Mijn vrouw twijfelt over ons huwelijk!

probeer op z'n minst zoveel mogelijk voor mekaar klaar te staan en heel belangrijk de magische woorden "Ik HOU VAN JE "te zeggen en mekaar vasthouden, knuffelen dat soort dingen.

Of samen fietsen, wandelen enz.

Ik zou je aan raden hiermee eens naar de huisarts te stappen, OF naar een relatie therapeut (liefst samen).

Het verhaal van een relatie is altijd behoorlijk complex en het probleem ligt vaak bij iets anders dan wat iemand roept.

Je schrijft er bijv niet bij of jullie kinderen hebben maar gezien het feit dat jullie net zijn gehuwd zou het kunnen zijn dat jullie de leeftijd hebben om daar serieus over te denken.

De meeste vrouwen willen dan graag snel kinderen maar ik ken er nog één die ook helemaal in paniek raakte, dacht dat ze haar man niet meer wilde, en zelfs een paar maanden apart heeft gewoond. Dat heeft HAAR toen geholpen, ze wilde EN hem terug en toch een kind en volgens mij zijn ze nu nog bij elkaar

Maar dat is maar één voorbeeld er kan van alles aan de hand zijn bij jullie maar zoals je het omschrijft klinkt haar probleem als " angst voor iets". Een bepaalde verandering waar jullie nu voor staan.

Na mijn huwelijksdag, zelfs tijdens, had.ik zoveeeel spijt. Ik keek naast me met tekenen en was helemaal afgeknapt. Ineens vast, voor eeuwig. Door geloof zijn we 4 jaar met hangen en wurgen getrouwd geweest, maar ik was er al jaren klaar mee. 4.... Maar voelde me gevangen en moest.... Bij mij is klaar ook klaar en komt zoiets als seks ook nooit meer terug. Misschien moet je haar even loslaten. Ademen. En dan kijken wat er gebeurd.

Het huwelijk is bedacht door mensen. Er zijn geen rechten aan te ontlenen. Richt je op je vrouw.

Wat een verschrikkelijke ellende!

Twee maanden geleden maak je een keuze voor elkaar en nu blijkt dat ze alweer twijfelt, of dat ze al eerder twijfelde en haar ja-woord niet zo oprecht was als de jouwe. En jij kan er niks aan doen! Want de beslissing om door te gaan ligt niet bij jou, maar bij haar.

Als ik jou was zou ik een brief schrijven met al je gevoelens voor haar, misschien ook met je eigen tekortkomingen, en ook de vraag aan haar welke tekortkomingen zij ziet in jou en wat ze mist. Dat je heel graag je huwelijk een kans wilt geven en bereidt bent in therapie te gaan samen of alleen. En dat je heel veel van haar houdt.


Maar meer kan je niet doen, afwachten en accepteren, niet op haar lip zitten, wel duidelijk maken dat je er voor haar bent als ze besluit met je door te gaan maar verder kun je niets. En dat is heel frustrerend, maar dat is nu eenmaal zo.

Ik wens je veel wijsheid en sterkte!

10 jaar samen zijn in een relatie kan prima werken maar nu jullie getrouwd zijn krijg je dit, kan wellicht komen door de term ''trouwen'' wellicht heeft je vrouw een verwachtingspatroon nu ze getrouwd is, een bepaald beeld bij getrouwd zijn wat zij wellicht ziet als iets bezwaarlijks of iets moeilijks omdat ze nu aangeeft er mee te willen stoppen, het kan helpen als zij inziet dat door getrouwd te zijn er verder niks verandert,. of hoeft te veranderen in haar levenssituatie, alleen dat ze een ring draagt.
getrouwd zijn kan ook benauwd aanvoelen een gevoel dat je vastzit aan 1 persoon, mocht dit gevoel blijven bij je vrouw zou ik wel een relatie therapeut inschakelen om haar negatieve gevoel positief te krijgen.
verder kun je haar proberen te laten inzien dat nu zij getrouwd is dat zij daardoor niet een geheel ander leven hoeft te hebben, misschien is dat wel hoe zij zich voelt.
misschien is er wel iets anders aan de hand dat zij zich zo voordoet en zich zo gedraagt. ook omdat jij een burn out hebt gehad, misschien is er een onbekende factor die dit teweeg heeft gebracht, mocht je die wegnemen zou het wellicht stukken beter kunnen gaan in jullie relatie. succes en sterkte in deze situatie