Kan je een huisarts laten vervolgen of aansprakelijk stellen, bijvoorbeeld om excuses te eisen?

Maar wij zien geen vraag nu, wat is je vraag???

nog een poging rowin..want hier snap ik niets van..

ik heb ik 2003 een auto aanrijding gehad, op dat moment voelde ik iets kraken in me nek, ik werd direct door de ambulance gezien maar die vond het niet nodig dat ik met hun me ging naar de ziekenhuis. ik ben toen zelf naar de E.H.B.O erasmus mc.
daar aangekomen ben ik nauwkeurig onderzocht. god zei dank was er niets te zien maar ik had wel pijn. ik mocht naar huis. thuis aangekomen voelde ik pijn in me nek me rug en zware hoofdpijn.
ik was ook net bevallen van me zoontje van toen iets ouder dan een maand. ik had een zware tijd moeilijk ik bleef pijn houden de pijn straalde van me nek naar me slaap en vanuit me slaap door me neus naar me kaak toe ik was de pijn zo zat en we gingen naar de 2e maand na me auto ongeluk ik werd verwezen door me huisarts naar de fysio manueel terapie. ik vertelde me fysiotherapeut dat ik die meneer ga aanklachen maar zij zei nee doe mar niet want het zal een lange procedure worden, ik heb toen niets gedaan. ik werd een x wakker en ging opzoek naar een tang want die steken die stopte bij me tand rechts gelukkig heb ik die niet gevonden van de ene medicasie naar de andere uiteindelijk afspraak gemaakt met me tandarts die kon niets vinden heeft me ton doorverwezen naar de kaak chirurg hij heeft me in totaal 4 x geopereerd op de gemaakte fotos kon hij niets zien en vond het wel heel erg voor me maar ja er was niets te zien nu zijn we in januari 2004 heel veel medicijnen en heel veel pijn en niet te vergeten een kleine mensje die me aankeek zo lief met mooie oogjes maar ik kon niet eens spelen met hem :( .

ik had pijn ik dee de genodigde dingen eten geven wassen maar kon niet met hem spelen ik word nu beetje verdrietig :( ik herinner me zijn kleine voetjes en mooie glimlach aah wat een scheetje was sie :) ok we zijn nu nog steeds in 2004 ik loop de ene dag nar de dokter of de tandarts wanneer ik aankwam lopen dacht de tandarts o mijn god alweer de steken! ok toen zo door blijven gaan uitendelijkzijn we nu dan in 2006/2007 ik werd gezien door een neuroloog ok ik had me goed voorbereid op een goed gesprek heb alles op papier gezet zodat als ik door e pijn niet meer zou kunnen praten ik dan wel het aan hem zou kunnen geven om het zelf te lezen! hij zei het volgende nou het is een migraine hoofdpijn ik geef je medicijnen mee maar deze neuroloog heeft mij niet onderzocht en hij heeft zonder iets maar na te kijken mij medicatie gegeven intussen vanaf 2003 tot 2006 had ik al een reeds gebruikte medicijnen staan in mijn dose die niet aansloegen ik werd zelfs een avond met spoed meegenomen naar de spoedeisende hulp omdat ik helemaal duizelig en draaierig was zo erg dat ik niet eens meer kon lopen ik lag alleen maar en dan nog met zo een kleine aapje thuis:(

