Hoe kan het dat nu ik ouder ben, de mensen veel vriendelijker lijken. Ik wordt zo vaak gegroet door mensen die ik niet ken. Wel groet ik netjes terug.

Ik herken dit. Vaak lachen mensen vriendelijk naar me, dat ik verbaasd ben, vraag me dan af of ik soms de hele dag met een glimlach rondloop, dat ze daarom naar me lachen.

Wat in mijn geval zo is: ik vind het leven steeds leuker worden, voel me veel prettiger, zit goed in mijn vel en denk dat ik dit uitstraal naar mensen.
Toen ik nog veel onzekerder was, was ik toch eerder geneigd om 'slecht' over anderen te denken. Ik denk dat je je spiegelt in andere mensen.

Of je hebt een bekend gezicht, en mensen verwarren je met iemand anders, dat kan natuurlijk ook.