Hoe kun je onderzoeken of een persoon emotie(s) heeft?

Om te zien of iemand een emotie heeft kun je een prikkel toedienen, al weet je niet altijd of de prikkel de verwachte emotie oproept.
Je kunt b.v. iemand plotseling tegen zijn schenen schoppen. Je roept hiermee hoogst waarschijnlijk een emotie op. Meestal zal de persoon boos worden, maar hij kan ook schrikken en angstig of verontwaardigd worden.
Een andere prikkel kan iemand misschien blij maken of juist achterdochtig.
Volgens mij zijn emoties aangeboren en horen ze bij de overlevingsstrategieën van een persoon. De manier waarop emoties worden geuit kan dan wel weer aangeleerd zijn.
We onderscheidden o.a. boos, blij, angstig, verdrietig en vrolijk.
Emoties worden meestal gestuurd door prikkels van buiten maar men kan ook somder worden door b.v. pijn of slecht functioneren van het lichaam.

Je zegt: persoon dus ik neem aan dat je het over mensen hebt en niet over dieren.

Een goede manier om e.e.a. dan te onderzoeken lijkt mij: ernaar vragen!!!

Je kunt dan eerst naar verschillende typen emoties vragen: ben je wel eens: bang, boos, blij etc

En dan vragen wanneer iemand die soort emotie heeft (zodat je zeker weet dat als ze boos zeggen dat dat ook is wat JIJ onder boos verstaat).

Tot slot kun je inventariseren hoe VAAK iemand een bepaalde emotie heeft.

Als je dat allemaal samenvoegt krijg je denk ik een aardig beeld of iemand veel emoties ervaart of weinig.

Emoties helpen ons (vooral vroeger, in de tijd dat we nog " in het wild woonden") bij het overleven. Als je goed wist waar je bang voor moest zijn, was de kans groot dat je op tijd op de vlucht ging. Boos hielp om iets te overwinnen (ipv vluchten) en blij hielp goed bij de samenwerking onderling. Er zijn natuurlijk meer emoties maar voor allemaal is er denk ik wel iets te bedenken waarvoor het nuttig is.

Het is dus onderdeel van ons systeem, net als onze zintuigen.

Toegevoegd na 2 minuten:
O ja, ik denk dat we er veel leren van de mensen om ons heen, baby's hebben meestal nog geen enkele angst voor hoogtes en randjes, daarom kukelen ze overal af als wij ze er niet voor behoeden. Vanaf een bepaalde leeftijd zien ze opeens meer diepte EN gaan ze zich realiseren dat ze uit moeten kijken, volgens mij leren ze dat ook van hun ouders die schrikken als ze vallen en "pas op" roepen als ze de rand van de trap naderen