ok dus deze neuroloog gaf mij medicijnen mee maar hij luisterde niet naar mij en geloof me als j alle bijna alle medicijnen bijna gehad heb dan denk je en nu is het afgelopen ik wil weten wat het is nu eendelijk een x ok bij mij vervolg afspraak vroeg deze arts aan mij heb j e medicijnen ingenomen gelukkig had ik een bewijs van de apotheek bij me waar dus all die medicijnen stonden geschreven die ik al had ingenomen zelfs antibiotica van de tandarts,kaakchirurg deze neuroloog zei: sorry maar wij kunnen niets meer beteken voor je ik stuur je door naar d pijn en de baas deze neuroloog luistert niet ja maar!! nee ja sorry zei tie ok ik verdrietig maar ben toen weggegaan met heel veel verdriet en ook nog eens een onverdraaglijke pijn. 2007 intussen heb ik paracetamol en brufen ingenomen als of het snoepjes warren me zoontje is nu inmiddels 3 en een half jaar en hij gaat al naar school moeilijke dagen want ik kon niet goed slapen van de pijn scheuten werd ik wakker zo was ik dus nooit uitgerust maar voor me zoontje bleef ik me best doen alleen kon ik jammer genoeg niet veel. ik heb geen ouders meer en heb geen familie en ook geen broers of zussen ben alleen dus kon ook niet aan iemand vragen om op me kleine te passen en j ik heb wel goeie vrienden maar die hebben ook een eigen leven ik kon het niet van hun verwachten en neem hun dan ook niets kwalijk.
ok ik werd door mijn arts weer doorverwezen naar de fysio ok die ging met zo een apparaat op me wang en die gaven dan soort golfstralen en het moest dan daardoor verbeteren de pijn dan< Maaaar!! in tegendeel me pijn werd erger hoofdpijn kaak pijn steken misselijk alles wat je kan opoemen omdat k dus ook hier niet van verbeterde moest ik dus weer opzoek naar iets anders ok ben verwezen weer naar een andere fysio heel aardig geruststelend maar het hielp mij niet! op een dag stond ik op de balkon en sprak toen mijn huisarts en zei het volgende dokter ik ga echt een eind maken aan mijn leven ik spring van de balkon naar beneden want ik kan het niet meer aaan!!

per direct moest ik komen ok ik ben geweest ik kreeg neuropathie ok een tijdje hb ik ie geslikt maar zonder resultaat. nu zijn we al inmiddels in 2008 ongeveer in juli ok ik besluid nu voor de laatste x naar mijn tandarts te gaan ik ging naar hem toe met tranen in mijn ogen en een mercie chocola! ik bedankte mijn tandarts en zei ik denk dat ik met deze pijn zal moeten leren leven ik geef het op! hij keek me aan en zei: ik stuur de toch voor d laatste x naar de kaakchirurg ik ok is goed daar aangekomen alle onderzoeken van begin tot eind weer eens een xnog blijf ik hoop houden dat ik op een dag beter zal worden. de kaakchirurg kwam naar me toe en zei: weetje ik zie echt geen afwijking ik steur je door naar d neuroloog ik werd moedeloos maar me innerlijke kracht was nog wel aanwezig ok ik ging op de afspraak bij deze neuroloog na paar onderzoeken werd ik doorverwezen naar voor een mri ik wist niet voor wat of waarom maar ik dacht nou ook deze onderzoek wil ik laten doen alweer kreeg ik medicijnen mee naar huis PoTJaNkLLaasss dacht ik maja zonder enkele probleem ervan te maken ben ik naar huis gegaan 4 dagen voor de mri ben ik langsgeweest bij me huisarts en vroeg aan hem dokter waarom moet ik voor een mri onderzoek gaan? hij zei hmmm ze willen uitsluiten dat het een tumor is IK DACHT BIJ MEZELF DEZE DOKTER MOET MET PENSIOEN HOOR hij spoort niet meer!!! ik lachte ook nog van haha nouja dat kan toch niet inmiddels vanaf 2003 tot 2008 heb ik echt veel onderzoeken gehad en ook ongelooflijk veel medicijnen dus zo een reactie van mij kweet niet volgens mij was de dokter echt toe aan vakantie dacht ik! maar ondertussen maakte ik me wel druk ik belde een vriendin op en vertelde wat de dokter gezecht had zei moest lachen van neeE jo maak je niet druk hoe kan ie dokter dat gezecht hebben wat erg!! ok mri gemaakt en nu de uitslag!!!!!!! ik was alleen 10-11-

