Wat heeft verdriet en boosheid met elkaar gemeen?

Als iemand iets heel belangrijks kapot maakt of iemand vind dat je hond dood moet gaan

In het woordenboek staat:

verdriet:
Het geeft innerlijke verwarring en je wordt overspoeld met conflicterende gevoelens en gedachten, zoals verdriet, opluchting, boosheid, zelfverwijt, angst

De overeenkomst is emotie.

Heel veel. Bij beiden emoties is een vaak een zelfde basis: angst. En vaak gaat verdriet vooraf aan woede. Woede is vaak uitgesteld verdriet.
Maar in deze maatschappij is het vaak niet veilig om je verdriet te laten zien en laten we sneller woede zien. Het is een 'emotie-mechanisme' die eigenlijk gebaseerd is op het principe: de aanval is de beste verdediging.

Denk ook even aan het tegenovergestelde: liefde. Waar liefde is, is vertrouwen, is geen angst. Als je je geliefd voelt en niet angstig ben je niet verdrietig en word je niet boos.

Als je het mij vraagt zijn er maar twee echte emoties: liefde en angst. En die laatste is eigenlijk een gebrek aan liefde. En als je dat nog verder doortrekt kun je stellen dat er slechts liefde is en daarnaast gebrek aan liefde.
(Met het risico als overtijdige uberhippie over te komen: liefde is het antwoord.)

Heel vaak zijn het emoties die sterk aan elkaar verbonden zijn. Je kan heel boos op iemand zijn maar tegelijk ook heel verdrietig zijn over de situatie die is ontstaan. Bijvoorbeeld: Je bent boos op je beste vriendin omdat ze je heeft laten zitten. Maar je bent ook verdrietig omdat je het niet had verwacht van je beste vriendin.