Ik heb de laatste tijd nogal last van sexuele gevoelens bij jonge meisjes en wil daar graag vanaf wat kan ik doen?

Opzich goed dat je raad vraagt. Maar een arts of specialist weet veel beter wat je kunt doen succes.

Toegevoegd na 20 uur:
Overdreven. Dus als hij steaks 20 is en het was hem niet gelukt baar een arts te gaan en hij vergrijpt zich aan iemands dochter van 11 is tbs dan ook overdreven. Dont think so. Arts dus

Als je er vanaf wil (Wat ik me kan voorstellen) toch maar wel naar je huisarts en dan eventueel door naar een psycholoog.
Het kan een fase in je ontwikkeling zijn, die gedurende de jaren weer wegebt

Dat is inderdaad een moeilijke questie.
Gelukkig realiseer je je dat het niet een wenselijke gedachte is en kan je er dus iets aan doen.
Probeer het vooral niet te graag niet te willen. Hoe meer je je tegen iets afzet, hoe sterker het gevoel kan worden. Het is normaal dat je op deze leeftijd gevoelens krijgt die nieuw voor je zijn.

Kijk het eerst een tijdje aan, mocht het gevoel niet weg gaan, ga dan toch naar de huisarts. Hij/zij kan je doorverwijzen naar iemand die verstand heeft van dit soort zaken, een seksuoloog (oid)

Schaamte is nergens voor nodig. Dit overkomt je gewoon. Zo heb ik slaapproblemen en daarmee ben ik naar de dokter en daarna psycholoog gegaan. Dat klinkt niet vergelijkbaar maar dat is het in mijn ogen wel. Daarnaast denk ik dat je dokter juist respect voor je heeft dat je hier iets aan wil doen. Zelf kan je er nu niks aan doen en deze mensen hebben veel ervaring hierin en hebben natuurlijk een opleiding hierin gehad.

Ga hiermee naar een arts. Waarom zou je je schamen, het is menselijk. Bovendien heeft iedere arts geheimhoudingsplicht en zal hij het er met niemand anders over hebben. Het is goed om voor jezelf toe te geven, dat deze gevoelens niet helemaal normaal zijn en dus moet je er werk van gaan maken om er van af te komen. Je eigen huisarts zal je, indien nodig, verwijzen naar een specialist.

Ten eerste: als dit serieus is dan vindt ik het knap van je dat je het tenminste erkend en er wat aan wilt doen.

Ten tweede: als je al zover bent om het toe te geven aan de rest van de wereld (al is het anoniem), dan is het nog maar een kleine stap naar professionele hulpverlening hiervoor, en zèker wanneer je je er zelf niet goed bij voelt.

Hier zullen ze je daarmee echt niet verder mee kunnen helpen, alle goedbedoelde antwoorden ten spijt.

Zoek en vindt professionele hulp, is mijn advies.

Er is een gebruiker,ik meen Youris, die over dit onderwerp en alles wat er mee speelt een boek aan het schrijven is,naar aanleiding van ook zulk soort vragen en de antwoorden hierop. Misschien kun je hem een PB sturen en raad vragen......

Je geeft onder de reactie zelfs aan dat je gevoelens er zelfs zijn voor meisjes onder de 10 jaar
ik denk dat je menig ouder hier behoorlijk mee tegen de haren strijkt
voor jou is er maar een oplossing
en dat is zo snel mogelijk professionele hulp gaan zoeken
want op jou leeftijd is het zeer ondenkbaar dat je een relatie kan aangaan met een kind

Via de huisarts naar therapie. Sexuele lusten zijn heel moeilijk te wijzigen. Misschien helpt het je, nu op zelf nog jonge leeftijd, te bedenken, dat als je eenmaal een vinger naar een kind hebt uitgestoken, dat jouw leven dan voorbij is. Hetzij een ouder maakt je af, hetzij de politie vindt je. En in de gevangenis worden zedendeliquenten nog extra bewerkt, door medegevangenen.

Heb je nog andere belangstellingsgebieden?
Wat wil je met je leven?

Allereerst: ik vind het heel dapper van je dat je dit durft toe te geven, al is het maar anoniem op internet.

Ik begrijp dat je hier het liefste iets aan zou doen zonder wie dan ook hierover te vertellen. Ik ben bang dat dát niet gaat lukken, ik denk dat je hier toch echt hulp bij nodig hebt. Je seksualiteit is nu nog in ontwikkeling, als je nu hulp zoekt, kun je hopelijk voorkomen dat contact met zulke jonge meisjes echt een obsessie voor je wordt.