2008 ik kreeg smsjes van me vriendin en nog paar vrienden van mij maar ik was nog niet aan de beurd eindelijk ik werd naar binnen groepen ok ik stond nog de neuroloog arts vroeg en (alweer) heb je je medicijnen gedronken ik neee ik wil nu wel eens weten wat het is en of jullie iets hebben gevonden ik sta nog met me handen op haar buro (dit is trouwens wel een andere ziekenhuis en een andere neuroloog) ze kijkt me aan en zegt JA WE HEBBEN IETS GEVONDEN HET IS EEN GOEDAARDIGE BRUGHOEKTUMOR!!!! ik viel naar achteren plofte neer op stoel achter me en ze bleef praten maar ik dacht als eerste me kind ME KIND! O MIJN GOD! EN NU wat moet ik nu ik kreeg papieren en afspraken die gemaakt moesten worden en ik was gewoon de weg kwijt ik wist niet wat ik moet doen waar moet ik naar toe maar hoe dan?? ik gaf een hand en was echt heel emotioneel geworden maar liep naar buiten ik hoorde niet goedaardig ik hoorde TUMOR!!! ok daarna heb ik echt gespreken gehad over bestraling en over operatie en deze afspraak en die uiteindelijk bleek dus dat de brughoektumor op mijn aangezichtszenuw drukt vandaar ik dat voel in mijn gezicht aangezichtspijn waarom omdat e tumor drukt op me zenuw! operatief zou wel kunnen maar zaten te veer risico aan vast me gehoor zou voor altijd weg zijn en me gezicht zou aan de ene kant hangen.
ik heb samen met mijn arts gekozen voor bestraling ben 6 weeken lang elke dag bestraald van 03-06-2009 tot 15-07-2009 was moeilijk pijnlijk en ik voelde me echt beroerd en me kind tja hij is lief en begrijpt dat mama veel pijn heeft maar het blijft toch een kind :( na de bestraling bleef ik pijn houden ik wou geen medicijnen maar pijnwas niet meer te houden ben begonnen aan carbamazepine hielp niet cht ek kreeg uitslag jeuk n rode plekken ben naar de neuroloog geweest en die gaf mij amitriptyline en die slik ik nu elke dag voor het slapen gaan ik heb nog wel pijn maar door de medicatie word het onderdrukt! ik leef ben heel erg moe 2 uur wakker zijn is 4 uur slapen alles wat ik

doe kost me echt heel veel energie MIJN VRAAG!!!! 2006/2007 is er een verkeerde diagnose gemaakt als deze arts mij toen direct had verwezen voor een mri zou ik al eerder behandeld kunnen worden dat is een fijt de mensen van de bastrling hebben mij ook echt gezecht van mevrouw als u weer kracht heeft en iets meer energie dan moet u wel werk hiervan maken weten jullie waarom OMDAT IK ZOVEEL PIJN HEB GELEDEN DAT GUN IK NIEMAND en dat hebben deze mensen gezien een lange pijnlijke proces niet 1 dag niet een jaar wel 5 jaren mooie jaren van me kind heb ik moeten missen zoals die kleine baby nu is tie een reus hihi haha maar kan nu wel genieten van al zijn verhaaltjes en leuke dingen ik heb elke dag knuffel tijd :) maar ik ben nu nog steeds heel moe en heb echt slaap kan zo in slaap valen ik heb echt een lange pijnlijke maar zeer zeker heftige tijd achter de rug hooplijk zal mijn pijn ooit echt weggaan dat hoop ik natuurlijk wel! voor me kind en voormezelf in ieder geval op een nu betere toekomst want 5 jaren heb ik echt moeten missen van me kleine jullie begrijpen het wel wat ik bedoel hoop ik dankuwel
Groetjes rowin

Ik zou even een zorgen dat je hier een kopie van hebt, want er is een gerede kans dat deze weg gemodereerd gaat worden omdat er geen vraag te zien is waar hij hoort.

Een heel verhaal,maar geen vraag(?)
Dit zal wel verwijderd worden.
Heb je een vraag of wil je dit alleen kwijt?

als je goed leest staat er ook een vraag MIJN VRAAG!!!! 2006/2007 is er een verkeerde diagnose gemaakt als deze arts mij toen.....

Ja,iets over een verkeerde diagnose.
Maar wat is je vraag?

lees onder me extra uitleg!

