Hoe kan ik het best uit mijn schulp komen?

Je maakt een goed begin door deze vraag te stellen. Je zou hem ook eens moeten stellen aan echte kennissen van je. Waarschijnlijk helpt dat onmiddelijk.

Mensen bewust in de ogen gaan kijken. Ook weer niet te lang, natuurlijk. Maar als je ze niet in de ogen kijkt, gaat 't vanzelf mis.

Volg een assertiviteitscursus dat heeft een nichtje van mij ook gedaan en het heeft haar geholpen

Drank!

Zo veel mogelijk onder de mensen komen en met hen spreken! Als je introvert bent, is daar weinig aan te doen,maar je kunt in ieder geval proberen wat meer contacten te leggen.

Gewoon eens gek doen, op een plek waar niemand je kent. En dan klein beginnen.
Waar mensen je kennen, daar hebben ze een beeld van je, en automatisch ga je je daarnaar gedragen. Maar als je ergens nieuw bent, staan ze nog volledig blanco en kan je een beeld neerzetten wat je maar wilt, of wat je maar voor elkaar krijgt.

Met klein beginnen bedoel ik: roep eens (harder of vrolijker dan je normaal zou doen) "goeiemorgen!!" naar de conducteur of pompstationmedewerker.
Dan schrik je misschien van jezelf, maar je verrast jezelf ook en de kans is groot dat men enthousiast op je reageert.
Reageert men niet enthousiast, dan moet je dat gewoon wijten aan: die heeft zeker een ochtendhumeur!! (en dus verboden te denken dat een suffe reactie aan jou zou kunnen liggen!).

En zo kan je telkens ergens anders stapjes doen. Het veiligst is misschien een winkel in een stad waar je eigenlijk nooit komt.
Je zou kunnen vragen: "Heeft u ook worteltjestaart?"
als de medewerker v/d supermarkt 't gaat vragen, en terug komt met: "nee, hebben we niet" kan je zeggen: "o, gelukkig, want dat is zó vies!"
of als ze het wel hebben, zeg je: "ha, fijn, m'n konijn is namelijk jarig" of verzin wat geks.
Maar dit is niet de allereerste stap hoor. Maar er kan namelijk niks gebeuren als je wat geks zou zeggen. Hooguit lachen mensen als ze iets grappigs horen/zien.
Nou, en verder kom je er tóch nooit meer.

Maar als je dus gewoon wat simpele stapjes geoefend hebt (dus niet zoiets als die worteltjestaart als je dat maar niks vindt, die kun je gewoon vergeten hoor) dan raak je er zelf steeds vertrouwder mee.

En van tijd tot tijd zal je nog steeds weer terug in je schulp gaan, omdat je ook niet altijd zin hebt in poespas.
En weet je? Daar is helemaal niks mis mee.

Maar die openheid en spraakzaam zijn, overvraag jezelf vooral niet. Maak gewoon haalbare stapjes, en soms tijden gewoon niet, als je geen zin hebt. Dat gaat vele malen lekkerder dan als je jezelf gaat overvragen, want dat werkt alleen maar averechts.

enne... om te proberen kan je ook hier gewoon wat geks antwoord en reageren bij de mensen. Maar leg 't jezelf dus niet op. Gewoon alleen doen als dat in je opkomt, of als je vindt dat je maar eens even wat mals moet doen.
hooguit krijg je minduimpjes.
so what?

Laat je lekker bemind worden dan! En blader in zo'n geval weer verder naar leukere dingen.

Succes! en plezier erbij.

Ruilen ? :lmao: Ik probeer altijd wat minder te rebbelen, maar dat valt echt niet mee - in het echt niet EN op de computer niet.

Ik denk dat dit een hele goede eerste stap is. Niet zozeer hier, maar op Internet in het algemeen een forum of community zoeken met / over iets dat je interesseert, en daar proberen je een plekje binnen de groep te veroveren. Dan zul je merken dat je net zo goed als de grootste schreeuwers ook iets te zeggen hebt dat er toe doet, en ook mee kunt doen en er mag zijn.

Misschien geeft dat je al iets meer zelfvertrouwen om daarna de stap te kunnen zetten in het echte leven ; zoek een leuke, kleine, veilige club waar je de kat uit de boom kan kijken en het hoofddoel een activiteit is waarbij je niet per se veel hoeft te communiceren. Dat kan een sport zijn, maar ook een cursus of een workshop desnoods (lekker eenmalig), een activiteit in het buurthuis, gewoon langzaam beginnen, kleine stapjes.

