Even een egoïstische vraag: als je geen kinderen krijgt, wordt je dan vrijwel zeker eenzaam als bejaarde later?

Eenzaamheid hangt niet af van kinderen krijgen, hangt voor een deel af van je karakter (vermijd je contact met andere mensen of knoop je juist gezellig met iedereen een praatje aan) en soms van omstandigheden. Blijf je lang vitaal en kan je overal nog komen, en kan je moeilijk lopen.

Eenzaamheid zit niet in wel of niet kinderen, over het algemeen is bekend dat juist kindervrije mensen meer investeren in contacten dan mensen met geen kinderen. En veel mensen met kinderen worden zelden of nooit bezocht door hun kinderen.

Toegevoegd na 1 minuut:
en kan je moeilijk lopen, moet zijn, of kan je moeilijk lopen en zit je je dagen alleen in je huisje te slijten.

nee hoor, dat hoeft zeker niet zo te zijn.
kinderen zijn alles behalve een verzekering om niet eenzaam te raken op je oude dag.
lang niet alle kinderen bekommeren zich om hun bejaarde ouders, en anderen kunnen dat niet al zouden ze willen, bijvoorbeeld door ziekte of grote afstand.

eenzaamheid ligt voor iedere bejaarde op de loer; vrienden en kennissen ontvallen je, en je krijgt te maken met beperkingen, waardoor je niet alles meer kan.

wat veel kan schelen, is in ieder geval mentaal vol in het leven blijven staan, en optimisme uitstralen.
dat trekt mensen meer aan dan alleen klaagzangen.
probeer ook als bejaarde positief in het leven te blijven staan, dat loont zich.

Dit vind ik geen egoïstische vraag, want waarom zou het egoïstisch zijn als je geen kinderen wilt? Maar om jouw vraag te beantwoorden: je zou eenzaam kunnen worden als je erg hoogbejaard zou zijn en geen partner en/of leeftijdgenoten meer om je heen hebt. Maar mensen worden steeds ouder, dus jouw leeftijdgenoten ook. Maar tegen die tijd zul je als hoogbejaarde dan nog achter de PC zitten en zal er heus wel een site te vinden zijn in de trant van: maak vrienden met hoogbejaarde mensen. ;-)
Trouwens, ik zou het eerder egoïstisch vinden wanneer je kinderen op de wereld zou zetten en dat die later niet naar jou om zouden kijken.

Als je geen kluizenaarsbestaan leidt, is de kans klein dat je een eenzame ziel wordt.
Er zijn legio stellen die zonder kinderen een rijk ingevuld leven voeren. Ze hebben dan vaak werkcollega's waar vriendschappen mee opgebouwd zijn, leuke buren, zitten in het verenigingsleven, doen na pensionering nog aan vrijwilligerswerk of mantelzorg, kortom het ligt eraan hoe contact maken bij je hoort of niet.
Er zitten ook veel ouderen met kinderen alleen thuis, het contact is dan ook maar sporadisch of helemaal niet. Soms ontstaat er door niets een ruzie die niet meer herstelt.
Kinderen zijn geen garantie dat je niet eenzaam eindigt.

Ik word later liever eenzaam dan dat ik teleurgesteld achter de geraniums zit te wachten wanneer mijn kinderen weer eens op bezoek komen. Misschien komen ze deze zondag wel weer.....

Wat ik er mee wil zeggen, als je wel eens in bejaardenhuizen komt, zul je merken dat degene zonder kinderen vaak actiever en meer contacten leggen dan degene die mopperen dat ze hun kinderen zo weinig zien...

Dus nee, je wordt zonder kinderen niet vrijwel zeker eenzaam op latere leeftijd.

Nee. Ik heb het mooiste voorbeeld gezien in mijn straat. Een 80 jarige buurvrouw zonder kinderen bleef alleen achter na het overlijden van haar man. Haar huis is steeds de zoete inval geweest voor andere buren en vroegere vriendinnen die nog goed te been waren. Ik heb er ook bijna elke dag contact mee gehad omdat het geen klagend oudje was, maar een vrouw met humor. Ze zit nu in een bejaardentehuis waar de contacten verder gaan.

