Kunnen mensen iets leren van de levenslessen van anderen?

Tsja, de beste lessen leer je door trial-and-error. Maar vaak is het wel van belang dat anderen je bepaalde levenslessen meegeven zodat je niet nog een keer dezelfde fout maakt als die ander heeft gedaan.

Het is natuurlijk wel van belang dat degene die de levenslessen ontvangt openstaat hiervoor. Is dit niet het geval wordt het wel erg lastig om dingen over te brengen. Dan is trial-and-error de enige methode die over blijft.

Je ouders beginnen jouw te corrigeren wanneer je iets fout doet. Zij proberen hun levenslessen aan jouw over te brengen.
Maar in de pubertijd begin je daar anders tegen aan te kijken. Dan wil je opeens niet meer dat jouw ouders je proberen te behoeden van zaken die zij hebben geleerd.
Nee je wilt je eigen fouten maken om te leren. Je wil je eigen weg belopen.

Dus ja mensen kunnen wat leren van anderen. Maar je leert het beter als je het zelf meemaakt.

Je kunt wel iets opsteken van de ervaringen van anderen, maar echt leren en ervaren doe je pas als je het zelf meemaakt.

Je leert het beste van je eigen ervaringen, maar als je er voor open staat kun je ook leren van die van anderen. Ik denk dat dat deels een onbewust proces is.

Kopieergedrag is een aardig voorbeeld. Onderzoek heeft o.a. aangetoond dat apen meer naar mensen toetrekken die ze imiteren. Dit wetende kun je deze kennis dus zelf ook toepassen zonder het zelf ervaren te hebben.

Er zijn verschillende soorten van leren.

Dat de punt van een tafel hard is, leer je het beste door er een keer met je hoofd tegenaan te vallen. Kinderen zijn daar experts in.

Dat je een deur het beste open kunt duwen aan de kant waar de deurknop zit, leer je ook gewoon door ervaring. Kleine kinderen duwen nog op een willekeurige plek tegen de deur: vlakbij het scharnier, in het midden, of aan de kant waar de deurknop zit. Ze leren vanzelf wat het makkelijkste gaat, en op welke manier je de meeste controle hebt over de beweging van de deur.

Dat je niet schuin een stoeprand op kunt fietsen, maar alleen dwars, leer je ook vanzelf tijdens je kinderjaren.

Dat is de ene soort van leren.

De andere soort van leren is het leren van de geschiedenis. Hoe kon een heel gewoon volk, van mensen zoals jij en ik, overgaan tot de gruwelijkheden van '39-'45? We hebben het geleerd. Niet door eigen ervaring, dus die lessen zijn moeilijker vast te houden - maar tot nu toe lukt het aardig.

Waarom is de Trias Politica zo belangrijk? Ook hier zie je het belang van goed onderwijs - zonder de achtergronden te kennen, ga je opnieuw de fout in. Met kennis van de achtergronden kun je je inzetten voor het behoud van de onafhankelijkheid van de drie machten.

Welke kennis hebben wij al van de natuur, van de wereld om ons heen, en van onszelf? Een mensenleven is te kort om al die kennis via eigen ervaring op te doen. Hier is die andere soort van leren, het leren van anderen, simpelweg de enige manier om die kennis te vergaren.

Samenvattend: beide soorten van leren zijn belangrijk, beide hebben hun plaats.

als mensen niet zouden kunnen leren van anderen dan zouden we nooit zo slim zijn geweest als dat we nu zijn. Daarom zijn er in de wereld zoveel opleidingen, cursussen, seminairs, spreekbeurten, leraren, enzovoort. Mensen delen hun ervaringen en gelukkig maar, anders had iedereen voorzichzelf uit moeten vinden hoe je bijvoorbeeld het best kunt zwemmen. gelukkig bestaat daarom ook goeievraag.nl, zodat mensen hun ervaringen en kennis met elkaar kunnen delen.

Natuurlijk kun je wel iets leren van de levenslessen van anderen. Het hangt er alleen maar vanaf hoe je je er voor opensteld.

Motoriek en omgang begint in vroege jeugd en is vooral een kwestie van zelf ervaren.
Schooltijd is echt leren van levenslessen van anderen.
Exacte studies en wetenschap pure combinatie van levenslessen en ervaring van anderen combineren met eigen ervaringen.
Geloof/godsdienst helaas alleen gebaseerd op geloven wat anderen voorzeggen... en dus niet echt een contributie aan het leerproces. (Tenzij je het afzweert natuurlijk.)

Ja, mensen kunnen absoluut iets leren van de levenslessen van anderen! Het spreekwoord zegt niet voor niets : "wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht". Je kunt van de (pijnlijke) ervaringen van anderen leren.
Het is natuurlijk wel noodzakelijk dat je je in kunt leven in die ander, mee kunt voelen.
Ook moet je open staan voor die levenslessen.

Je kunt in je leven dingen tegen komen waarvan je weet dat iemand anders hetzelfde had meegemaakt en baat had bij een bepaalde manier van handelen.

Ik vind dat we op g.v. ook veel leren van de levenslessen van andere g.v.ers!
Juist dat soort vragen vind ik het interessantst!

Alle lessen ,ook levenslessen van anderen , zijn lessen.
Maar je ziet het van een afstandje, je hoeft zelf niets, niet aannemen, niet veroordelen.
Je kan nutraal blijven, je er niets van aan trekken.
Er over nadenken, laten meewegen.
Maar moet je het zelf ervaren, dan is het toch anders , veel directer, veel dichterbij.
Het is meer iets van je zelf, jouw keuze, jouw beslissing.
Als je het zelf ervaart, heb je nog steeds de keus er iets mee te doen, daarom is het ook een les.
En we hebben veel levenslessen nodig totaan de eindhalte van ons leven, pas dan blijkt of we er echt van geleerd hebben.
Dan pas wordt de kas opgemaakt.

Het kan beide. Er zijn mensen die je hun levensverhaal vertellen en waarvan jij een heleboel kunt leren. Ik herinner mij bijvoorbeeld levenslessen van mensen die in een concentratiekamp hadden gezeten in de tweede wereldoorlog. Van hun levensles heb ik zeer veel opgestoken. Deze les wil ik ook liever niet ervaren.

Toch is het zo dat je van de dingen die je ervaart het meeste leert. Als iemand je drie keer vertelt dat je het thee niet gelijk op kunt drinken, leer je daar minder van dan van van één keer je mond te branden. Kinderen die te beschermt opgevoed worden en die het dus vooral van 'levenslessen' moeten hebben, zijn vaak best slimme kinderen. Ze hebben veel geleerd. Aan de andere kant zijn het vaak ook onhandige, onzekere kinderen.

Mensen kunnen veel leren van de levenslessen van anderen. Het is ook fijn dat dat kan, want we hoeven niet alles zelf mee te maken, maar mensen moeten ook zeker de ruimte hebben en krijgen een deel van hun kennis te toetsen aan de praktijk. Het is weer een kwestie van de juiste balans.

Ja, mensen kunnen zeker iets leren van levenslessen van anderen. Vaak nemen we er de moeite niet voor om ons te verdiepen in wat anderen hebben meegemaakt, terwijl als we dat wel zouden doen ons een hoop leed bespaard kan worden.