Wat is het verschil tussen boos en woedend?

Voor mij geldt dat ik boos ben als iets niet naar m'n zin is of niet gaat zoals gepland. Dan ben je voor een klein poosje chagrijnig, maar daarna trekt het weer gauw bij. Woedend is echter iets anders. Als er iets gebeurt wat jou in je hart raakt, dan kan ik woedend worden. Dus echt dat je de woede langdurig tot uiting laat komen door tirades etc..

Vader is niet boos maar verdrietig.
Boos is een beetje kwaad. Een boosheid die doorgaans wel snel overgaat.
Woedend is enkele graadjes erger: hels, razend zijn synoniemen die duidelijk maken dat woedend een trapje hoger ligt dan boos.

Voor mij is boos een korte emotie. Je bent even boos, en na een tijdje is dat weg. Woedend is in mijn ogen iets blijvends. Dan blijf je dus boos op iemand of iets en dat gaat niet 1-2-3 weg.

van kwaad naar erger

Ha, die Jinx;

Ik denk dat het verschil niet alleen ligt in hoe groot je kwaadheid is, maar vooral ook hoe diep je persoonlijk gekwetst bent.

Boos zijn is en controleerbare emotie.
Woedend zijn is vrijwel niet controleerbaar, waardoor de persoon dingen kan doen of laten die eigenlijk niet bij zijn karakter en de situatie horen.
Bij de eerste bepaal je zelf de grens.
Bij de tweede wordt deze bepaald door je woede.

Ik sluit me aan bij de uitleg van eddijst...

En wat mezelf betreft: Als ik boos ben -wat overigens niet erg snel zal gebeuren- kan je maar beter even een blokje om lopen...

Wanneer ik woedend ben, of beter gezegd 'des duivels' dan kan je er maar beter voor zorgen dat je niet in de buurt bent, niet in de desbetreffende plaats, niet in de desbetreffende gemeente, niet in de desbetreffende provincie en vooral niet in het desbetreffende land...

Als ik 'des duivels' ben dan heb ik er echt geen problemen mee om 500 km te reizen om je het e.e.a. heel erg goed duidelijk te maken...

Maar dit laatste hebben tot op heden maar drie mensen mogen ervaren...

Boosheid is een van de basisemoties die universeel herkenbaar zijn aan de gezichtsuitdrukking van mensen. Deze emoties: boosheid, vreugde, verdriet, angst, walging en verassing, zijn aangeboren. Mensen uit verschillende culturen kunnen van je gezicht aflezen dat je boos bent.

Maar die boosheid kan verschillende gradaties en nuances hebben.

De gradaties zeggen iets over de mate van boosheid. Zo kun je een schaal maken van een beetje boos tot heel erg boos. Zo zou je een klein beetje boos 'geprikkeld' kunnen noemen, iets meer boos 'gerirriteerd', gemiddeld boos gewoon 'boos', heel boos 'woedend', nog bozer 'laaiend' en enorm boos 'furieus'.

Behalve deze gradaties kun je ook nuances in de emotie aangeven. Deze zeggen niets over de mate van boosheid, maar meer over de reden waarom en de context waarin de boosheid plaatsvindt. Zo kun je bijvoorbeeld wel kunnen zeggen dat je vanmorgen boos wakker werd, maar niet dat je vanmorgen verontwaardigd wakker werd. Verontwaardiging zegt ook iets over de situatie en de reden van je boosheid. Andere voorbeelden van dergelijke nuances in boosheid zijn gepikeerd, ontstemd, verbolgen.

Toch worden de gradaties en nuances in boosheid in het dagelijks leven vaak als synoniemen gezien en zo ook gebruikt. Op http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=boos vind je een overzicht van woorden waarmee je boosheid kunt aanduiden. Echte synoniemen zijn het dus niet, maar veel mensen bedoellen hetzelfde als ze boos of kwaad zeggen.

Om het nog wat ingewikkelder te maken - als synoniem van de emotie boosheid wordt het woord woede gebruikt.

Boos is gecontroleerde emotie, en is uiting van vuur...
Bij woede dan is de controle van de emotie, van dat vuur ook nog eens zoek...

Aan boosheid gaat meestal nog iets vooraf zoals geprikkeld worden, irritatie, ergernis. Vervolgens kun je boos worden, kwaad, woedend, razend, en furieus.

Bij de laatste drie varianten ga je meestal je eigen grenzen over en tevens een vorm van zelfbewustzijn en redelijkheid. Wanneer je kwaad bent zal er bij de meeste mensen nog sprake zijn van zelfbewustzijn en een zekere redelijkheid.

Niet iedereen kan dit voor zichzelf bepalen. Er zijn mensen (ik kende iemand persoonlijk) die volledig door het lint kon gaan zonder opbouwende irritatie en ergernis. Een halt toeroepen aan jezelf is dan niet meer mogelijk, laat staan dat anderen dat kunnen. Uit (laten) razen is dan het enige wat overblijft.