kun je wennen aan het zien en behandelen van (ernstige) wonden?

Ik heb zelf in mijn opleiding ook wondverzorging gehad en in het begin was het niet echt fris bij het zien van wonden, en de verhalen van de docenten waarnaar ze kunnen ruiken. Maar na eenmaal veel foto's van verschillende wonden gezien te hebben, en er in de praktijk mee te maken gehad er hebben wen je er wel aan.

Als je geen zwakke maag hebt en geen watje bent kan je er wel aan wennen, als je iedere keer misselijk word enzo zal je er misschien niet aan kunnen wennen omdat je natuurlijk geen zin hebt om telkens te moeten overgeven enzo.

Praktijkervaring/ real life confrontatie zorgt voor zo snel mogelijke gewenning. Vraag eens rond bij ziekenhuizen in de omgeving of je dagjes kan meelopen op de wondpoli bijvoorbeeld. Mij viel het me mee hoe snel ik na de start van mijn stages gewend raakte aan e.e.a.
Foto's of filmpjes zijn echt niet te vergelijken met de echte confrontatie, vooral omdat je de persoon (in mijn geval dier) erbij ziet. Al het bloed, de vreselijke verwondingen, je raakt er op een gegeven moment echt wel aan gewend.
Hele vieze geuren wennen echter nooit helemaal, leer ademhalen door je mond en je neus af te sluiten. De geur van bloed doet me inmiddels niks meer, maar soms met pus heb ik nog wel eens kokhalsneigingen. Dit is extra erg als ik erg moe ben of nog niet heb gegeten en honger heb. En dan wil je na confrontatie met pus meestal ook niet direct eten...
En het behandelen zelf... ach, handschoenen aan en gaan! Daarna handen wassen en met alcohol afnemen.