Naar het JIP gaan is trouwens wel een goed idee. Je kunt daar anoniem terecht, ook met vragen over seksualiteit. Hou er wel rekening mee dat ze daar misschien ook niet precies weten hoe hiermee om te gaan, en je misschien doorverwijzen naar een andere hulpverlener die dat wél kan.

Ga dan ook naar die andere hulpverlener, ik denk dat je zelfs wel weet dat het mogelijke alternatief (dat je wél een steeds grotere obsessie met heel jonge meisjes krijgt) veel erger is.

Succes, en sterkte.

Waarschijnlijk vind iedereen het advies wat ik je nu ga geven super de super de super fout maar ik typ het toch neer.
Ten eerste VAN KINDEREN BLIJF JE AF! Maar fantaseren mag.
Absoluut. Niemand hoeft te weten wat voor walgelijke gedachtes of er zich in je hoofd af spelen. Neem de tijd voor je zelf om in je fantasie alles te doen wat niet mag alles en dan niet perse op sexueel gebied maar reageer je in je gedachten ook maar af op iedereen die in jou ogen het verdient om wat dan ook te krijgen.
En als je klaar bent met fantaseren dan geeft je dat een voldaan gevoel zodat je je terug in de realiteit des te beter realiseert dat je gedachten zo fout waren dat je juist blij bent dat je t in t echt niet of nooit gedaan hebt.
EN HET OOK NOOIT GAAT DOEN!
Je kunt nu wel denken wat is dit nou voor dom antwoord? Maar probeer het in ieder geval eerst. Het is gewoon een uitgebreide versie van het spreek woord bezint eer ge begint.

Dit is mijn persoonlijke mening, iedereen zegt dat u naar de huistarts moet ofzo, maar als JE dit echt niet wil. Moet JE aan iets anders denken en blijven met iets bezighouden, zoals bijvoorbeeld gaan basketten of gaan werken, zorg gewoon dat JE met JE hoofd aan andere gedachten brengt. Niet te veel aan de pc hangen, is ook moeilijk voor mij maar gewoon eens de vaatwas doen, of toffere dingen zodat JE niet heeldetijd aan x denkt.

Je bent gezien je leeftijd behoorlijk aan het puberen, en in de meeste gevallen is alles dan van slag. Ook je gedachtes.
Ga er in eerste instantie dus van uit dat het wel weer overgaat.
En zoals ik al eerder gelezen heb in een antwoord wat je van iemand kreeg
kun je t ook maar beter bij gewoon fantaseren laten.
Beheers je zelf ten allertijde en ga niet lopen klooien op t internet want dat is verkeerd Gelukkig besef je dat zelf ook.
Wanneer je echter 18 bent en je merkt dat die gedachten nog steeds spelen en erger worden dan zoek je hulp.

Het is heel belangrijk in het verhaal of je wel of niet valt op meisjes met uiterlijke geslachtskenmerken.
Val je op jonge meisjes die echte vrouwelijke vormen hebben of op kinderlijfjes.
Is dat laatste het geval, acuut naar de huisarts om je te helpen de zaak onder controle te krijgen, moeten het echt (zeer) jonge ontluikende vrouwen zijn , dan ben je in die zin geen pedo, als je er maar af blijft!!!
Neem alle maatregelen die je zelfbeheersing ondersteunen
en vraag hulp aan vertrouwelingen.
Dat je op vrouwen valt die erg jong zijn is niet zo uitzonderlijk, als je je gedrag en handelen maar in toom weet te houden.
Zoek ze niet op en neem geen risico.
Waar het lid spreekt zwijgt het verstand.
Houd je lid dus in bedwang en je broek aan.
Het helpt als je meer met meisjes van je eigen leeftijd omgaat.
Word je daar verliefd op, dan lost het probleem vanzelf op.....
Tob je ermee, ga naar de huisarts, die weet de juiste hulp te vinden.
Sluit je niet af of op, dat verergert de problematiek alleen maar.

Het antwoord op deze vraag ligt een beetje ingewikkeld. Je durft niet naar een dokter te stappen. Ik begrijp je daarmee volledig. Ook wil je het niet aan je moeder vertellen. Ik vraag me af of je het überhaupt aan iemand durft te vertellen. Waarschijnlijk niet, begrijpelijk lijkt me ook. Maar di maakt het een moeilijk probleem. Want als je niet naar iemand anders durft te gaan betekend het dat je dit probleem zelf moet oplossen. Je kunt niet ff een pilletje slikken en het is weg.

