In hoeverre is je karakter verbonden met het soort muziek wat je luistert?

Dat valt nog best mee... juist de liefhebbers van progressieve rock en metal muziek kunnen vaak klassiek goed waarderen. het zijn toch vaak mensen die naar de muziek luisteren die een zekere betekenis moet hebben. Zij het muzikaal of in de tekst. Luister ook maar eens naar hoeveel overeenkomsten er zijn tussen rock balads, celtic, new age en soft gothic. Stiekem is de rock/metal muziek een behoorlijk behoudende stroming. Ook de progressieve rock (bv Tool en Dream Theatre). Mensen die van volkse muziek houden willen graag mee kunnen zingen ook als ze wat op hebben. en wie van dance houd wil graag goede muziek hebben om soepel op te kunnen bewegen (headbangen valt niet echt meer onder dansen) en op te kunnen ontladen. Ieder zijn meug. Je kan veel genres ook niet zomaar los van elkaar zien. De scheidslijn tussen verschillende genres is nogal dun en dat is niet vreemd. Uit blues muziek is rythem & blues (niet de moderne R&B dat is nl urbanpop) voorgekomen dat weer heeft geleid tot bv rock muziek en soul dat weer leidde naar disco wat weer hiphop en dance heeft voortgebracht etc... Dance muziek (en daarmee house en verwante stromingen) stamt weer af van disco en new age muziek waarbij juist de synthesizer een belangrijke invloed was en dat instrument is eigenlijk een doorgeëvolueerd kerkorgel (denk daar maar een aan als je stuiterend op techno muziek alles doet dat God verboden heeft :) ). Je ontkomt er niet aan dat je zo niet een strakke scheiding tussen genres krijgt.

OK, nooit te 'oud' om te leren! Mooi! Maarrrr...., nu heb je het over de 'binnenkant', d.w.z. zoiets als, mensen die geinteresseerd zijn in 'inhoud'. Muzikale inhoud, tekstuele inhoud, symbolische inhoud, emotionele inhoud etc. Ik moet toegeven dat ik met mijn antwoord me merendeel op de 'algemene' inhoud heb geconcentreerd, waardoor ik me misschien verloren heb in clichés en/of gedateerde waarnemingen. Maar in 'grote lijnen' blijft het voor mij wel staan! Echter.., als liefhebbers van progressieve rock stiekem behoudend blijken te zijn blijft mijn stelling deels overeind! Verder, hoe zit het mensen die ...en mee willen zingen, ...en soepel willen kunnen bewegen,...en het heerlijk vinden om bij tijd en wijle te 'zweven'! Wat zegt dat over hun relatie met muziek en karakter? Wat ik wel zie echt is dat naarmate de 'leeftijd' bij mensen vordert zij zich meer en meer in hun keuze en smaak voor muziek verschansen achter een lijn Trouwens..., leuke naam 'RoepiRoepi'! Zeer muzikaal! Uit Limburg?

Mja; het is meer iets wat mij in de loop der jaren is opgevallen. Het gaat natuurlijk zeker niet altijd op maar opvallend vaak zijn het de alternatievelingen die een smaak voor klassiek ontwikkelen. Natuurlijk zijn er ook genoeg mensen die al vroeg van klassiek houden en later ook rock waarderen en er zijn er ook die het een goed vinden en het ander een belediging voor de term muziek. Maar gemiddeld genomen lijken ze erg goed samen te gaan. Iig wat exact de correlatie is tussen persoonlijkheid en muziek weet ik ook niet (anders had ik wel een antwoord gepost). Het valt me wel op dat juist de alternatievelingen het eerst negatief reageren op nieuwere muziek stromen. Zie indertijd Dance, dan House, Techno, Gabber, Mellow, ed... en nu R&B. Hoe progressief ze op andere vlakken kunnen zijn: op artistiek vlak merk ik echt een heel conservatieve houding (dus niet alleen muziek maar ook films... juist in die groep vind je liefhebbers van klassieke cultfilms). Alleen het anti commercieel argument dat je vaak hoort kan dit niet verklaren. Er zijn genoeg onafhankelijke artiesten binnen die nieuwere stromen en genoeg massa materiaal in die alternatieve hoek (sterker nog: house is ooit begonnen als een underground stroming die zich tegen de commerciële poprock muziek afzette). Het behoudende karakter van rock (en de fans) verklaart naar mijn idee wel hoe het komt dat lijsten als top [zoveel] aller tijden worden gedomineerd door klassieke rock nummers (Stairway to Heaven, Bohemian Rhapsody en November Rain zijn al heel wat jaren vaste toppers in al die lijsten). Ondanks dat er toch ook heel imposante dance en R&B nummers zijn variëren die veel meer.

Maar er is nog iets anders dat me opvalt... Bij grote rock evenementen heb je hier in Nederland zelden problemen. Bij Dynamo Open Air hebben de vuilnisophalers wel eens de tenten van over de brakke festivalgangers weggetrokken (tijd om te vertrekken in hardrock stijl) zonder dat iemand er kwaad om werd. Bij Dancefeesten echter heeft de bewaking doorgaans de handen vol. Alleen aan de drugs kan het niet liggen. Die worden in beide gevallen behoorlijk gebruikt. Ook alcohol kan dit niet verklaren daar er in alle gevallen behoorlijk gezopen wordt. Er zal dus wellicht idd een overeenkomst zijn tussen persoonlijkheid en muziek smaak. Wat die is echter zou ik niet kunnen uitleggen. Er lijkt echter iig een stevig verschil te zitten in de manier waarop met muziek omgegaan wordt. Bij dance is ritme belangrijk, bij rock de tekst (bij sommige progressieve rock kan zelfs bewust uit ritme gespeeld worden) en bij volks muziek het herkenbare (iedereen moet het mee kunnen zingen) en interactieve. Verder bespeur ik een zekere arrogantie bij de alternatieve hoek tov de andere stromingen (een houding die je ook bij klassiek ziet) die je veel minder ziet bij de andere stromingen. Van dance en R& B liefhebbers hoor ik vaak alleen maar dat ze metal niks vinden. Andersom wordt dance en R&B erg vaak beschreven als commerciële prut door ongetalenteerde slaven van de muziek industrie en volksmuziek als domme muziek voor domme mensen (ik heb zelfs een academicus gekend die er lang niet voor uit durfde te komen dat hij van 'Hollands Goud' hield om exact die reden). Wat voor een conclusies je hier evt uit zou kunnen trekken echter heb ik geen verstand van.. Misschien is het de omgeving die vormend werkt. Misschien zoekt soort nu eenmaal soort. Misschien trekt de muziek een bepaalde persoonlijkheid aan. Misschien helpt muziek een bepaalde persoonlijkheid te ontwikkelen... Ik zou het niet weten... Ik zou er ook zomaar naast kunnen zitten daar ik echt alleen spreek vanuit mijn eigen observaties uit mijn eigen omgeving. Ik zeg er alleen wel bij dat het wel een heel consistent beeld is... De naam overigens heb ik van een sketch van Toon Hermans. Ik weet niet hoe hij RoepiRoepi spelde dus ik heb maar een spelling gekozen die er wel aardig uit zag.