Is medische percussie nauwkeurig?

Dat ligt aan de medicus in kwestie, of hij zijn drumstel op de juiste tijdstippen en volgorde weet te raken cq vegen.

Bij percussie klopt de arts met de vingers van de ene hand op de vinger van de andere hand. Het daarbij voortgebrachte geluid echoot terug, al naar gelang de dichtheid van de weefsels steeds weer met een andere toon. Bij percussie van de longen zal de toon sonoor (hol) klinken, vanwege de luchthoudendheid van de longen. Is er sprake van een longontsteking, dan zal door de dichtheid van het onstekingsweefsel ter plekke een matte toon ontstaan.

Percussie is, evenals observatie, inspectie, palpatie en auscultatie een onderdeel van het lichamelijk onderzoek. Aangevuld met de anamnese, laboratorium- en eventueel ander onderzoek zoals beeldvormende technieken, is het de bedoeling dat er een diagnose gesteld kan worden, tenzij percussie onderdeel uitmaakt van een sportkeuring of iets dergelijks. Niet al die technieken hoeven gebruikt te worden voor een secure diagnose maar een arts zal nooit afgaan op één enkel onderdeel.

Bij een lichamelijke klacht streeft een arts naar de gouden standaard. Dat is de onderzoekstechniek die de grootste zekerheid geeft bij de diagnose. Bij longontsteking is dat eerder een röntgenfoto, hoewel die geen 100% zekerheid geeft. In de praktijk zijn observatie (versnelde of verminderde ademhaling) koortsmeting (min of meer acuut en >38), auscultatie en percussie, uiteraard samen met het verhaal van de patiënt, wel afdoende om de diagnose longontsteking te kunnen stellen.

Het antwoord is dus: percussie is een waardevol onderdeel van het lichamelijk onderzoek maar geeft op zichzelf onvoldoende informatie voor een nauwkeurige, sluitende diagnose.