Zoiets als dit is onmogelijk om uit jezelf op te lossen. Misschien dat het probleem weg vaagt na de jaren, maar dit lijkt me niet. Je moet toch echt jezelf zo ver zetten dat je het tegen je moeder of een huisarts zegt. Ik denk zelfs dat als je naar de huisarts wilt, dit niet onopgemerkt voor je moeder kan doen? Aan gezien je het moeiljk vind het aan iemand anders te vertellen zou ik het toch aan je moeder vertellen.

Niet in persoon, maar stuur haar een mail of sms. Dit gaat veel makkelijker, net als bijvoorbeeld iemand verkering vragen of uit vragen als iemand daar moeite mee heeft, dat gaat ook veel gemakkelijker via de sms. Typ gewoon de mail een keer 's avonds. Het enige wat je moet doen is jezelf overzetten om op verzenden te drukken. denk bij je zelf dat je het kunt! Je kunt het ook. Het is niet moeiljik om op verzenden te drukken. Je schaampt je er voor. Dat snap ik, maar je schaamt je er niet minder voor als je er niet over praat. De enige manier om dit op te lossen is met de hulp van iemand anders. Ik zou dus beginnen bij je moeder zoals je al zei.

Toe maar. Stuur maar een mail, of sms. Typ op het eind een verzoek of ze de mail of sms wilt verwijderen voor hetgeval iemand anders hem nog kan lezen. Je kunt het jezelf een stuk gemakkelijker maken zo dan om het haar in persoon te vertellen. De eerste stap is het moelijkst.
Dus toe maar.
Doe het maar gewoon.
Zo moeiljik is het niet, en achteraf,,

... zul je blij zijn dat je hebt gedaan. Geloof mij.

Je zit gewoon in de puberteit en denkt soms dingen waar je raar van opkijkt.Volgens mij heel normaal,zeker omdat je er alleen over denkt en er niet naar handelt.Ik zou zeggen,je bent een heel normale jongen en petje af dat je deze vraag stelt!

1 TIP SCHAAM JE NOOIT VOOR DE DOKTER!

Je kunt beter nu naar de dokter gaan.
Dalijk wordt het alleen maar erger en durf je helemaal niet meer naar de dokter! Dokter kan je zeker helpen ik zweer het!

Misschien is dit al gezegd, maar hoeveel jongeren denken dat ze lesbisch of homo zijn, en na verloop van tijd blijkt dat niet te zijn. In mijn jeugd(pppffff) had je geen weet van speciale aantrekkingskracht voor kinderen, je vond ze eventueel wel of niet leuk in meer of mindere mate, maar daar bleef het bij. Te vroeg te veel etiketjes is niemand mee gebaat

Er zijn al veel goede antwoorden en tips gegeven. Heel dapper van je dat je deze vraag stelt. Ik denk dat het niet mogelijk is om op deze manier te kunnen beoordelen hoe ernstig het probleem is. Daarom is het advies naar de huisarts te gaan heel goed.
Het kan zijn dat je inderdaad hulp nodig hebt, dan wordt je naar de juiste persoon verwezen.
Maar het kan ook zijn dat het een soort roze olifant gedachte is... Bij iedereen komen wel eens ongewenste gedachten op. Dat kan echt vanalles zijn, dat je iemand wat aan doet, dat je een jong kind wil aan raken, dat je van een flat wilt springen. Dit zijn hele heftige nare gedachten, je kan er niets aan doen dat ze in je opkomen. Het beste is dan om er geen aandacht aan te schenken. Hoe meer je er niet aan probeert te denken en je er schuldig over voelt, hoe meer je er wel aan denkt.
Probeer maar: denk nu niet aan een roze olifant. Onmogelijk he?
Nogmaals het is via gv niet te beoordelen hoe ernstig of niet ernstig je probleem is. Maar weet dat het niet perse een probleem hoeft te zijn.

Je weet zelf dat dit niet kan en mag , en je zit er ook heel erg mee ! Kijk toch dat je professionele hulp krijgt , want anders gaat het helemaal fout , en wordt je de rest van je leven nagewezen ! Lat het verstand het gevoel overwinnen . Sterkte hiermee .

Allereerst wil ik mijn bewondering uitspreken dat je dit probleem wilt aanpakken. Ik wou dat er meer mensen zijn die zo moedig zijn om er zo mee om te gaan. Het geeft aan dat je dit nu niet wil en niet goed vind. Ik heb een klein beetje ervaring van dichtbij. (van iemand die ook heel moedig was en de strijd aan ging)
Hierboven staan verschillende antwoorden. Een ervan is om in je fantasie je helemaal te laten te gaan en dan te bedenken dat het niet mag. Mijn advies is om dat niet te doen. Stel je voor dat je er van geniet en het naar meer smaakt. In gedachten ga je een grens over en die grens zou je moeten respecteren en niet over gaan. Een maal de grens over is moeilijk terug te gaan.

