Hoe komt het dat de meeste mensen op een hogere toon tegen kinderen en dieren praten?

Kinderen en dieren hebben iets "aaibaars". Kwetsbaar, grappig, lief, spontaan etc.
Volwassenen hebben een lagere stem dan kinderen. En het stemmetje van een katje is ook heel wat hoger dan van een volwassene ;-)

Het is een soort hurkgedrag; we gaan soms ook op onze hurken zitten als we tegen kinderen praten. Zowel het hurkgedrag als het opzetten van dat hoge stemmetje heeft te maken met het feit, dat we denken dat kinderen het fijn vinden als we ons net zo gedragen als zij. Door te hurken maken we ons klein, en met dat stemmetje proberen we net zo te praten als een kind.

Het is allemaal een beetje onzin, maar wel begrijpelijk.

Kinderen hebben er niet zo'n behoefte aan als volwassenen zich gaan vereenzelvigen met hun gedragingen. Net zoals pubers het een beetje onzin vinden, als leraren of ouders gaan praten over "cool" en "vet". Ze vinden dat al snel een beetje ongeloofwaardig.

Onze stemmen gaan omhoog, als we blij zijn.
Of verrast. Of iets heel moois zien.

Een kind, dat de wereld ontdekt, is in een constante staat van verwondering. Wonderen gebeuren iedere dag, en alles kan zo maar : sprookjes bestaan, en Sinterklaas en de Kerstman ook.

Wij volwassenen zijn iets hiervan verloren.

(Als we geluk hebben....... Als we minder geluk hebben, zijn we dat vermogen tot verwonderen en in wonderen geloven, (in meer of in mindere mate) verloren - soms helemaal - en dat is (een beetje of soms heel erg) triest om te zien in sommige mensen...)

Maar het kind in ons is er ergens nog altijd, en het diertje in ons ook. Het leven in het hier-en-nu, zonder gisteren, zonder morgen, gewoon genoeg hebben aan het moment, ligt ergens in ons verborgen.

Een kind haalt dit direct in ons naar boven, en een dier misschien nog meer. Omdat er voor een dier alleen maar 'nu' is, en er een onschuld uit spreekt, die wij 'grote' mensen, met ons vermogen tot herinneren en voorstellen, met plannetjes maken en gemene dingen bedenken, verloren hebben.

Dus uit ons komt dan het pure wezentje even boven, als we praten met een kind of met een dier. En dat pure wezentje heeft een hogere, blijere stem dan de vermoeide, gedesillusioneerde mens die we normaal (helaas) zijn geworden.

En de reactie van een kind, en vooral van een dier, op ons hogere stemmetje laten ons gelijk merken, dat we verstaan worden, (zónder dat de lessen, die het leven ons gegeven heeft, de 'kleur' van wat we willen communiceren naar het kind of het dier toe, wordt vertroebelt door onze dagelijkse, doffere, diepere toon.)

Al hebben we zélf het vermogen tot verwonderen en leven in het hier-en-nu een beetje verloren : die onschuld herkennen en kénnen we.
En we willen het beschermen en bewaren.

Dus 'zingen' we 'puur', als we praten met een kind of een dier.

liever over te komen, omdat volwassenen meestal zwaardere stem hebben.
Natuurlijk willen wij ook dat kinderen ons leuk vinden.
Een kind is immers geweldig een klein exemplaar van de mens.
Dus we kunnen beter zo lief hoog tegen ze praten, dan dat ze bang van ons worden :).
Ook merk ik ook dat kinderen die verlegen zijn, sneller overheen komen als iemand hoog praat, dan volwassen die op zijn eigen toon blijft praten.
als je eenmaal hun vertrouwen hebt gewonnen kan je gewoon je eigen toon weer gebruiken.

Als je overwicht wilt hebben, zet je een donkere zware stem op. Als je boos bent op iemand, doe je dat.

Als je je fysieke overwicht af wilt zwakken, zet je een lichtere/hogere stem op, om aan te geven dat je goede intenties hebt, en de ander niet bang hoeft te zijn.

Bij kinderen zal dit goed werken, bij dieren durf ik dat niet zo 123 te beweren, maar het zou best kunnen.

Dat komt vertroetelend over naar het kind.

In de reclame komen we overigens hetzelfde verschijnsel tegen..

Het is omdat het spreken op een hogere toon..vriendelijker, aardiger en liever overkomt bij de degene die luistert.

En dus stelt die hogere toon een kind wat op zijn/haar gemak..

Groet,

Ton

Jonge babys horen hoge tonen beter dan lage tonen, vandaar dat men bij het praten tegen babys de stem wat omhoog laat gaan.