Zijn dunne mensen gelukkiger dan dikke mensen?

sommige dunne mensen zullen gelukkiger zijn dan sommige dikke mensen. En omgekeer. Er is geen vaste relatie tussen geluk en gewicht.

Nee dat is niet het geval

geluk is niet gebonden aan omvang of gewicht...
geluk is hoe je je voelt...
mensen kunnen zich ongelukkig voelen als ze dik zijn of dun...maar voelen is anders dan zijn...

Zowel dikke als dunne (lees: normaal postuur) mensen zijn gelukkig en ongelukkig, maar ik denk dat er wel meer mensen ongelukkiger zijn die dik zijn, dan die een normaal postuur hebben.
Ook is dik zijn, geen natuurlijk postuur van een mens, vind ik. Het is langamerhand een normaal beeld gaan worden.
Sommige mensen kunnen er niets aan doen door de schildklier, maar veel mensen leven ongezond en bewegen te weinig.
Ik kan me ook voorstellen dat mensen hinder ondervinden van het dik zijn.
Bovendien kan je niet weten wat er in iemand omgaat, iemand kan altijd vrolijk zijn en toch diep van binnen niet gelukkig zijn met zijn of haar postuur en vaak is het zo dat het moeilijk is om een bepaald patroon van levenstijl te doorbreken, waardoor men in een negatieve spiraal terecht komt.
Een mens is niet geneigd om hardop te zeggen dat hij/zij ongelukkig is.

Geluk heeft idd niets met omvang te maken, al valt er iets voor te zeggen dat dikke mensen meer van het leven genieten. Maar mocht dun je ideaal zijn dan kan het trainen, lijnen en op gewicht blijven ook zaligmakend zijn. Ben je aan de andere kant ongelukkig met je uiterlijk dik of dun, dan weten dikke mensen zich meer gesteund door media en medici bij het afvallen, terwijl dunne mensen die moeten aankomen er vaak meer voor moeten doen. Tevens worden dikkere personen regelmatig door andere kritisch bekeken in tegenstelling tot dunne mensen die zichzelf vaak kritisch bekijken!

Het is maar net aan wie je het vraagt, een dikke of een dunne.....

Gelukkig zijn is in mijn ogen een gevoel. Hoewel we wel individuelen geluk erkennen weten we dat we nooit helemaal gelukkig kunnen zijn in ons eentje dusja. Gelukkig zijn heeft met omgeving te maken ipv van omvang.

dikke mensen zijn in mijn ogen (erg dun) altijd heel vrolijk en gezellig , maar misschien doen ze alleen zo .
Persoonlijk heb ik altijd het gevoel dat dikkere mensen , blijer zijn.

Geluk wordt vaak aan externe en/of uiterlijke eigenschappen gekoppeld. In mijn optiek helemaal onterecht omdat het geluk IN de mens zit en niet in uiterlijk of externe factoren is te vinden.

Maar ik snap het wel goed hoor. In de puberteit ga je als kind naar anderen kijken, wordt je gepest als je niet met de mode meedoet, of wordt je gepest als je een bril of een beugel draagt. Uit die periode leer je om je eigenwaarde uit externe factoren (de mening van anderen, uiterlijk) te halen.

Dat is in je volwassenheid niet meer nodig. Want als je oprecht terugkijkt naar die periode dan zie je kinderen die elkaar beïnvloeden. Maar hoeveel volwassenen hebben die trekjes en eigenschappen nog steeds?

Als dikke mensen veel plezier, vrienden en zo hebben zijn ze gelukkig. Dunne mensen ook natuurlijk. Iedereen is dan gelukkig. Maar soms hebben dikke mensen juist weinig vrienden omdat ze dik zijn. Dunne mensen zijn dan zogezegd minder vies, daarom hebben ze vaak wél vrienden. Ik weet ervan, geloof me.