Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Een meisje uit mijn klas voelt zich erg snel verdrietig of ik weet het niet als je haar verbeterd, wat moet ik doen?

Soms heeft ze tijdens de les een opdracht verkeerd begrepen, of tijdens een college vraagt ze vaker hoe de zin word bedoeld. Als je haar het dan probeert uit te leggen of verbeterd is ze de hele les somber, en voelt ze zich duidelijk een beetje 'afgezeikt'.. Als de docent haar dan iets vraagt zegt ze meestal 'nee .. laatmaar..'
Ik vind dit altijd heel vervelend voor haar aangezien we het goed bedoelen! Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Moet ik haar niet meer verbeteren/helpen of het op een andere manier doen?

Sorry als deze vraag in de foute Categorie staat, ik wist het even niet.

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
825

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (6)

Ik vind dat je haar wel moet verbeteren, daar leert ze van.
Het klinkt alsof jij haar klasgenoot bent, als ik het goed heb?
Dan zou ik de mentor waarschuwen en die kan misschien een gesprek met haar voeren.

Verder is het niet jou probleem.

Lief dat je haar wil helpen,
Groetjes,
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Volgens mij is dit een meisje met weinig zelfvertrouwen en denkt dat niemand haar begrijpt. Een beetje een drama queen.

Eerlijk gezegd moet je daar niet al te veel aandacht aan besteden. Als ze te veel hulp op die manier krijgt, leert ze nooit zichzelf te veranderen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dyslectie? Ik heb het, en is vervelend als je constant verbeterd wordt... Want je loopt steeds tegen de zelfde dingen aan, als iemand je steeds wijst op je fouten ( waar je niets aan kan doen)doet pijn. Ze moet er wel mee leren omgaan! Dat is belangrijk
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Nee dat heeft ze niet, ze heeft wel een moeilijk verleden gehad, maargoed .. ik heb dat ook gehad ..
Zo'n meisje is wellicht wat eenzaam en niet in staat contacten te onderhouden.

Beter is haar niet teveel te verbeteren maar in plaats daarvan haar eens met de groep mee te vragen en haar laten voelen dat ze erbij hoort.

Haal haar dus uit haar isolement..dan help je haar het meest.

Ik vind het overigens bijzonder lief van jou dat jij je haar lot aantrekt..alleen al daarom geef ik jou een dikke plus voor je vraag.

Groet,

Ton
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dankjewel zeg, Ton! Ik vind het fijn als de klas een geheel is :)
Het meisje kan verschillende dingen mankeren.
1 depressief
2 er iets gebeurd wat zij heeft ervaren als een trauma
3 zij is dyslectisch en weet het nog niet of wil geen hulp in die richting omdat zij zich schaamt.
4 het is gewoon het aard van het beestje

In al deze gevallen (op 4 na) heeft zij hulp nodig van een professionele instantie.

Wat jij kunt doen: haar bij de groep betrekken en aandacht op een positieve manier geven. Probeer te luisteren naar wat ze echt zegt en niet naar de halve zinnen. Laat haar uitpraten en vertellen wat ze kwijt wil, zo leer je haar het beste kennen en steun je haar het meest. Maar laat dit niet ten koste van alles gaan, jullie hebben ook een leven en hoeven dus niet allemaal zo te worden als zij en zij moet ook willen natuurlijk.

Ook moet haar voorzichtig helpen met het verbeteren, want alleen zo leert zij wat goed is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Misschien is ze erg vertroeteld geweest door haar moeke, maar is ze niet in de tweede fase geraakt, waarin ze geëmancipeerd leerde "niet te trunten" bij spelletjes of het 'leren jagen' zoals alle jongens leren. Als de emotie de drijfveer wordt van je gedragingen, ben je erg fout bezig. Zoogdieren zoals de mens moeten immers vooral gestructureerd leren 'werken' (lees ook: studeren, luisteren, opletten, voor anderen zorgen) i.p.v. zichzelf te beklagen. Als ze dat al jaren doet, is het intussen een gewoonte geworden waarin ze zich wentelt, en wordt het almaar moeilijker om zich anders te gedragen en heeft ze ook alle verwachtingen tegen zich, en dat zie je ook aan de reacties "dat niemand haar nog helpt".

Jij voelt je betrokkenheid, je mag dat gerust een zuivere vorm van naastenliefde noemen, en misschien slaag jij er wel in met je liefde haar nog even diep te bereiken (niet de taak van een mentor, ik geef zelf les en weet dat medestudenten beter geplaatst zijn, maar jij kunt wel advies vragen aan de mentor hoe je het best aanpakt, als die psychologisch voldoende onderlegd is en vooral echt en zuiver kinderen graag ziet, dus in één richting van ouders naar kinderen zonder iets terug te verwachten, geven dus). Je kunt ze dan leren dat als je aan jezelf denkt, je almaar vaster loopt. Als je het doet voor anderen, dan wordt het immers belangrijk dat je gewoon je best doet, niet dat je daarin altijd slaagt (integendeel, je zult meer falen dan anderen). En daar gaat het om: de gemakkelijke weg kiezen en vluchten is leuk op korte termijn, maar het maakt jezelf kapot op termijn. Het leven moet een strijd zijn, om zo sterk mogelijk te worden en die energie aan anderen te geven en zo zelf een gezonde energieomloop te maken. Je moet open staan en klappen willen incasseren, maar best een vriend(in) zoals jij hebben die naast je staat.

Ik geef je een toepasselijk liedje mee. Succes!

http://www.youtube.com/watch?v=swhqlUfuGtk
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding