Krijg je altijd spijt na een abortus?

Je kunt ook een open adoptie doen, als het zo heet.
Dan zoek jij leuke adoptie ouders voor je kindje en sturen ze jou foto's op en krijg je te horen hoe het met je kind gaat.

Dan geef je je kind ook prettig uit handen maar zal het nooit helemaal uit je leven verdwijnen zoals bij een abortus.

Sterkte met alles!

Wat stel je een moeilijke vraag!
Toch adviseer ik je, ondanks de moeilijkheidsgraad om nog eens grondig met een psycholoog of een gespecialiseerde maatschappelijk werker te praten.
Grondig en diep te praten. Uit je vraag maak ik op dat het niet zeker is dat je er nooit spijt van zult krijgen.

Je zou contact op kunnen nemen met het FIOM.
Praat er eens met je therapeut over.

Hou je goed!!

Ik denk dat het nooit een kwestie is van alleen maar spijt of alleen maar opluchting, maar dat al deze gevoelens en alles daartussenin, altijd en bij vrijwel iedereen, meespelen. Zo te lezen heb je er goed over nagedacht en voldoende redenen om deze keuze te maken. Mooi dat je daarbij niet alleen aan jezelf denkt maar ook aan wat je een toekomstig kind wil kunnen bieden. Maar het is natuurlijk niet zomaar iets, dus zul je vast regelmatig in je leven er aan terugdenken, met mogelijk ook een verdrietig gevoel. Maar dat kun je ook hebben als het je niet lukt je kind gelukkig te maken.
Ik wens je een hele mooie toekomst. Zo te horen heb je de eerste stappen in die richting gezet!

Ik ben sterk tegen iedereen die vindt dat de ouders niet zelf mogen beslissen over abortus. Toch zou ik in jouw geval, nog maar eens goed bekijken of er toch geen mogelijkheden zijn om jouw potentiële kindje te behouden. Het gaat bij jou niet erom dat je het kind niet wilt krijgen, maar dat jij het gevoel hebt het kind niets te kunnen bieden. Let op het is nog geen mens en het is ook zeker geen moord. Jouw redenen om het kindje niet geboren te laten worden zijn legaal, maar je moet ze de komende weken toch nog maar eens goed overwegen. Toegegeven jouw verleden is geen toonbeeld van vreugde, maar misschien kan juist met het kind jouw leven een keerpunt nemen. Dat moet je zelf inschatten. Het ergste wat jouw kind kan overkomen, is dat je het niet trekt, en dat je geen geld hebt om het kind fatsoenlijk groot te brengen.

Ik weet overigens niet of afstaan ter adoptie wel mogelijk is in Nederland.

Pff tjonge heftig hoor...

Altijd spijt... nee dat denk ik niet.
Ik was ook altijd fel tegen abortus... totdat ik een jaar of 20 was. Kwam net uit een depressie, ging weer studeren, had geen geld of ook maar iets.
Ik werd toen door de pil heen zwanger. Samen met mijn vriend alles besproken en kwamen tot een abortus.
Hoewel ik me nog altijd afvraag wat het zou zijn geweest en hoe hij zij zich zou hebben ontwikkeld ben ik "blij" die keus toen gemaakt te hebben.

Nu ik moeder ben van een meisje van bijna 3.
Dit was een zeer bewuste gewenste baby. Trouwens met nog steeds dezelfde vriend... haar vader dus.

Ik kan en wil je geen advies geven, maar Ik kan me heel goed voorstellen dat je het nu niet zou willen.

Sterkte met je keuzes

Hoeft niet per sé. Ik heb zo'n 30 jaar geleden een abortus ondergaan na een heftige periode, en heb hier geen dag spijt van gehad. Eerlijk gezegd was ik opgelucht dat het voorbij was. En nu, na 30 jaar, ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik toen de juiste beslissing heb genomen. En eerlijk gezegd is het woord moord geen moment in me opgekomen. Ik wens je wijsheid in het nemen van de juiste beslissing.

