Hoe geef jij troost?

Door te luisteren.
Voor velen het moeilijkste wat er is.

Aandacht, de volle aandacht en dan hoef ik zelfs nog niet te spreken... Alleen aandacht... meer dan voldoende...

Aandacht...

Toegevoegd op 16-06-2009 19:59:12
En dan geef ik geen troost, want het is niet om te geven, het is eerder nemen, ik neem troost, ik neem deel aan troost...

En ik ga ook bijna niet in op het verhaal... Het verhaal heeft een begin en een eind, daar gaat het niet om...

Het is de aandacht, het samenzijn, het samen te vieren...

Koffie ,koffie,...lekker bakkie koffie

Door er te zijn op die manier hoe de ander je nodig heeft.

Goed luisteren en medeleven tonen. Als degene die getroost wordt liever heeft dat ik ga, dan ga ik. Als degene in kwestie wil dat ik iets voor hem/haar doe, dan doe ik dat.

Het hangt gewoonweg van degene af die getroost moet worden.
Het heeft geen zin om bij iemand te blijven zitten die veel liever alleen wil zijn.

Dat vind ik heel moeilijk. Troost aan volwassenen is vaak een kwestie van luisteren en de juiste dingen zeggen (dat laatste kan heel moeilijk zijn).
Bij kinderen vind ik het nog veel moeilijker, omdat die vaak nog niet goed kunnen duidelijk maken wat er is en daardoor moet je dus meer moeite doen wat betreft het luisteren en met het 'juiste dingen zeggen' moet je je ook meer verplaatsen op het niveau van het kind.
Een simpele knuffel of kus bij een kleuter die gevallen is, is natuurlijk de makkelijkste manier.

Een luisterend oor en weinig woorden.

Het is zo moeilijk troost te bieden
aan mensen met een groot verdriet
Je kunt alles tegen me zeggen
ik voel, ik luister en vergeet je niet...

Gewoon luisteren en niet de illusie hebben dat je iemand uit de shit kan halen of met een kant en klare oplossing kan komen,
Luisteren, een schouder zijn en je eigen ego even opzij zetten...

Luisteren, aandacht geven, en daarna proberen het probleem wat er is een beetje te verdringen door iets leuks te gaan doen zodat diegene er niet over hoeft na te denken, en altijd diegene bieden wat hij/zij nodig heeft.

"Hoe geef jij troost?"

open, eerlijk, onzeker maar oprecht.

Door mezelf te blijven en niet mee te gaan in het verdriet.. eerlijke antwoorden geven als men daar om vraagt, ook al zijn die soms pijnlijk...

Ik vind troosten moeilijk. Maar ik probeer vooral begrip te tonen (komt er meestal onhandig uit), maar soms helpt het ook om niet te veel mensen te aaien/aandacht te geven als ze huilen, want als ik gevallen ben en er komen veel mensen naar mij toe ga ik eerder huilen van dat iedereen vraagt: gaat het? gaat het? dan van de pijn... Ik probeer altijd in te schatten wat de persoon wil (meestal ken ik hem/haar dan) en ik zal een steun zijn en zal ook andere hulp inroepen.

luisteren, begrijpen, meevoelen, dat allereerst

daarna (hoe lang dat duurt weet je niet, je voelt het) letterlijk gaan mee-denken hoe het verder zou kunnen gaan

soms door samen her-denken
of soms door in de toekomst te kijken...

Werkelijke aandacht, liefde, medeleven.
iets voor iemand doen, met iemand meegaan als
iemand het moeilijk vindt om alleen te gaan, er zijn in moeilijke tijden.
bovenal blijft liefdevolle aandacht de allerbelangrijkste

Door te luisteren.
Dat lucht bij veel mensen hun hart.
Als het nodig is zeg ik wel misschien iets wat hard over kan komen.
Maar als dat de waarheid is en er niet omheen gedraaid kan worden zal het wel moeten..
Anders probeer je dat op een geschikter moment

Er zijn en me volledige richten op de behoefte van de gekwetste, in welke vorm dan ook... Strikt dienstbaar opstellen.

door mensen practische dingen uit handen te nemen, bijv. hun huis goed sachoonmaken.
daarnaast uiteraard een luisterend oor bieden, en een knuffel op z'n tijd.