Als dik zijn zo ongezond is, waarom zijn dikke mensen dan nog niet uitgestorven maar neemt hun aantal juist toe ?

Sommige mensen hebben van nature een aangeboren voorkeur voor vet en zoet eten, kalorierijk eten, eten dat in een wereld waarin voedsel schaars is, je nooit weet wanneer de volgende maaltijd komt en er lange periodes zonder overbrugd moeten worden. Dat was dus een slimme overlevingsstrategie, dus veel mensen hebben die voorkeur nog : evolutie gaat bij lange na niet zo snel als de culturele ontwikkeling van de laatste pakweg 100 jaar.

Wij leven in een wereld waarin die voedselvoorkeur niet langer een evolutionair voordeel is, tenzij er nog eens een goede hongerwinter ofzo uitbreekt. Die kans is erg klein natuurlijk.

Eigenlijk is extreem overgewicht niks meer of minder dan ' collateral damage' van wat in principe een mooie overlevingsstrategie was. Maar in de huidige maatschappij is gezond, goed en calorierijk voedsel in onbeperkte mate voor handen en bereikbaar, en hebben we het mogelijk gemaakt zo ongeveer het hele leven in zittende positie door te brengen zonder ook maar één calorie te verspillen. Dat laatste is misschien nog wel erger dan het eerste.

Waarom ze nog niet uitgestorven zijn, is omdat de evolutie het niet kan bijbenen. Maar op de hele, hele lange duur zul je gaan zien dat dikke mensen minder kinderen zullen krijgen (minder vruchtbaar worden - vanaf ongeveer 160 kilo bén je al verminderd of zelfs niet meer vruchtbaar) en die voorkeur minder frequent wordt. Daar gaat echter wel duizenden jaren overheen.
Bovendien zijn er ook steeds meer mensen die wel die voorkeur hebben, maar er voor kiezen anders te eten om niet dik te worden / af te vallen. Daarmee blijft de vruchtbaarheid, maar ook het gen voor de voedselvoorkeur, intakt. Kwestie van een hele hele lange adem dus.

Toegevoegd na 2 minuten:
In een omgeving waar voedsel schaars is, is dik zijn nog steeds - net als vroeger - een welvaartssymbool en zelfs schoonheidsideaal. In een omgeving waar iedereen zonder moeite dat ideaal zou kunnen bereiken, is het tegenovergestelde dus ineens het hoogst bereikbare : graatmager blijven in een zee van voedsel. Niks is zo betrekkelijk als schoonheid, zullen we maar zeggen.