enzymes gezorgd om molecules te bewerken.

Enzymen zetten stoffen om in andere stoffen.
En voor elke stof is er een enzym.

De beste manier om een enzym te zien is als een slot in een deur. En de stof is een sleutel. Als je de sleutel in het slot steekt gaat de deur open. En achter de deur ligt een nieuwe stof.

Dus kort samengevat. Stof A past op enzym C. Zodra stof A en Enzym C samenkomen maakt enzym C van stof A stof B.

enzymen zijn verantwoordelijk voor het in stukjes hakken van voeding die wij eten,de voorgangers hebben een duidelijke uitleg gegeven.Mijn zoontje heeft een stofwisselingziekte en er is 1 enzym die niet of onvoldoende werkt.door een foutje in de genen.
hierdoor kan hij lactose niet eten (zit bv in alle melkproducten) waardoor dat melk niet kan worden gesplitst in kleinere stofjes die het lichaam op neemt.De melk/lactose moleculen zijn dan zo groot dat het als gif in het lichaam blijft hangen.Dus enzymen zijn echt heel belangrijk voor de vertering anders zouden we met alles wat wij eten giftig zijn.
in feite zijn enzymen verantwoordelijk voedsel chemisch te maken,zodat het lichaam de zink,magnesium,calcium,ijzer, etc opgenomen kan worden,en eruit gehaald wat ons lichaam nodig heeft ,wat teveel binnenkomt wordt soms ergens opgeslagen,duidelijk bij vet,maar kan ook zijn in lever of andere organen,wat vaak oorzaak kan zijn dat mensen ziek worden.