Aan de andere kant kan iets wat je zelf verbied enorm groots worden en het verlangen heel sterk. Ga daarom naar iemand die er verstand van heeft en jou goed kan adviseren.

Hoe langer je wacht hoe groter het probleem wordt. Het werkt verslavend en je wilt altijd meer en je wordt steeds beter in het goed praten van wat jij doet en tegelijkertijd ga je steeds meer walgen van jezelf. Het begint met je gedachten en voor je het weet zoek je plaatjes op internet. En die plaatjes stonden er toch al, dus wat is er mis mee dat jij er naar kijkt?! Alles is daar mis mee. Dat kind is namelijk ook een persoon die nog niet voor zich zelf kan beslissen of hij/zij dit wil omdat dat kind het niet kan overzien. Dit kind loopt grote psychische schade hierbij op!! En wellicht ook schreefgroei in zijn eigen seksuele ontwikkeling. Dergelijke internetsites bestaan omdat er naar gekeken wordt!!
Ik vind het echt heel knap dat je aan de bel trekt en gun je zelf een leven zonder schuldgevoel, schaamte en verdriet!!

In ieder geval niet je gevoelens ontkennen, want dan komen ze dubbel weer terug, en je niet slecht voelen, dat is ook niet nodig.
Ik zou wel als ik jou was je fantasie erover beteugelen, want door het fantaseren worden de gevoelens alleen maar heftiger.
Een gelijkwaardige relatie met een leeftijdsgenote, zal je helpen om je te ontladen, en om het beheersbaar te houden.
Verder zou je veel kunnen mastruberen, dan blijf je rustig.
Wat ik mij wel afvraag wat ligt er aan de grondslag van je gevoelens, iets in het verleden misschien?

Probeer eens de kindertelefoon te bellen. Misschien dat je van daar uit weer andere middelen krijgt aangereikt. Het is gewoon anoniem.

Volgens mij zijn dit gewoon normale gevoelens voor iemand van je leeftijd

Je zoekt hulp.
Die hulp krijg je niet als je hier blijft zitten vragen.
Dit ligt in jezelf.

Ik durf te wedden dat hier wel meer jongeren last mee hebben.
Dat is ook je ontwikkeling.

Maar dat dat vooral bij jonge meisjes is... Ik vind dit verbeelding.

Ik kan je alleen maar als tip geven, zoals meerderen zeggen :

- Ga naar de dokter, hun hebben beroepsgeheim, er is dus nergens voor te schamen, je gaat er immers naartoe voor hulp.
- Probeer inderdaad te gaan werken of iets anders waar je afleiding van krijgt.
- En laat dit aan het lot over of wat dan ook, wat wil je er immers mee bereiken met die gedachtes?

Sterkte en Succes.
Het beste ;)

Het kan zijn dat dit gewoon bij je puberteit hoort, dit is nou eenmaal een hele verwarrende tijd waarin je allerlei gevoelens krijgt waar je over 10 jaar gewoon om lacht. Zou niet meteen naar de dokter gaan, maar afleiding zoeken bv. lekker uitgaan en dingen met je vrienden doen, zo denk je er ook niet aan.

Niks naar de dokter gaan.Je bent zelf pas 16 we hebben het over een leeftijdsverschil van 3 jaar.Ik zou me pas zorgen maken als je een jaar of 18 zou zijn.Als je leeftijdsvoorkeur mee gaat met je eigen leeftijd is er al helemaal niks aan de hand.OOk niet als je 40 bent en je valt, en hebt iemand van 20 kraait geen haan er meer naar.,

luister, het zit allemaal tussen je oren. je groeit ervan zelf overheen:) je ben geen pedofiel want je ben zelf nog onder de 18:p iedereen heb zijn eigen fantasietjes maar als je weet dat de jouwe niet goed is, probeer er dan wat minder mee bezig te zijn, zoek het niet op op internet of hyves. sluit je ervan af en kijk naar meiden van je eigen leeftijd. ik vind het wel tof van je dat je hulp zoekt:) maar geloof me, houd je er niet meer mee bezig sluit dit hoofdstuk van je gedachtes gewoon af en kijk er niet meer naar om....

Het klinkt erger dan het is.
Mijn moeder is 36 en mijn vader 43 of 42.
Zo erg is het niet, zolang je maar niet op 10 jarige valt.

doe het gewoon een keer misschien is het helemaal niet leuk