Mijn schoonvader (58 jr) is denk ik hoogstwaarschijnlijk alcholist. Heeft iemand tips hoe hiermee om te gaan?

Erg lastige situatie, ik ken het van mijn stiefvader, die drinkt en rookt behoorlijk.

Als hij het zelf niet erkent zal het niet snel gaan
veranderen. Zijn ogen moeten geopend worden..

Als je er over blijft beginnen, zal het misschien wat vlotten. Laat je niet afwimpelen.

je schoonvader verdrinkt zijn verdriet, hij is eenzaam...
aangezien hij volwassen is , neemt hij de verantwoording voor zijn drink gedrag.. je kan met de beste wil van de wereld dit niet veranderen...
je kan ook niet van jezelf verlangen bij hem te gaan zitten klaverjassen om hem van de drank af te houden... het is iets wat hij zelf moet aanpakken, hulp zoeken, voor zijn drank probleem..
mijn vader deed precies zo na de dood van mijn moeder..dus ik weet wat die man doormaakt..
bied aan dat jullie hulp voor hem zoeken, indien hij het zelf ook wilt...
en steun hem , maar verplichten kan e niets...daarmee word het alleen maar erger..

Maak geen verwijten. Zeg zakelijk en duidelijk welk gedrag u wel accepteert en welk gedrag u niet accepteert; stel duidelijke grenzen.

Ga niet in discussie over aantallen glazen. Het gaat er niet om hoeveel het er precies zijn, maar dat het er teveel zijn. Dat iemands relatie erdoor onder druk komt te staan, en dat iemands gezondheid geschaad wordt. Dat het een slecht voorbeeld is voor de kinderen. En dat het moeilijk is voor kinderen om om te gaan met het onvoorspelbare gedrag van een ouder die teveel drinkt.

Los geen problemen op die de drinker zelf moet oplossen; bespaar hem de confrontatie met de vervelende gevolgen niet. Hij blijft zelf verantwoordelijk voor de consequenties van het drinken. Dus koop geen alcohol, ruim niet de rommel voor de ander op en laat hem zelf de dokter bellen als het niet meer gaat.

Ga niet mee in vergelijkingen met anderen die meer drinken. Er zijn altijd anderen die meer drinken, maar dat is voor jullie probleem niet relevant.

Pas u niet aan aan het drinken van de ander. Blijf bijvoorbeeld niet thuis in de hoop dat hij dan minder zal drinken. Of blijf niet op om hem naar bed te kunnen helpen. Vermijden van feestjes uit angst dat het mis zal lopen is ook een vorm van aanpassing.

Ga niet mee in de eventuele weerstand tegen de hulpverlening. Vaak komt een deel van de weerstand voort uit de angst voor het veranderen van het alcoholgebruik.

Kijk op deze site voor nog heel veel meer info: http://www.alcoholinfo.nl/index.cfm?act=esite.tonen&pagina=34

Sterkte!

Toegevoegd na 9 minuten:
En nog iets heel belangrijks, wat je ook op de genoemde site kunt lezen:

"Geef informatie over de mogelijkheden om hulp te krijgen in de buurt. Als de drinker geen hulp wil, houdt het op dat moment op. Ga niet iets voor de ander regelen tegen zijn wil. Dat werkt niet, juist de eigen motivatie is heel belangrijk in het proces van minderen of stoppen met drinken."

Maak het dus NIET jouw probleem! Geef de informatie over waar hij hulp kan krijgen (eventueel via de huisarts) en that's it. Dat klinkt heel hard, maar als er sprake is van verslaving moet je heel erg oppassen dat je er niet in meegezogen wordt. Jullie hebben je eigen leven en je laat die niet beheersen door het drankprobleem van je schoonvader. Hoe erg dit ook is en hoe begrijpelijk ook na de dood van zijn vrouw. Hij moet echt zelf leren om anders met zijn verdriet om te gaan. Daar kan hij hulp bij krijgen.

Nogmaals, sterkte!

