Ik wil graag in een achtbaan, maar durf niet. Wat kan ik hieraan doen?

Gewoon niet gaan.

En als je echt graag wil, niet zeuren of klagen, maar gewoon wel gaan.

Als je echt graag wilt gewoon gaan.
Dan kom je er vanzelf achter of je het nog een keer wilt doen of niet.

Niks aan doen, het is niet iets wat je dagelijks zou moeten doen of kunnen, dus lekker laten gaan die achtbaan.
Je mist trouwens niks hoor, zo spannend is t allemaal niet.

Begin simpel. In een kermisattractie die niet zo eng is.
Daarna een wat engere attractie.
Als je dat durft, ga dan eens naar de Efteling om in die houten treinbaan (hoe heet dat ding?) te gaan.
Als je dat allemaal overleefd hebt ben je rijp voor de achtbaan.

Gewoon gaan en genieten van de adrenaline kick..Het is de bedoeling dat 't spannend is..je zit goed vast en het is leuk,echt. Angsten moet je overwinnen door het te doen!

Wat ik heb gedaan is gelijk in de el condor (waar je benen loshangen). Je spreekt met wat vrienden af dat je erin moet, en als je eenmaal in de rij staat jezelf erover heen zetten en denken deze kans krijg ik niet elke dag! Als je eenmaal vooraan staat word je misschien zenuwachtig maar praat met je vrienden over andere dingen en voor je het weet zit je erin en kan je er ook niet meer uit ;) en dan gewoon afwachten.. Mijn tip is juist begin met een enge zodat je niet bang bent voor de andere achtbanen ;) heeft bij mij ook geholpen in ieder geval. Succes! :)

Gwn zeggen tegen je eigen. Er zijn ergere dingen in me leven. En je kab er niet dood aan gaan, anders zal de achtbaan get wel niet doen en sluiten. Het werkt bij mij wel.

Veel plezier in de achtbaan

Had ik vroeger ook. Ik was altijd bang om in enge attracties te gaan, dacht altijd aan de slechte gevolgen. Dat ik onwel zou worden bijvoorbeeld.
Ik bleef maar negatief denken, terwijl het in de praktijk allemaal reuze meevalt. Als je in een achtbaan gaat die steeds ik volle vaart naar beneden gaat, lijkt dat van te voren misschien een eng gevoel maar het is eigenlijk een heel lekker gevoel dat je dan in je buik voelt.

Gewoon niet nadenken over de gevolgen en denken: je zit er maar heel even in en er gaat niks ergs gebeuren. En als je een keertje misselijk wordt, weet je meteen voor de rest van je leven dat je daar voortaan niet meer ingaat.

Gwn 1 keer gaan en kijken wat je er van vond daarna weet je of je het nog een keer doet of nooit meer doet.

PS: k had precies het zelfde probleem en ik deed het gewoon 1 keer en ik vond het zo leuk dat k die dag meteen 10x erin ging maar miss is dit een ander verhaal voor jou
Succes !!

alles waar je niet dood aan gaat maakt je sterker!

Gewoon je blik op oneindig zetten en je verstand op nul.

Veel plezier!!!

Toen ik voor het eerst in een achtbaan ging die over de kop ging (de Python in de Efteling) had ik niet echt een keuze. Mijn broertje en moeder gingen ergens anders heen en mijn zus en mijn vader gingen al in de rij staan. Ik had ook niet echt zin om een uur niks te doen, dus ging ik maar mee. Ik was best zenuwachtig, maar toen ik eruit kwam vond ik de rit zo geweldig! En sindsdien hou ik van alle achtbanen :)

Tja das een moeilijke vraag.Ik heb dan de vraag waarom wil je in de achtbaan is het om je te bewijzen of wil je gewoon?

Om je te bewijzen tegen over jezelf of tegen over je vrienden dan zeg ik nee niet doen.

Als je het gewoon wilt om je angst te overwinnen bijv dan zeg ik gaan en je vooral niet te verzetten maar van te genieten.

Neem een goede vriend mee naar een pretpark en ga zonder nadenken erin. Je gaat misschien wel denken 'waar ben ik nu aan begonnen' als de karretjes net vertrekken, maar voor je het weet is het voorbij en wil je nog een keer.

een gewone achtbaan vond ik nooit zo eng, maar een achtbaan over de kop! dat durfde ik dus echt niet! en tot mijn 14e met schoolreisjes enzo ben ik gewoon altijd bij de uitgang van zo'n achtbaan blijven wachten op de rest, totdat laatst iedereen tegen me ze: kom ga gewoon me! het is hartstikke leuk en je merkt er niks van! toen ben ik erin gegaan en nu wil ik niks anders meer dan over de kop!

1. gewoon gaan ; je zult zien dat het wellicht best meevalt en een mens het meest lijdt, door het lijden dat hij vreest.

2. gewoon niet gaan ; achtbanen zijn nergens goed of belangrijk voor, en niemand kan OOIT je veiligheid ECHT voor de volle 100 % garanderen. Niks mis met twee beentjes op de grond houden.

De keuze is geheel en al aan jou.
Vind je dat je per se (een keer) in een achtbaan moet, kies dan een niet al te hoge / snelle ; er zijn ook beschaafde achtbaantjes die best te doen zijn, je hoeft niet meteen in de Python. Vind je het leuk, dan kan je wellicht eens een grotere proberen. Maar nogmaals, je mist er ook niks aan.

Ik was vroeger zelf gek op achtbanen en andere attracties, maar durf sinds ongeveer mijn twintigste - ineens- nergens meer in. Heb me door mijn kinderen sap voor stap wel weer laten overhalen, maar eerlijk is eerlijk : je mist er niks an, en ik zie ook de lol er niet van. Blij als het ritje is afgelopen.

Je moet bij jezelf nagaan waarom je bang bent. Vervolgens moet je voor jezelf bedenken of het realistisch is om hier bang voor te zijn. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je bang bent om te crashen of zo. Ga op zo'n moment dan na ''Hoe groot is de kans dat een achtbaan crasht?'' conclusie: Belachelijk klein. Wat betekent dat dan? Gaan met die banaan! Veel plezier.

Wat je ook zou kunnen doen is naar de kleine kinderen kijken die er zonder moeite ingaan. Vaak heb je dan zoiets van als die kinderen het durven dan moet ik het toch ook aankunnen :-) angsten zijn nou eenmaal moeilijk te overwinnen en vaak alleen door ze onder ogen te komen. De kans is groot dat als je eenmaal geweest bent je er niet meer uit te slaan bent :-) succes!

In de rij gaan staan en GAAN!
Hoe enger je het vindt, hoe groter je adrenalinekick, hoe toffer, hoe verslavender... :-)

Nog niet overtuigd?
Ga eens bij de uitgang staan van zo'n achtbaan en kijk naar de mensen die er uit komen: kleine kinderen met stralende lachende gezichten, pubers die stoere praatjes hebben, bikkel-papa's, maar ook kakkerige mama's...
"Kom op," zeg je dan tegen jezelf, "als zij er in durven, dan durf ik het ook!"