Wat te doen aan een (mogelijk) verwaarloosde hersenschudding?

Naar de huisarts gaan , hoe eigenwijs hij ook is , hij moet hiermee terug naar de huisarts , want zijn lijf verteld hem nu dat het niet goed zit en hij moet ook even naar zijn lijf luisteren

Ik vrees, uit eigen ervaring, dat je van de gevolgen van een verwaarloosde hersenschudding nooit helemaal afkomt. Hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, zere ogen....allemaal gevolgen als je niet lang genoeg rust neemt om van een hersenschudding te herstellen.

Sommige mensen schijnen baat te hebben bij therapieën als magneettherapie. Ik zelf heb er niks aan gehad, maar wie weet werkt het voor je vriend wel? Er zijn namelijk wel veel mensen die wel positieve ervaringen hebben met deze therapie tegen dit soort hoofdpijn, ook al hoor ik daar niet bij.

Praat ook eens met de huisarts! Het is belangrijk dat er wordt vastgesteld dat er niks ernstigs beschadigd is in de hersenen. Dat hoef je soms zelf helemaal niet door te hebben, maar wat je afschrijft als 'hoofdpijn' kan soms ernstige oorzaken hebben. Er zit heel veel in het hoofd dat beschadigd kan worden!

Sterkte voor je vriend!

Daar doe je nu helemaal niets meer aan. Dit is precies de reden waarom je niet te snel weer aan de slag moet na een hersenschudding, maar goed, daar heeft je vriend nu niets meer aan.
Als de klachten vooral in het weekend tevoorschijn komen, kun je er donder op zeggen dat ie doordeweeks te hard werkt, zijn hoofd is nu een zwakkere plek waar dat het eerst aan te merken is. Hij kan dus beter op zoek gaan naar een manier om meer rust in te bouwen gedurende de werkweek.
Let wel op: als je eenmaal een flinke hersenschudding hebt gehad, komt een volgende klap op je hoofd vaak ook harder aan - wat bij een ander dan een lichte hersenschudding is die vrijwel ongemerkt over gaat, kan bij iemand die al eens een klap heeft gehad (zeker als ie daarmee doorgelopen is) leiden tot verschijnselen van een zwaardere hersenschudding, waarbij ook weer en tijdje rustig aan gedaan moet worden, hoe moeilijk ook.
Ik spreek helaas uit ervaring, ik ben ook zo iemand die na een paar dagen denkt: tis wel goed zo, en weer aan de slag gaat. Maar je kunt het wel willen, soms denkt je lijf daar toch echt anders over :-(