Misschien eens met zijn huisarts bespreken. Die kan dan op een gegeven ogenblik het probleem aanzwengelen en hem bewust maken van zijn drank gebruik. Vreemde ogen dwingen, houd dat voor een mogelijkheid tot een oplossing te komen.
Hij moet natuurlijk zelf ook willen, maar dat mit gestimuleerd worden.

Je schoonvader schaart zicht met zulk drinkgedrag inderdaad bij de groep alcoholisten. Voor zijn gezondheid (maar ook voor jullie gemoedsrust) is het beter dat hij hier mee ophoudt. Dat is als buitenstaander natuurlijk heel gemakkelijk gezegd. Ik denk dat je schoonvader snel hulp moet zoeken, dit gaat van kwaad tot erger.
Je geeft aan dat zijn oogwit er geler is gaan uitzien, dit kan duiden op leverproblemen.
Je kunt ook advies inwinnen bij zijn huisarts en het probleem daar voorleggen. Misschien is je schoonvader meer gevoeliger voor het advies van zijn huisarts en gaat hij de ernst van zijn probleem inzien. Aan dat laatste schort het nogal eens bij alcoholisten. Door het alcoholgebruik stompen ze af doordat hun gevoel afvlakt. Dat is eigenlijk ook wat hij wil, want hij wil zijn verdriet vergeten....
Het zou ook wenselijk zijn dat hij met een hulpverlener over zijn verdriet gaat praten.

Ik herken het voor een deel. Mijn moeder is/was alcoholist. Ik ben er mee opgegroeid en vond het normaal als ze dronken was. Achteraf gezien was dat geen fijne jeugd, maar goed daar gaat het niet om.
Je kan hem pas helpen als hij zelf door heeft dat het niet zo gaat, als hij uit de ontkenningsfase zit.
Alcoholisten willen niet weten dat ze een probleem hebben, verstoppen de drank, en worden vaak boos als je er over begint.

Bij mijn moeder heeft de politie het rijbewijs afgepakt voor rijden onder invloed, heeft hij dat nog wel na die aanrijdingen?

Er zijn verschillende instellingen voor verslavingszorg, je zou daar naar kunnen informeren.De huisarts kan niet veel, pas als hij een gevaar voor zichzelf is. En uit je vraag maak ik op dat dat niet het geval is.
Misschien is de Anonieme Alcoholisten een tip?
Dat hij daar een keertje naar toe kan gaan, dan ga je niet gelijk een behandeling aan. Het is allemaal door vrijwilligers en ervaringsdeskundigen. Dat heeft mijn moeder erg geholpen.
Mijn moeder realiseerde zich pas dat dit niet zo verder kon, toen ze niks meer had. Vaak moeten ze eerst zo diep in de put zitten. En dat is zeker niet leuk om te zien.
Maar dan is het besef er pas.
Ik denk niet dat je wat aan mijn antwoord hebt, maar als je nog vragen hebt, dan hoor ik het wel!
Veel succes.

Dit is een moeilijke vraag en erg vervelend en voor jou en andere mensen om je schoonvader heen.

Probeer het onderwerp aan te snijden op een andere manier, wellicht op een bezorgde manier en bijvoorbeeld met de woorden dat zijn dochters hem niet (ook) kwijt willen raken en daar wel bang voor zijn (als dit zo is).
Spreek hem ook aan op het gele in zijn ogen (dit kan zijn door leverfalen).

Mocht je bij hem geen stok tussen de deur krijgen, kun je wellicht met zijn huisarts spreken. Deze kan niet direct iets doen, maar dan is hij in ieder geval bekent met de situaties.

Als je denkt dat hij een (acuut) gevaar voor zichzelf of anderen vormt kun je een crisisdienst (psychiatrische instelling) bellen.

Tussen de fase van zelf praten, contact met huisarts en zorgen en de andere fase van werkelijke crisis is er helaas weinig te doen... Hulp zal hij toch zelf moeten accepteren en kan alleen opgedrongen worden in een situatie waarin er gevaar is.