Wat gebeurt er als je je kookpunt bereikt?

Dan ga ik echt heel erg tekeer..als ik alleen ben dan gooi of smijt meestal iets tegen de grond of stomp of schop ergens tegen aan..of ik geef ik een oerkreet.. ben ik niet alleen ga ik meestal hard schreeuwen en met deuren smijten..naar boven stampen en maar blijven mopperen.. en daarna steevast een potje janken.. ja controleren kan ik het wel hoor maar het voelt zo lekker om je ff te laten gaan, toch?
:-)

Bij een kookpunt ben je een grens overgegaan.
De gevolgen zijn dan vaak niet meer te overzien.
Ik reageer dan nergens meer op ...

Groetjes Zeppuhh ...

Als ik op mijn kookpunt ben word ik helemaal stil en trek me terug.
Er was een periode dat ik met de deuren begon te smijten en in het ongunstigste geval een serviesstuk kapot smeet. Ik herinner me ook dat ik eens een keer een pak vla(wat ik toevallig net in mijn handen had) tegen de muur kapot heb gesmeten, hetgeen me onmiddellijk kalmeerde, dat wel.....
Maar als ik nu het kookpunt bereik word ik doodkalm en zonder me af. Veel huilen en huilen, dat is het zo ongeveer, en me zwaar shit voelen, tot ik langzaam weer kalmer wordt!
Hoe die verandering tot stand is gekomen weet ik niet meer zo goed,volgens mij toen de kinderen groter werden en ik vond dat ik meer beheerst moest gaan reageren in hun bijzijn.

Het is gelukkig nog maar heel zelden gebeurd, want bij mij gaan alle remmen los. Het is ook geen kwestie van het voelen aankomen : alle stoppen slaan ter plekke door.
Ik heb een keer een deur uit z'n sponningen getrokken, toen mijn geliefde ex me buitengesloten had, terwijl mijn honden binnen waren, en hij treiterend stond te lachen voor het raam. Ik ben dan echt door het dolle heen - de Hulk is waarschijnlijk naar aanleiding daarvan ontworpen.
(Don't make me angry - you won"t like me when I'm angry.....)

Als ik onderweg ben en ik kom thuis, dan ram ik een metal-cd'tje (meestal Rammstein of Sepultura) erin en effe flink meebrullen! Helpt gegarandeerd! Net zo lang tot het over is...

duurt echt heeeel lang voor mij dat gebeurt maar gebeurt het zie ik zwart voor mijn ogen en handel ik onwillekeurig.
de laatste persoon die dit voor elkaar heeft gekregen was toen ik een jaar of 17 was.
ze woonde tijdelijk bij ons in.
ze sliep op mijn kamer en daar waren geen regels op 1 na. BLIJF VAN MIJN CD'S AF.
toen ik haar de zooveelste keer betrapte in mijn kleding voor mijn spiegel met mijn cd's in de speler en ze toen ook nog eens tekeer ging tegen mij over dat ik gierig was enzo ben ik echt ontploft.
we waren op zolder. en inneens waren we 2 minuten verder en op de begane grond. mijn zusje toekijkent want als ik het niet gedaan had had zij het binnenkort wel gedaan.
ik heb haar dus aan haar haren naar de 1e etage gesleurt, toen ze mij kraste in het gezicht heb ik haar in de wasmand geduwt en van de trap af.
nee ben er niet trots op, en ja had wel compleet fout kunnen gaan. maar dan ben je zo boos dan zie je niets meer.

Als ik m'n kookpunt bereik zijn de rapen gaar.