Oh,okay
Had ik niet gezien.
Wat dat vervolgen betreft,ik zou je het afraden.
Zoiets kan je zelden winnen.
Ik heb er in mijn familie mee te maken gehad na de dood van mijn zusje en echt: het is de ellende niet waard.
Artsen steunen elkaar.
Het ziekenhuis zal ook meestal de behandelende artsen steunen.
Ik snap wel hoe dit je dwars zit,mijn moeder is er ook erg mee bezig geweest,maar ze heeft het toch opgegeven.
En mijn zusje was al overleden...
Ga je beter op je kindje focussen.
Daar wordt je vast gelukkiger van.
Ik wens jou en je kind alle geluk voor de toekomst, in goede gezondheid!('~')

o0o wat erg voor jou en je familie, :( ik weet dat het een groot verlies is want ook ik heb me ouders verloren met 1 dag verschil me pa 27-05-1999 en me moeder 28-05-1999 ik was toen maar net 21 jaar oud. over een paar dagen is het gewoon 12 jaar en nog denk ik elke dag aan haar vooral dat me kleine zijn opa oma niet heeft leren kennen
ik begrijp je echt wel!! :(
ik weet je hebt gelijk maar het is niet eerlijk!
er moet toch wel iets zijn wat we zouden kunnen doen al is het maar dat andere niet zo behandeld zullen worden
weetje het gemis zal er altijd zijn maar gelukkig heb ik me kleine en jij je mama :) :( dankjewel weetje wat het is ik hoef geen geld ofzo maar dat die arts het weet wat hij gedaan heeft en dat er niet meer mensen zoals mij rond zullen lopen niet meer weten wat ze moeten doen waar ze moeten beginnen...
dat vind ik zo erg!!
Als mijn tandarts mij op dat moment niet doorhad gestuurd voor de laatste x naar de kaakchirurg dan, was ik nu al in de maas gesprongen echt waar!!

ik ben ook bij hem geweest persoonlijk met en bosje bloemen echt om hem t bedanken dat hij mij geloofde dat ik pijn had :( ik liep echt rond als een heb geen woorden zo erg was dat heb echt veel steun gehad van me kindje al was hij klein maar hij begreep dat mama pijn had ik ben echt blij met hem n voor hem wil ik vechten om door te gaan

Ja,er zijn ernstige fouten gemaakt bij de behandeling van mijn zusje en dat is zelfs toegegeven!
En toch kan je er zo weinig mee doen..
Aan de andere kant:artsen zijn ook maar mensen en mensen maken fouten.
Maar je hebt gelijk dat het je dwars zit, vooral als ze je niet geloven.
Jij hebt je wel van je goede kant laten zien:dat je je tandarts op die manier bedankt hebt is echt goed van je!Wees maar trots op jezelf!;-)
Vreselijk van je ouders,zo snel achter elkaar..
Niemand kan je vader en moeder vervangen,de enige personen die onvoorwaardelijk van je houden.En hoe oud je ook bent je blijft toch hun kind.
Heb je verder helemaal niemand?
Dat zal niet meevallen.
Maar volgens mij ben jij wel een lieve en zorgzame moeder.;-)
Je kind is toch een motivatie om positief te blijven,toch?

Wat erg zeg dat je ondanks bewijs toch niets kan doen zo dat zal in de eerste instandsie echt vervelend
Zijn. Maar ik denk ook dat je op een gegeven moment de hoop opgeeft net als ik toen. Hoppelijk heeft ze nu rust en en slaapt ze in vrede :) klopt ja ik ben wel lief voor me zoontje :)
Hij is ook lief voor mij :) doet stoute dingen Maar achteraf moet ik wel lachen haalt alleen maar Atjes op school ben echt trots op hem hij is goed in rekenen en binnen kort gaat hij me helpen met het schrijven van nederlands :) echt leuk om te horen dat je me eigenlijk persoonlijk niet kend maar mij goed weet te omschrijven :) ik probeer ook leuke dingen te doen met hem maar als ik me moe voel en wil slapen dan begrijpt hij dat wel OkOk ik ga stoppen want ik kan echt uren door praten over hem :) Slaap lekkker

Zelfde voor jou:slaap lekker.:-)
En: je Nederlands is goed hoor(op wat spelfoutjes na)en ook duidelijk en goed uitgelegd.