Een andere oude buurvrouw kreeg nooit bezoek van haar 5 kinderen. Ik had er wel af en toe contact mee, maar eigenlijk meer uit medelijden. Ze gaf tijdens een gesprek toe dat ze heel haar leven geen 'gemakkelijke' was geweest. Wellicht zijn vele contacten daardoor verwaterd.
Dus ik denk dat je als bejaarde niet eenzaam wordt omdat je geen kinderen hebt, maar veeleer door de manier waarop je met mensen omgaat of omgegaan bent.

Mensen worden eerder eenzaam omdat hun leeftijdsgenoten wegvallen door overlijden, of door bewegingsbeperking. Waardoor ze niet zo makkelijk meer over oude herkenbare dingen kunnen praten. Herken dat bij mijn moeder, daar zijn genoeg kinderen die geregeld komen, maar ze mist de mensen die er niet meer zijn, en die wij niet kunnen vervangen. (ma is 85+)

Dat is voor iedereen verschillend, afhankelijk van je instelling, omstandigheden, behoeften en mogelijkheden, denk ik dat je er toch ook zelf heel veel aan kunt doen om niet eenzaam te hoeven te worden.

Er zijn mensen die met kinderen veel eenzamer zijn dan mensen zonder kinderen. Iedereen heeft het druk, druk druk en dan hebben de ouders bij veel kinderen toch dikwijls niet al te veel prioriteit. Met name in bejaardentehuizen weten ze daar alles van.

Sommige mensen hebben behoefte aan heel veel contact en anderen moeten er niet aan denken dat constant iemand de deur bij ze plat loopt.

Maar de vraag kun je waarschijnlijk zelf al wel een beetje beantwoorden. Hoe eenzaam ben je nu af en toe. En stel je voor dat je partner er niet meer zou zijn. Natuurlijk mis je die dan. Maar denk er dan eens aan of en hoe je je leven dan toch een zinvolle invulling zou kunnen geven.

Dus zorg nu alvast voor later - ook financieel - want onvoldoende financiële ruimte kan ook eenzaamheid in de hand werken.

Er wordt ook heel veel gedaan door en voor ouderen, uitstapjes, kienavonden, allerlei huis, tuin en keukencursussen tot en met het hoogst wenselijke niveau.
Er zijn ouderenzangkoren en allerlei andere clubs en verenigingen.

Houdt contacten warm, vooral ook met familie en vrienden en niet te vergeten je buren. Zoek vrijwilligers(werk).
Zorg dat je voldoende om handen hebt. Zoek hobby's om te doen, kortom benut de talloze mogelijkheden die iedereen tegenwoordig heeft om je niet eenzaam te hoeven te gaan voelen.

En iets waar je misschien niet zo gauw aan zou denken durf ook mensen te vragen om hulp als het nodig mocht zijn. Iedereen kan ziek worden en het gevaar bestaat dan eerder dat je eenzaam kunt worden. Juist doordat je dan aan huis gekluisterd raakt zul je dan toch meer initiatief moeten tonen om hulp of aandacht te vragen.

Nee hoor ; kinderen krijg je niet om je de rest van je leven voor je te laten werken of je gezelschap te houden ; vriendjes en vriendinnetjes zul je echt van je eigen leeftijd moeten zoeken, OOK als je boven de 75 bent. Als het goed is, en als je een beetje geluk hebt, zullen ze wel contact met je houden, maar verwachten dat je je kinderen tot het eind van je dagen dagelijks over de vloer hebt, is niet echt een heel reële verwachting. Tenslotte voedt je ze OOK op om hun eigen leven te leiden. Ze zijn je bezit niet, maar een geschenk waar je een poosje voor mag zorgen. Ter lering ende vermaek.