Als je in kleine stapjes merkt dat mensen je accepteren zoals je bent, durf je uiteindelijk misschien steeds meer. Je hoeft uiteindelijk echt niet het feestbeest te worden dat overal het hoogste woord voert en op de tafels danst, maar je mag je eigen plekje best een beetje opeisen. Maar dat gaat niet in één keer, je moet jezelf wel de tijd en de kans gunnen om het te leren.

Ga iets doen bij een club of vereninging. Zoek iets uit dat je echt leuk vind!
Bv een toneelclub, een koor, schilderen of een sport.
Op die manier maak je contacten en vrienden zonder dat het er zo dik bovenop ligt.
Van die andere mensen zal je uiteindelijk leren om uit je schulp te komen, en lekker in je vel te zitten.
Anderen helpen jou, zoals jij dan ook anderen zal helpen!

je kant ook accepteren dat je bent wie je bent en je zelf blijven..

een cursus assertiviteit gaan volgen.

Door te onderzoeken wat het is en waar het vandaan komt. Ik was zelf superverlegen, gesloten en weinig spraakzaam tot m'n 38e. Mijn verlegenheid is nu 100 % over. Ik ben allerlei boeken gaan lezen over hoe de wereld, de maatschappij, de psyche, de evolutie en dergelijke in elkaar zitten. En ineens was ik van m'n verlegenheid af. Ik weet niet eens meer welk boek het kwartje liet vallen bij mij.
Dat heeft mij heel erg geholpen. Gewoon boeken die je tot inzicht kunnen brengen.
Als je zelf gesloten en weinig spraakzaam bent ligt een gesprekstherapie je waarschijnlijk niet.

leven en laten leven zeg ik altijd, ik waardeer mensen zoals jij juist in mijn buurt. tegenover elk druk persoon moet een minder aanwezig persoon staan.
blijf wie je bent, tenzij ze over je heen lopen, daar kan je een cursus voor volgen, maar heus je word gewaardeerd om wie je nu bent.

Sowieso dat je er iets aan wilt doen is stap 1. Stap 2 is het serieus vragen.
Wat mij enorm geholpen heeft, is mensen aankijken. Gewoon op de fiets. Fiets er iemand langs, gewoon recht in de ogen kijken. Beetje eng in het begin als dan iemand terug kijkt, maar je ziet ze waarschijnlijk de rest van je leven toch nooit meer en anders jammer dan ;)

Bij je vrienden gewoon lekker jezelf zijn. Zeggen wat jij wilt en zin in hebt. Je niet altijd laten meeslepen door wat anderen willen. Deed mij persoonlijk ook goed.

Ik was zelf vroeger ook altijd teruggetrokken en stil. Nu ben ik onder vrienden meestal degene met de grootste mond. Soms ben ik nog steeds stil en teruggetrokken, maar dat komt dan omdat ik in een vreemde omgeving ben en moet wennen. Ik moet toegeven, als je eenmaal het ritme te pakken hebt, gaat dat proces steeds sneller ;)

Zelf heb ik mij een groot gedeelte van mijn leven een lelijk eendje gevoeld, het welbekende zwarte schaap.
Als ik uitging, was er altijd belangstelling voor mijn " knappe " zusje en vriendinnen, ik hing er als het ware er maar een beetje bij en had ook nooit aanspraak. Ik durfde nooit te telefoneren, in tl verlichting te verblijven of in een winkel iets te vragen, altijd bang geweest dat ik iets verkeerds zou zeggen.
Nu ben ik 51 jaar en heb een paar super mooie vriendinnen maar ik heb de afgelopen 26 jaar wel de meeste aanspraak en maak ik makkelijk een praatje met iedereen. Daar zijn zij vaak jaloers op.

Hoe komt dat? Op een gegeven moment was ik het zat, heb met mijn vuist op tafel geslagen en ben mij gaan profileren op een positieve manier. Omdat ik niet dom ben en een brede algemene kennis heb bleek al snel dat mensen mij gingen waarderen om mijn kennes en het vermogen om een diepgaand gesprek aan te gaan met wie dan ook. Vaak krijg ik te horen dat ik makkelijk in omgang ben en dat ik goed kan relativeren.

Daar staan mijn super mooie vriendinnen dan ( met een mond vol tanden ) en als ze problemen hebben komen ze altijd naar mij omdat ik altijd wel een oplossing voor ze heb.

Heb gewoon een beetje lef, je zult merken dat je niet opgegeten wordt.

Veel succes.