Hoe reageer ik op mensen die gedrags- of leerstoornissen bagatelliseren?

Wat bij mij het beste werkt is "het ene oor in en het andere weer uit" en er niet op reageren en bij mezelf denken, laat maar.
Het ligt er wel eens aan wie het is. Sommige mensen zijn wel goed aanspreekbaar en als je die rustig uitlegt hoe het zit zijn ze wel bereid om het serieus te nemen.

Dit komt meestal voort uit onwetendheid. Je geeft zelf al aan dat je een kind hebt met een leerstoornis, dit zorgt er gelijk voor dat jij op de hoogte bent.

Als je dan vervolgens een ouder hebt met een kind zonder leerstoornis, is de kans klein dat deze ouder er van op de hoogte is. Oftewel, een ver van mijn bed verhaal en dan wordt het al gauw minder serieus genomen.

Ook bij de oudere generatie is er vaak sprake van onwetendheid en ook niet de moeite willen doen om mee te komen op dit gebied.

Maar eigenlijk zien we dit gedrag bij veel onderwerpen, denk eens aan de oeverloze discussies over ontwikkelingshulp.

Toegevoegd na 55 seconden:
En inderdaad zoals hierboven gezegd. Ene oor in, andere weer uit. Het zal je teveel stress opleveren als je probeert iedereen te overtuigen. Jij weet hoe het zit en dat is het belangrijkste.

Je kunt met respect naar de ander reageren door de stappen te gebruiken die Marshall Rosenberg heeft beschreven in zijn boek "Geweldloze communicatie"
Stap1
Citeer uitspraken die je leest in het verhaal wat bij jou overkomt als bagatelliseren of in jouw ogen onderschatten en begin met de zin met "Ik lees... of als het in een gesprek is "Ik hoor zeggen..... Hierin is het vitaal om altijd in de ik-vorm te praten en niet in de jij-vorm omdat dit over kan komen als een verwijt. De ik-vorm betekent dat je jouw visie geeft waarvoor jij verantwoordelijk bent. "Jij bent dat aan het vertellen"..kan dus het effect van een vermanende vinger hebben en de ander afsluiten om in dialoog te gaan.
Stap 2
Geef de emotie aan die het bagatelliseren of onderschatten bij jou veroorzaakt. "Ik ben wat verward als ik dit lees of hoor. of termen als boos zijn, of gefrustreerd, kalm, bedrukt, bevreesd, geagiteerd, geïriteerd, geraakt, moedeloos en nog veel meer mogelijkheden. Kijk hierin met respect naar jouw emotie want die mag er zijn.
Stap 3
Geef aan in de ik-vorm wat je "wel" wil (behoefte) en voorkom het woord "niet". Voorbeeld. Ik wil ruimte om mijn visie te delen en dat dit wordt gehoord. Probeer te vermijden dat de woorden jij of u daarin voor komen omdat je dan iets gaat claimen bij de anderen met het risico van hakken in het zand. Je legt de verantwoordelijkheid dan bij die ander en dat sluit deuren.
Stap 4.
Hier ziet het eruit wat jij wil, weer als verzoek uitgedrukt in de ik-vorm. "Ik wil graag mijn verhaal met u delen".
De methodiek zorgt voor dialoog met respect voor elkaars waarden, normen en ideeen. Voorkom een strijd want dat lijdt nergens naar en kijken wie het meest gelijk heeft werkt ook niet in dialoog.
Stap 5
Heb mededogen naar andersdenkenden en respecteer jouw eigen mening net zo hard als de mening van een ander.

Hoe je op kan komen voor kinderen met een afwijking, gewoon jezelf zijn en op jou manier hulp bieden, dat hou je het langste vol, en is wel zo prettig.

Verder het bagatelliseren, is gewoon een kinderachtig gedrag en moet je negeren!
Misschien heb je wat aan deze link...

http://www.medicinfo.nl/%7Bd878abc7-0a65-4a37-aa40-c61376e1bea3%7D/%7B5bec29a5-9e4d-457e-9969-9ed43d861666%7D

Zolang er nog generaties zijn uit de tijd dat men nog netjes deed wat was voorgeschreven en zelf geen benul had wat er zich in een kinderhoofd afspeelde of dacht dat het kind nu eenmaal niet zo intelligent was of een beetje anders was, maar het wel goed zou komen als het ouder zou zijn, zolang zullen er altijd dus mensen zijn die vroeger alles beter vonden en vinden dat ze tegenwoordig de kinderen geen ruggengraat laten krijgen, want zij hadden het als kind veel moeilijker omdat een kind toen moest en niets mocht inbrengen. Het was toen een maatschappij met alleen maar mensen die braaf deden wat van hen verlangd werd en zo werden de kinderen ook opgevoed.
We zijn tegenwoordig beter van alles op de hoogte en inmiddels is de medische wetenschap zoveel verder zodat men nu kan benoemen wat een kind mankeert bij bep. gedrag. Ouders zijn beter geïnformeerd en zijn alerter hierop. Er rust ook geen taboe meer op het bezoek aan een psycholoog/psychiater en men maakt er gewoon gebruik van als het nodig is. Juist die generatie die met de harde hand is opgevoed, heeft hier geen begrip voor, want 'ze kunnen nergens meer tegen tegenwoordig' is hun gevoel en ze voelen dat ook echt zo. Voor hen is alles wat met 'psyche'te maken heeft ' gekkenwerk', om het maar eens plastisch uit te drukken. Er zijn natuurlijk legio ouderen die niet zo verstart in hun mening zijn en die open staan voor nieuwe bevindingen, maar diegenen die kinderen en hun ouders aanvallen op tekortkomingen, dat zijn die mensen die niet zijn meegegroeid en die zullen nooit begrijpen dat zoveel kinderen nu gelukkig kunnen worden opgevangen en van de aanpassingen kunnen profiteren. Laat ze lekker hun mening houden en ga je niet verdedigen. Het is verspilde energie. Houd voor ogen dat jij je kind het beste geeft wat het kan krijgen en laat ze lekker kletsen, want dat soort mensen moppert toch al vaak op alles tegenwoordig. Ik heb zelf een zoon met een ASS en zolang het met hem goed gaat, kunnen ze zeggen wat ze willen. Het hoort bij hem en hij en ik hebben het helemaal geaccepteerd, net als mijn man, de hele familie en iedereen die hem beter kent. Dat maakt het veel gemakkelijker om anderen te laten kletsen.