Het al dan niet bewust niet hebben va kinderen, geeft dus geen enkele garantie op een eenzame toekomst ; integendeel. Als je nooit in je leven druk bent geweest met je eigen gezinnetje, zal je sociale netwerk in de regel juist groter en steviger zijn dan wanneer het gezin je 'core-business' is geweest en je jezelf een beetje hebt weggecijferd.

Anderzijds geven kinderen geen enkele garantie op 'gezelschap'. Je zult niet de eerst bejaarde zijn die de kinderen vrijwel nooit meer ziet, hooguit - als je geluk hebt - op verjaardagen en met de kerst. Ook mét kinderen zul je dus, zeker wanneer die eenmaal het huis uit zijn, in zekere mate een eigen leven / sociaal netwerk moeten opbouwen. Natuurlijk is het fijn als de relatie dermate is - en de afstand niet te groot - dat ze graag en regelmatig bij je langskomen, maar eisen, afdwingen of zelfs verwachten kun je dat zeker niet.

Toegevoegd na 2 minuten:
Over het algemeen kun je zelfs zeggen - helemaal los van de leeftijd of het al dan niet hebben van kinderen : klagers worden eenzaam, mensen die kunnen relativeren en met humor eigenlijk nooit.

Je kan je eenzaam voelen en gelijkertijd tussen de mensen zijn. Het heeft te maken met je gevoelsleven. Ik heb in een bejaardenhome gewerkt, heb daar mensen gezien die wegkwijnde en andere die veel lol hadden. Het is de aard van 't beestje.

ligt eraan hoeveel vrienden en familie je hebt

het is absoluut geen garantie dat je als je kinderen hebt ze je ook nog komen opzoeken in het bejaardentehuis ,
het ligt eraan wat voor persoon je bent , ben je open en gezellig en vriendelijk , ja dan heb je het dan ook gezellig maar als je een binnenvetter bent dan heb je kans dat je wel eenzaam wordt

Ik ben al een kwart eeuw oud ongeveer en weet dat ik nooit kinderen wil, vooral niet in zon wereld waarin we nu leven en verder heb ik ook niets tegen eenzaamheid in de oosterse cultuur wordt eenzaamheid/introvertie juist als iets moois beschouwd!

Waarom is dat een egoistische vraag. Je hebt hetzelfde recht op geen kinderen krijgen als op wel kinderen krijgen.
Mijn ervaring is dat familie voor oudere mensen wel belangrijk is, maar die hoeven niet perse de kinderen te zijn. Neven en nichtjes kunnen ook veel betekenen. Maar ook een vroegere buurvrouw en haar kinderen. Er zijn maar weinig ouderen die echt regelmatig bezoek krijgen van hun kinderen.
Daarbij is eenzaamheid een gevoel en niet altijd afhankelijk van wie je om je heen hebt. Als je oud wordt en je kunt niet meer de dingen doen die je deed, je partner, oude vrienden en familieleden zijn allemaal al overleden, dan kun je je heel eenzaam voelen. Met of zonder kinderen.

Lieve snuffel. Daar heb je goed aan gedaan om deze vraag te stellen. Kijk maar eens hoeveel antwoorden en reacties je hebt gekregen. Het leeft bij veel mensen of ze voelen zich aangesproken door je vraag.
Het enige wat ik je mee wil geven is dit. Of je nu wel of niet kinderen hebt wil niet zeggen dat je gelukkig bent als je oud word. En zeker geen zekerheid dat je verzorgd wordt. Je leeft gewoon heel anders als je geen kinderen hebt. Je sociale leven zal groter zijn: je zult meer contacten hebben en het ligt ook heel erg aan je eigen instelling. Ben je een depressief type of een blijmoedig type. Ik heb zelf geen kinderen en deze vraag heeft mij ook vaak door mijn hoofd gespeeld. Denk er niet te veel aan. Probeer zoveel mogelijk gewoon te genieten van het leven en dan komt op je pad wat voor je weggelegd is. Geen tijd verknoeien met vragen waar je toch geen echt antwoord op kunt krijgen.
Geniet van het leven.

