heb ik nu iets verkeerd gedaan?

Misschien vond hij toen hij het voorstelde ook dat je zeurde en deed hij het voorstel om je het zwijgen op te leggen, niet erop rekenend dat het voorstel werkelijkheid zou worden.

Waarom vraagt u het niet gewoon aan hem? "Zie je het niet zitten, ik merk dat jij het uitstelt en ik heb het braaf zitten doen, ik heb het boekje van A tot Z doorgespit...." Net als de inhoud van het boekje zou ik het wat luchtig houden.Misschien heeft u een man die niet zo'n prater is en deze " opdracht" wat geforceerd vindt, en liever gewoon een doener is. Weer een verschil tussen mannen en vrouwen dus.

Kwetsend of onredelijk : nee, vind ik niet.
Maar dit is natuurlijk niet een boek, dat je er eventjes bij-leest, zo een kwartiertje voor je gaat slapen.
Zéker, als je afgesproken hebt op te schrijven wat je raakt, om er daarna over te praten...

Mannen en praten : je weet, na het boek, hoe 'teer' dit onderwerp ligt. Lezen zal hij misschien ooit wel doen, maar oh jéééé....(zucht) hij moet er daarna óók nog over praten...

Dus zolang hij een goede reden heeft om dat praten nog even uit te stellen, nl, hij heeft 'te weinig' tijd om er eens een paar uurtjes voor uit te trekken, zal hij dit argument dankbaar hanteren. En het praten lekker voor zich uit te schuiven....

Voor hem ben je een beetje 'drammerig', denk ik.
Zo van 'ik heb het boek toch al, ik zal het heus 'ooit' wel gaan lezen, hoor, maar laat me intussen al-sje-blieft met rust...

Ik zou me er, als ik jou was, maar bij neerleggen, dat er voorlopig nog niet al te veel van dat praten terecht gaat komen. En ik zou het thema, als dit zoveel ijzigheid oproept, lekker laten rusten.
Hooguit af en toe minzaam opmerken, als je een verstandige opmerking maakt, 'tja, komt uit dat boek, hè?'

Zodat hij niet de interesse en misschien ook de nieuwsgierigheid voor wat erin staat behoudt.
Want als je er eenmaal echt induikt, is het zó leuk geschreven, dat je ervanzelf in door gaat lezen volgens mij.

Pas dus lekker toe, wat jij aan mannen/vrouwenwijsheid hebt opgedaan, en één geheimpje verklap ik je bij dezen :
levenservaring vind je in geen enkel boek...
Alleen op te doen door te leven....
Dus hou je humor intact, neem het allemaal vooral niet te serieus, en wacht voorlopig, rustig doorademend, af wanneer hij er zelf over begint.

Anders ben je misschien verder van huis, dan je ooit was voor Het Boek überhaupt ter sprake kwam, en dát kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn geweest!!!

Je bent niet onredelijk, maar ik vrees dat je op deze manier niet verder komt - en hem wellicht eerder van je vandaan zult drijven dan nader tot elkaar te komen.

Mijn gevoel zegt me dat je op dit moment probeert bijeen te komen, en - geheel onbedoeld - het tegenovergestelde bereikt.

Je hebt het nu steeds over het lezen en bespreken van dat boek. Dat is waar jij nu op gericht bent.

Maar hij doet dat niet. En als je hem daarmee confronteert, wordt hij afstandelijk.

Dat betekent dat er iets in de weg zit. Iets dat niet is uitgesproken, maar dat er wel zit.

De enige oplossing is, dat boek even te "parkeren". Vergeet dat boek even - er is iets anders aan de hand! Hij vertelt niet uit zichzelf wát er dan aan de hand is, dus zul jij daar zelf naar moeten informeren.

Probeer hem niet te overrompelen met je vragen - misschien is juist het feit dat je dingen van hem vraagt, wel een probleem voor hem. Dus hoe je het ook brengt, probeer het op een "luisterende" manier te doen.

Je kunt twee dingen doen. Je kunt laten merken hoe jij je voelt. Niet zeggen "Ik vind het raar" of "Ik vind het vervelend", want dat zou als een beschuldiging kunnen overkomen - je weet immers niet waar op dit moment zijn gevoeligheden liggen, en misschien liggen die wel precies daar. Probeer dus iets als "Het doet mij pijn" of "Ik voel mij er niet lekker bij". Op die manier leg je jouw gevoel bij *jou*, en kan er geen misverstand ontstaan dat jij met een beschuldigend vingertje naar hem wijst.

Het andere dat je kunt doen is: vragen wat er is. Open vragen. Waarbij je vooral *luistert*. Herhaal zijn antwoorden in jouw eigen woorden: daarmee geef je nog meer aan dat je echt luistert. Zorg ervoor dat hij zich gehoord voelt - of hij nu terechte of onterechte punten opmerkt, dat is nu niet van belang, dat komt later wel. Ga dus nergens tegenin, noem niet wat jij ervan vindt, maar herhaal wat hij vindt, en vraag of je dat goed hebt begrepen. Dus als hij iets noemt, antwoord jij met "Als ik je goed begrijp, vind jij dat ...", eventueel gevolgd door "Klopt dat?".

Ik denk dat een combinatie het beste is. Vertel hoe jij je voelt, zonder hem te beschuldigen, en ga dan vooral luisteren.

Afhankelijk van wat daar uitkomt, kun je verder.

Misschien heeft hij het al gelezen, maar vindt hij het te confronterend. Is het boek heel anders dan wat hij gedacht had. En dat is dan moeilijk om toe te geven.

Van dit boek is trouwens n theatervoorstelling gemaakt, misschien speelt die ook bij jullie in de buurt, en kun je hem tracteren op een avondje uit.

jullie hebben een probleem, ik vraag me af of het met het boek te maken heeft.

Overweeg hem naar Mars terug te sturen. Hopeloos geval hij is.

Dat boek gaat jullie niet redden. Hij klinkt als een heel onvriendelijke man. Geen tijd meer instoppen hij is het niet waard.

Wat je ook kunt doen is een samenvatting met de belangrijkste punten ervan maken en dat aan hem geven de belangrijkste punten aan hem vertellen. Blijkbaar heeft ie gewoon echt geen zin om dat boek te lezen. Je kunt dan tegen hem zeggen dat je hem tegemoet wilt komen door die samenvatting/belangrijkste punten aan hem te geven, zodat hij dat boek niet hoeft te lezen. Daar staat natuurlijk wel tegenover dat hij dan vervolgens wél erover gaat praten met je. Als jullie relatie echt belangrijk voor hem is, zal hij toch wel met zo'n soort compromis moeten instemmen?