Hoe kan ik de mensen bij wie ik woon op een leuke manier in het zonnetje zetten?

Wat fijn dat je dat hebt, en dat je het je ook realiseert! Ik heb ook een tijdje bij de moeder van mijn vriend gewoond, wat heel prettig was. Helaas maakte ik me op dat moment erg veel zorgen of ik niet tot last was etc. Achteraf gezien hoefde ik me daar totaal geen zorgen over te maken, want zij vond het ook erg fijn! Toen ik weg ging heb ik een grote bos bloemen gekocht en een kaart geschreven voor haar. Natuurlijk kwamen toen de tranen :))) Het is heel lastig om met een cadeau te zeggen hoe fijn je het vindt, omdat het nooit genoeg lijkt. Misschien is het leuk om voor ze te koken oid? Daarna een filmpje? Dan heb je een hele avond, en is het toch intiem.
Probeer in ieder geval volop te genieten van deze tijd, dat helpt je echt met de komende jaren! Ik ben nu een jaar of zeven verder, en ik kijk nog steeds met een gelukkig gevoel terug op die tijd. Het was echt heel bijzonder.

Je bent al op de goede weg door te beseffen dat je veel aan hen te danken hebt. Het zou me niet verbazen als je door je uitstraling al laat merken dat je blij bent en dankbaar voor alles wat ze voor je doen.

Vergeet nooit je ouders die je zestien en een half jaar
lang onder hun hoede hebben genomen.

@sxiopo: dat vind ik een gevaarlijke uitspraak als je de situatie niet kent.

Alle andere vragen van Lotte18 ook in ogenschouw
genomen.
Het blijven toch haar ouders.
Of thuis wonen of helemaal uit huis. Geen half werk.

Heel triest hoor, die reactie hierboven. Ik kan erg slecht tegen opmerkingen als: het zijn toch je ouders. Mensen die dat soort opmerkingen maken weten (gelukkig) vaak niet waar ze het over hebben. Vaak is het namelijk een erg pijnlijk proces om afstand te nemen van je ouders, zeker als je nog thuis woont. Helaas spreek ik uit ervaring. Na zeven jaar doet het nog steeds erg zeer! Jammer dat nooit iemand zegt: maar het is toch je kind. Blijkbaar is het wel ok voor ouders om je kind zoveel pijn te doen dat ze uit huis gaan, en is het vervolgens aan het kind om dat ook allemaal maar goed te vinden 'omdat het nu eenmaal je ouders' zijn. Juist je ouders zouden je moeten beschermen en van je houden, dus komt het des te harder aan als ze dat dus niet doen en je opzettelijk proberen pijn te doen. Pfff, zit me weer helemaal boos te maken!

Ik ben reuze benieuwd naar het andere verhaal.

Sxiopo: Wees alsjeblieft wat voorzichtiger met je oordeel. Dat ik nu voor deze mensen wat leuks wil doen betekent niet automatisch dat ik niks aan mijn ouders waardeer. En waarom zou ik geen 'half werk' kunnen doen? Ik zou best helemaal bij die mensen willen wonen, maar ik heb ook nog een loyaliteitsgevoel jegens mijn ouders weet je. En degene zonder nickname, bedankt voor je reactie. Graag zou ik je even een persoonlijk bericht sturen, maar dat gaat niet zonder nickname.