Nee dat geloof ik niet. Toen ik jong was, een jaar of 8 á 9, ging ik op zaterdagochtend op bezoek bij mijn opa en oma. Onder hun woonde een oud vrouwtje die erg eenzaam was, ze heeft heel haar leven uitgeslooft voor haar 5 kinderen (een echte huisvrouw) en zodra ze het huis uit gingen heeft ze ze nauwelijks meer gezien omdat ze het zo "druk" hadden met hun eigen leven.. Ik was samen met mijn opa de enige die haar bezocht omdat ze verder niemand kon en het moeilijk vond om nieuwe mensen te ontmoeten, simpelweg omdat ze altijd thuis was voor de kinderen en het dus niet gewend was om op pad te gaan.

Dit vergeet ik nooit meer, dus neem geen kinderen alleen omdat je niet eenzaam wil zijn als je oud wordt.

nee dat hoeft niet.

Je kan ook zonder kinderen een rijk en vreugde vol leven krijgen .
Het wordt voor een groten deel bepaald door de levensinstelling die kinderloze ouderen hebben .

als je veel van jezelf geeft komt het ook dan weer terug op je pad .

bijv ik had vroeger nog een zgn opa en oma , geen familie maar gewoon lieve oudjes op leeftijd in de buurt wonen . hun eigen kinderen woonden ver weg .
Ging je gewoon evn aan lopen kopje thee drinken .
praatje maken
en altijd even zwaaien als je dr langs fietste .
zij blij en wij blij .

- dit is niet egoïstisch
- eenzaam is niet hetzelfde als alleen
- eenzaam zijn is afhankelijk van jezelf, niet van anderen
- ook mensen met kinderen kunnen heel eenzaam zijn

Zorg dat je actief in het leven staat. Leg contacten. Doe dingen die je leuk vindt samen met andere mensen. Zorg dat je tevreden met jezelf bent, zodat je je ook niet eenzaam voelt wanneer je alleen bent. Maak je niet teveel zorgen over 'later'. Maak er wat van!

Eenzaamheid is niet afhankelijk van kinderen.

Om niet eenzaam te worden moet je onder mensen zijn, nietperse leeftijdgenoten, wel liefst degenen met dezelfde belangstellingen of hobby.
De een heeft contacten via een bridgeclub, een ander via een reisvereniging (voor ouderen).
Minder eenzaam dus met een leuke hobby welke je samen met anderen uitvoert.

Eenzaam voel je je pas als anderen niet aan je verwachting voldoen (in het op bezoek komen etc.)
Dan kan zowel aan je verwachtingen liggen (stel die dan bij) als echt aan anderen.

Ik denk dat als je genoeg vrienden maakt, een heel sociaal leven leidt, veel mensen leert kennen, het niet persé nodig is om vrijwel zeker eenzaam te worden als bejaarde!

Wel is het natuurlijk zo dat als je ouder wordt, er steeds meer mensen wegvallen. En als je het geluk hebt heel oud te worden, is dat wel iets om rekening mee te houden.

Als je altijd mensen om je heen hebt gehad en er zijn er steeds minder om te bezoeken en iets mee te ondernemen, dan is de kans groter, dat je eenzaam wordt.

Dat neemt nog niet weg, dat er ook mensen zijn die helemaal geen vrienden willen, ze niet nodig hebben, zichzelf prima kunnen vermaken alleen en dus niet per definitie eenzaam zijn.

Natuurlijk, elk mens is anders en iedereen gaat anders om met ouderdom.

De een kan heel veel vrienden hebben en in een gat vallen als die dag komt dat men beseft "alleen" te zijn. De ander die gaat er juist totaal anders mee om "och, het is ouderdom, het hoort erbij, over een paar jaar leef ik niet meer. Iedereen gaat op een dag.

De kans dat je vrijwel zeker eenzaam bent als bejaarde later als je geen kinderen krijgt, is dus alleen als je geen sociale contacten meer op gaat doen. Maar moet wel zeggen: dat geldt voor alle leeftijden, niet alleen maar voor bejaarden.