Van mij krijg je een goeie vraag notering Marita. Er is best wel veel voor nodig om mijn kookpunt te bereiken maar als het zover is,berg je dan maar.Mijn zoon kwam een keer thuis met een blauw oog,hij was toen een jaar of 18.Op mijn vraag hoe dat gebeurd was zei hij dat een politieagent hem geslagen had.Het water begint op te warmen.Hoe datzo vraag ik.In het dorp waar wij woonden hadden ze in de zomer altijd een soort grote zomermarkt en daar was hij heen geweest.Er waren daar een groep jongens geweest die alcohol op straat dronken en toen de politie hen daarop aansprak ontstond er een relletje.Mijn zoon hoordde niet bij de relschoppers maar stond met zijn vrienden toe te kijken.Er kwam al snel een hele groep agenten met honden aan om een eind aan het opstandje te maken.Mijn zoon had een opmerking gemaakt in de trant van "kunnen jullie het niet zonder honden aan"waarop hij promt een slag in zijn gezicht kreeg.Mijn kook water wordt warmer.Ik gebied mijn zoon om mee te komen naar het politebureau.Daaraan gekomen zit er een agent waar ik zo de pest aan heb omdat zijn zoon bij de mijne ijn de klas zit en zijn zoon is natuurlijk het toonbeeld van voorbeeldigheid.Op mijn vraag of het normaal is dat een politieman zomaar mijn zoon in het gezicht slaat reageert hij heel gelaten.Mijn kookwater bubbelt,borrelt en loopt over de rand.Ik buk over het bureau,grijp hem bij zijn kraag en brul dat ze een stelletje lamzakken zijn die het wel tegen een jochie van 18 durven opnemen maar als er een groep buitenlanders herrie schoppen pas komen opdagen als het ergste achter de rug is.Dat laatste hadden we zelf meegemaakt.Geen politie te zien.Met een verbrouwereerd gezicht bleef hij achter terwijl zijn collegas grinnikend het hele voorval vanaf een veilige afstand hadden gevolgd.Moraal van het verhaal"Blijf met je handen van mijn kind af"

Het kookpunt bereiken, is heel menselijk , en het gebeurd bij velen van ons. Toch krijgen ze mij niet gaar. Ik laat me niet piepelen, want ik ben voorbereid. Een snufje zout erbij is zout in de open wonden, ik blus het af. Ik wil ermee zeggen dat je kunt voorkomen dat je het kookpunt bereikt. Trek je grenzen, wees transparant, het kookpunt is eigenlijk onbeheerst. Als er bij wat dan ook je hart open staat voor jezelf veranderd de wederzijdse betrokkenheid, van de gebeurtenis en jou in liefde. Breng alles terug naar het kleine want dan is de oorzaak niet zo groot. Je hoeft geen zacht eitje te zijn, spiegel het maar aan je ziel. je zal zien dat het koopunt niet wordt bereikt. Het is net als het koken zelf , want je kookt geen eten, het is namelijk meer, het is bereiden. Het kookpunt bereiken is eigenlijk al overkoken. Je hebt het al ver laten komen. Ga terug naar het begin en maak het probleem zo klein als mogelijk. Iemand die je parkeerplek pikt na al een tijdje zoeken, maakt mensen razend. Reageer er niet op en zeg, het zij zo. Die overwinning houd je rustig, en bij jezelf. Een oorlog ontketenen is niet zo moeilijk maar de vrede sluiten lukt maar weinigen. Beheers niet de situatie maar laat het maar los. Daar wordt je wijzer van en het spaart je hart. Ik zeg niet je mag niet boos zijn, boos mag mits je het weer goed maakt. Want spiegelen blijven we doen. Bereid je voor op het hoogste doel jou hoogste punt, zonder koken. De maatschappij consumeert het eet op, maar maak jij van je leven een feestmaal, die je zelf bereid. Houd je kookpunt in, en wees gelukkig op een laag vuurtje en bereid je eigen heilig avondmaal. Gewoon met jezelf.

Je voelt je nekharen overeind staan en je voelt je helemaal rood worden. Als ik dat punt bereik dan is voor mij het beste de ruimte te verlaten en op een rustige plek gaan zitten. Meestal wordt ik daar wel wat rustiger van maar als dat niet zo is dan komen er wel de nodige vloeken e.d. uit. Kan eventueel ook iets kapot gemaakt worden wat in mijn buurt is.