Kan je hetero te zijn als je piekert over dat je lesbisch bent?

Ja dat kan.

Je geeft aan nooit gevoelens voor een vrouw gehad te hebben. Ik neem aan ook niet voor een man. Waarom pieker je dan over dat je lesbisch kan zijn, waar komt dat voorgevoel vandaan?

Ja tuurlijk kan dat, maar je kunt ook bie zijn

Dit komt héél veel voor bij jong-volwassenen (je bent 18, toch?) en je gepieker zegt helemaal niets over je uiteindelijke geaardheid.

Je bent nu bezig met het ontwikkelen van je seksualiteit. Dit soort twijfels horen daarbij. Als dat al zou betekenen dat je lesbisch was, zou zeker de helft van alle vrouwen lesbisch zijn. De realiteit is dat het op jouw leeftijd nog alle kanten op kan, valt nog niets over te zeggen.

Sommigen hebben het geluk om op jonge leeftijd al 100% zeker te weten 'wat ze zijn' en daar nog gelijk in te hebben ook, maar velen van ons weten het allemaal nog niet zo goed als we bijna of net volwassen zijn. En eigenlijk kan dat ook wel zo leuk zijn: voor mij was het een hele ontdekkingstocht om erachter te komen dat ik op mannen én op vrouwen val.

Misschien ben je lesbisch. Kan. Of bi. Of hetero. Er is geen test om daar vandaag achter te komen. Je zult het vanzelf merken als je op een dag naar een meisje kijkt en vlinders in je buik voelt. Of dat ook (of alleen) bij jongens hebt. En dan nog is the proof of the pudding in the eating: uitproberen dus. Vind je zoenen met mannen en/of vrouwen fijn? Seks met een man en/of een vrouw? Een relatie met een man en/of een vrouw?

De twijfel die je hebt is normaal, maar het is wel heel jammer dat die twijfel leidt tot gepieker en angst. Stel nou dat je lesbisch zou blijken te zijn. Zou dat echt zó erg zijn dat je er nu je ontdekkingstocht naar wat en wie je bent door wilt laten verpesten? Dit zou geen angstige tijd moeten zijn, maar een avontuur! Hetero, bi of lesbisch, er is allemaal *niets* mis mee. Ook niet als je het zélf bent.

Ja, dat kan. Vroeger werd er van uit gegaan dat je hetero was. Tegenwoordig is homoseksualiteit zo alom vertegenwoordigd dat het logisch is dat je jezelf gaat afvragen wat je bent.
Het gaat uiteindelijk om de persoon waarop je verliefd wordt, of dat nou een man of een vrouw is.
Ik zeg wel eens als ik een mooie vrouw zie: als ik lesbisch was dan zou ik daar op vallen. Overigens is dat helemaal niet het prototype mooie vrouw, maar meer een type waar ik op val.
Het is ook allemaal niet zo zwart-wit te stellen. Een biseksueel kan bijvoorbeeld vaker een relatie hebben gehad met de ene sekse, dan met de andere sekse.

Als je van onze dierlijke natuur vertrekt, heb je een zeer, zeer grote kans om gewoon hetero te zijn. Doordat onze seksuele gedragingen een paar duizend jaren erg geremd waren in hardere tijden (nadat we wellicht miljoenen jaren in de bonobo-stijl misschien minder geremd waren), werd onze cultuur erg menselijk en afwijkend van het gedrag van dieren. Nu we anti-conceptiemogelijkheden hebben, en denken vrijdenkend te zijn, vervallen we door de luxe eigenlijk terug naar ons oude instinct van toen we net als de bonobo's terug in de natuur leefden: Alle vruchten rondom ons, geen direct gevaar door roofdieren opgegeten te worden, de gevaarlijke open ruimten buiten het bos worden erg veilig overgestoken vergeleken met vroeger en met wegen met snelheidsbepalingen in sterke voertuigen die ons beschermen als een pantser, maar er is dus weer geen enkel probleem als je een seksgenote tegenkomen en daar ook wil van genieten. Men herleidt hetero te dikwijls aan het passionele verlangen naar iemand, maar je kunt niet hele dagen 'springend van verlangen rondlopen' als je ook je werk en maatschappelijke taak correct wil vervullen, of je als ouder ook je kinderen goed wil opvoeden, kun je niet hele dagen met je partner in bed duiken.

De vraag is dus je seksuele aantrekkingskracht moet gelijkstellen met een voorkeur. Of of je voorkeur dan wel aan twijfel mag onderhevig zijn.

Je formuleert je probleem als 'dat je je nergens op kunt baseren', maar wellicht heb je ook nog geen kinderen gekocht. Zou mijn Tervuerense Herder homofiel zijn omdat hij laatst op een mannelijke collega even sprong? Ik denk dat hij zich maar al te graag zou voortplanten en kindjes krijgen, maar wij geven hen als mens daar zelden de kans toe. De kansen die wij krijgen zijn zeer groot, en in onze maatschappij heerst de idee dat het ook niet geeft, welke voorkeur je hebt. Ik persoonlijk denk dat die voorkeur wel heel belangrijk is. Want kinderen kopen, vraagt een opoffering om met een partner die je niet begrijpt (ander geslacht) om te gaan in goede en kwade dagen om dat kind een zo goed mogelijke opvoeding te geven tot het zelf hetzelfde verhaal kan overdoen op haar/zijn manier. Je kunt ook opteren om met een seksgenote een leven te proberen op te bouwen, maar dan is dat eigenlijk kunstmatiger omdat de natuurlijke functie kinderen kopen, dan eigenlijk niet meer natuurlijk is.

Succes!

Zoals de Britten zeggen: 'The proof of the pudding is in the eating' . Misschien zou je dat eens moeten proberen,wellicht geeft dat uitsluitsel.