Ach Rowin wat een verhaal... en wát een pijn heb je geleden.
En wat bijzonder en sterk dat je het niet op je kindje hebt afgereageerd... Wat heerlijk dat je zo gek met hem bent ! :-)
Ik kan je helaas geen antwoord geven op je vraag maar ik ben bang dat het een hele klus wordt als je er echt werk van gaat maken en je moet je afvragen: kan en wil je dat wel aan?
Je zou kunnen overwegen om de arts een persoonlijke brief te sturen, gewoon voor jezelf om je verhaal bij hem neer te leggen. Maar verwacht niets terug in dat geval meis...
Een klacht indienen bij het medisch tuchtcollege, zoals Haas zegt, kan natuurlijk ook altijd . En misschien zou dat je ook goed doen, dan heb je tenminste iéts gedaan en wel naar een officiele instantie. Maar of je daar veel van verwachten moet?
Je kan het altijd proberen.
Maar hou in de gaten hoe ver je erin wilt gaan, Karena heeft een punt als ze je aanraadt er niet teveel energie in te stoppen. Laat die ellende je niet nog langer in de greep houden dan nodig. Geniet van jezelf nu je zoveel minder pijn hebt, zenuwpijnen zijn vreselijk he... en geniet intens van je kindje.
Ik hoor in je verhaal niets over de vader van je kleine, maar wel dat je veel alleen moet doen. Je bent een kranig mens Rowin... heb je wel door hoe sterk je eigenlijk bent?
Ik heb heel veel respect voor je, lieve groet, Kristal.

Hai Rowin, ik hoop, dat je mij PB hebt gekregen? Ik de jouwe wel, maar er zijn veel storingen op GV....
Ik sluit me volledig aan bij Kristal (scheelt me veel typen hahaha) en heeeeeeeeeeeel knap van je!!!!!!!!!!!!!!

hallo iedereen! sorry maar heb op dit moment echt veel pijn.
toch wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie advies en mee denken.
pff raar het ging echt goed! maar ineens heb ik weer last ik denk medicijnen gaan weer verhoogt worden dat is nou net niet wat ik wil.. maja vandaar ik niet eerder kon reageren maar heb ze allemaal gelezen
WendyH jou pb heb ik gehad en ook gelezen..
ook aan iedereen die me heeft geholpen met meedenken allemaal wil ik jullie uit diepste van mijn hart bedanken. vader van me zoontje we zijn niet meer samen
me zoontje en ik en mama en hij :) gelukkig samen eten samen spelen samen deur open houden voor mij, als ik bootschapen doe theedoeken en handdoeken wegzetten mama herinneren om medicijnen in te nemen:) haha en natuurlijk lekkere dingen eten en lachen en soms moet ik wel eens boos worden maja duurt niet zo lang vooral als ik die ogen zie hahaha Maar sorry mama:( ik zal het Nnnnnnooo00o0it meer doen ok:) ok kusje knuffel overdan!!! :) hahahaha sorry ma moest dat ff kwijt kweet alleen niet hoe ik ineens weer die pijn heb misschien me te druk gemaakt alles komt dan weer terug hmm... misschien toch overwegen om het te laten... omdat ik nu pijn heb denk ik zo ging het maar en x echt weg :(iets minder pijn erg he 1 zenuw 1 zenuw kan je zo veel pijn doen ongelooflijk dat zat ik vandaag te denken nogmaals iedereen bedankt en ik hou jullie allemaal op de hoogte een dikke knuffel van achter de pc:)
en ook 1 namens me kleine zoontje :)

Sterkte Rowin!

Hallo Rowin!
Goed van je dat je zo positief blijft, en je zoontje mag blij zijn met zo'n lieve mama.Volgens mij is hij het allerbelangrijkste voor je.Ik had ook zo'n lieve moeder..Mijn moeder heeft na de dood van mijn zusje niet zo lang meer geleefd..En ze was nog zo jong..
Zo maken we allemaal wel wat mee.De 1 meer dan de ander.Probeer zo positief te blijven!('~')