Hoe kan ik reageren als mensen mijn naam verkeerd zeggen zonder ze in verlegenheid te brengen?

Het gebeurt mij ook geregeld. Vaak reageer ik dan met: "Dat ben ik niet!", of "Wie bedoel je?", of "Als je mij moet hebben.....ik heet XX!". Dat is mij echt nog nooit door iemand kwalijk genomen. Iedereen wordt toch graag bij de juiste naam genoemd.

Dat is met mijn naam ook het geval. Ik verbeter ze dan. Maar dan wel op een lachende manier. Niemand vind dat een probleem als je het zo doet.

Ik breng het ook meestal met een grapje. Af een toe als mensen mijn naam verkeerd zeggen, zeg ik daarop:
Aangenaam ik ben *naam*. Wat leuk om kennis met U te maken.

ja een grapje is altijd goed. Ik doe het ook met mijn achternaam. als ze vragen naar de schrijfwijze dan zeg ik altijd dat ik van de arme tak kom. dan moeten ze altijd lachen.

Ik ken dat wel. Ik heb ook een naam die redelijk vaak voorkomt maar een variant die erop lijkt komt nog vaker voor. Dus als ze dat zeggen dan zeg ik. Eigenlijk heet ik xxxx, maar jij mag me ook wel yyyy noemen hoor ;), zal mn best doen erop te reageren :)

//dit topic zou een stuk beter leesbaar zijn als jullie gewoon je naam zouden typen, kommop das toch niet zo erg?//

In heet pablo en onbekenden verwarren dat vaak met paco of paulo, ik zeg het meestal meteen maar gewoon tussen neus en lippen door... Dan breng je ze echt niet in verlegenheid hoor.

je kan het het beste gewoon gelijk zeggen op een vriendelijke manier, dan weten ze het voor de rest van hun leven, en dat voorkomt een hele hoop verwarring, want als je het neit gelijk goed zegt heb je kans dat ze het straks ook verkeerd doorvertellen aan andere mensen.
Mijn naam wordt namelijk ook heelvaak verkeerd uitgesproken, maar ik ben er nu zo aan gewend geraakt dat het voor mij niet meer zoveel uitmaakt op welke manier ze het uitspreken :p

Je zou zelf het initiatief kunnen nemen door al bij het voorstellen te zeggen "Ik heet ...., niet te verwarren met ....". Daarna komen er vast minder fouten voor.

Je kunt zeggen, ik weet dat je mij bedoelt, maar eigenlijk heet ik zo en zo. Mensen zeggen je naam zelf ook graag goed en zullen je het niet kwalijk nemen.

Het is waarschijnlijk het verstandigst om er met een grapje op te reageren. Dit wordt ook het snelst geaccepteerd en meegenomen in een verder gesprek. Mijn naam wordt ook ontzettend vaak verkeerd gezegd, en meestal reageer ik dan met zoiets als "Uhhm, volgensmij bedoel ___" of "Weet je zeker dat je dat goed hebt gelezen?" Hier wordt dan meestal lachend op gereageerd, gevolgd door een verontschuldiging waarop ik dan gelijk zeg dat dat niet hoeft omdat het me zo vaak overkomt. Hopelijk heb je hier wat aan :)

Bij mijn eerste man heette ik Marga Kock. Aangezien 8 van de tien keer mijn achternaam verkeerd werd opgeschreven zei ik er altijd nadrukkelijk achteraan:" En dat schrijf ja als K O C K". Dat werd een gewoonte. Niet altijd leuk, maar wel afdoende. Het werkte in ieder geval.

Gewoon gelijk zeggen: 'Ik heet....' Mensen voelen zich veel meer in verlegenheid gebracht als ze naderhand ontdekken dat ze je naam al een tijd verkeerd uitspreken, dan wanneer je gelijk zegt hoe ze 'm moeten uitspreken.
Spreken ze 'm later weer verkeerd uit, dan gewoon weer zeggen: "Nee, het is...."
Geen grapje bij nodig hoor, want het is helemaal niet vreemd om te willen dat je naam goed wordt uitgesproken.

Weet niet of je het uberhaupt kan. Als je ze al wil corrigeren, stel je jezelf voor op de manier hoe jij het wilt uitspreken.