Financieel kun je je kindje misschien weinig bieden. Bedenk wel dat het jouw kindje is en dat je jouw kind in de eerste plaats liefde aandacht en genegenheid nodig heeft. Als je dat kan bieden laat je kindje dan gewenst zijn. Ik ken meer mensen die spijt hebben van een abortus dan van het feit dat ze een ongewenst kind hebben laten komen. Voor de problemen die je noemt moet je hulp zoeken, wellicht kan het opvanghuis je ondersteunen. Veel sterkte meid! Liefs van Angel.

Dat lijkt me zeer persoonlijk, mede gezien de antwoorden die al zijn gegeven. Het zal wel altijd een grote gebeurtenis blijven in je leven denk ik, wat je ook besluit.

Ik begrijp alleen iets niet: ik heb gekeken bij je andere vragen, en zie daar een heel ander verhaal staan, een vraag van 1 week geleden..... over een zwangerschap van 5 maanden? Ik begrijp dit even niet????

Nee, niet iedereen krijgt spijt.
Ik heb verschillende verhalen gelezen/gehoord van vrouwen die geen spijt hebben gekregen van de abortus.
Sterkte!

Nee, natuurlijk niet. Maar het is wel een ingrijpende beslissing die je niet kan terug draaien, en welke optie je ook kiest (wel/geen abortus) je weet van te voren nooit of je spijt krijgt en of je absoluut de beste keuze hebt gedaan.

Wat je wel kan doen is proberen om een zo zorgvuldig mogelijke afweging te maken, zodat je achteraf altijd kan zeggen dat wat je ook hebt, het een zorgvuldig afgewogen keuze was.

Niet iedereen krijgt spijt.
Laat je adviseren door de begeleiders in het huis en ga eventueel eens praten bij een Fiom in de buurt.
http://www.fiom.nl/

Dus je wilt een leven vermoorden alleen omdat jij depressief en geen geld hebt.
Dan zou jij buiten spijt je ook nog moeten schamen.
Het leven in je kan niets doen aan jou problemen.

Er zijn inderdaad situaties bekend dat vrouwen er spijt van krijgen. Het besluit tot abortus wordt genomen in een emotionele tijd. Als de rust wederkeert komt de herinnering terug en mogelijk daardoor ook de twijfel of er goed aan gedaan is. Ben met ethiek bezig geweest en ik kan me jouw dilemma voorstellen. Je bent 7 weken en je kunt nog even nadenken of je er goed aan doet. Heb het met mensen over jouw twijfels en ga ervan uit dat welke keuze je ook maakt, het geeft altijd rede tot denken. Ik wens je kracht en een besluit wat goed is voor jouw gemoedsrust na het besluit.

Het is naar zoals ik je verhaal begrijp wel het geval dat de verwekker ook de agressor / geweldenaar is in je relatie waar je net uit bent gestapt. Wil je via het kindje aan die persoon herinnerd worden, dan zou ik het houden. Wil je dat niet dan zou ik het ook weg laten halen en wanneer er zich wel een partner voordoet die zonder geweld samen met jou oud wil worden, dan kan je altijd nog aan kinderen beginnen. Ik kan alleen maar zeggen, richt je eerst op jezelf en zet je leven weer op de rails. Succes meid, ga ervoor.

mijn dochter heeft 2 abortussen achter de rug en niks geen spijt. iemand anders die ik ken dan weer wel...ikzelf zou het moeilijk kunnen denk ik, abortus, al veroordeel ik zeker niemand die het wél doet.
om maar te zeggen : spijt hebben of niet....dat is heel persoonlijk en situatiegebonden .
maak een keuze en sta achter je keuze, dat is het belangrijkste!

Op je vraag kan ik geen eenduidig antwoord geven, maar het woord 'adoptie' is ook al eens gevallen en dat zou mijn voorkeur hebben. Dat komt misschien ook wel omdat ik zelf geadopteerd ben...UIteraard kan dat in Nederland (zie een eerder antwoord). Er zijn zoveel ouders die graag een (Nederlandse) baby zouden adopteren. Het FIOM (ook eerder genoemd) zou misschien hulp kunnen bieden. Heel veel sterkte.

Het leven is hard, wat jij moet leren is, probeer positieve situaties niet te vergeten en kijk hier naar