Ik zit er zelf niet zo mee. Mijn naam is van Duitse kom-af, met een Scheidt erin... Rotscheidt. (zou refereren naar een rode open plek in het bos - Rot (rood) Scheidt - open plek in het bos. In de Eiffel heel normaal, maar juist in Nederlandstalige regio's bijzonder grappig. Ach. Ik lach er gewoon om, stel me soms ook zo voor, ja met rotschijt... Joh als ik me dáár nu nog over druk moet maken... Daar ben ik nu wel overheen... Het is vooral gewoon Chris.

Aangenaam allen trouwens! Ja ik sta ook op FB ;)

Stel, je heet Claire, maar ze noemen je Klaar.
Ik zou dan als ik jou was met een vriendelijke big smile zeggen, ''Claire he?;)''
Waarschijnlijk zal de aangesproken persoon dan even lachen en zeggen: Ow, ik dacht echt dat het Klaar was, sorry!!
Dan lach jij weer en zegt: Geeft niet;)
Et voila
Als ze je daarna weer Klaar noemen, gewoon weer zeggen. Zolang je maar vriendelijk blijft en die persoon niet publiekelijk voor schut zet;)

Mijn dochter heet Jasmine, ze is genoemd als Jasmijn, mensen noemen haar heel vaak jasmIEne, simpelweg omdat je het zo schrijft! Ik stoor mij daar ook heel vaak aan! Dan denk ik: je leest het toch?? Maar 9 van de tien keer werkt dat niet zo en nemen mensen gewoon aan dat ze dus jasmien heet, omdat het dus letterlijk zo geschreven staat en net als jij, veel mensen heten idd jasmIEne.

Als mensen haar naam zeggen, bijvoorbeeld bij de tandarts, en ze zeggen "JasmIEne".. vroeger zei ik nog vaak (boos) "nee, ze heet jasmIJn". Nu zeg ik "jasmIJn, ga maar in de stoel liggen." Zonder de mensen te verbeteren, want dat is gewoon niet leuk en sommige mensen kunnen er niet tegen, dus zeg ik het op die manier.

In jouw geval, het is jouw naam, er is niet iemand naast jou die jouw naam kan verbeteren, en je bent geen kind meer, dus dat werkt niet...

Op je werk kan je bijvoorbeeld (als je toevallig ook Jasmine heet), zeggen dat je Jasmijn heet en niet genoemd ben naar de prinses van aladin.

Of je zegt meteen hoe je je naam uitspreekt "je spreekt het uit met een lange ij, namelijk JasmIJn", direct al bij het voorstellen, met een grapje erbij. Maak je daar meteen een gewoonte van, het ijs is gebroken en je kan weer verder gaan met je werkzaamheden.

Gewoon verbeteren, en nog eens als het nodig is. Ik denk dat mensen daardoor niet in verlegenheid gebracht worden. Ik zou in elk geval blij zijn als je me erop zou wijzen dat ik je naam verkeerd uitsprak, anders zou ik dezelfde fout blijven maken. Jij zou je dan ergeren en ik zou niet weten waarom :) Duidelijke communicatie is vaak het beste.

Tegen (nieuwe) vrienden zeg ik heel eerlijk en meestal ook een beetje lachend dat mijn naam ..... is.
Op mijn werk zeg ik altijd: "Oh hebben we een nieuwe collega?"

Die mensen willen ook dat je hun naam goed zegt, dus andersom kan je het ook verwachten.

Voor nu (puur uit nieuwsgierigheid) zou ik wel willen weten hoe je heet en waar het mee verward word, maar dat zijn details...
Nee, ik zou iedereen altijd corrigeren, tot vervelendst toe, indien nodig en er geen!!! grap van maken. Mijn naam betekend veel voor me, ook al vind ik de klank (combinatie van voor en achternaam in een adem achter elkaar genoemd niet eens denderend mooi)

Maar het is mijn naam en ik vind dat als je mij enigszins respecteert, kun je mijn naam foutloos en voluit zeggen of schrijven. Liefst allebei. Ook al word ik wel eens flauw van het feit dat ik het zes keer (bijvoorbeeld) uit moet leggen.

Woordgrappen en flauwe opmerkingen vind ik doorgaans wel leuk / mooi, maar nee, mijn naam, die eis ik min of meer dat dat goed geschreven en / of uitgesproken wordt, ook al moet ik het keer op keer zeggen / uitleggen en / of corrigeren, maar dat is mijn mening.