wat is er aan de hand, als je van het ene op het andere moment van stemming wisselt, en van vrolijk/normaal naar enorm stil en doods en boos gaat?

Borderline persoonlijkheid stoornis. Daar lijkt het op. Is niet prettig, maar er zijn mogelijkheden om het hanteerbaar te maken.

klinkt als borderline

Toegevoegd na 1 minuut:
O, sorry. Tegelijk beantwoord

Dat is lastig voor je. Zeker omdat hij zelf niet over dat gevoel wil praten. Zolang hij zelf niet zegt wat de werkelijke reden is van zijn gedrag, kan ik dat ook niet.
Mijn eerste gedachten die ik heb als ik het zo lees, is om de volgende keer dit gedrag niet te accepteren.
Als ik jou was zou ik (even) weg gaan. Je moet niet gediend zijn van zijn gedrag.
Wat je hier misschien kunt bereiken is, dat hij merkt dat je niet altijd volwaardig voor hem kiest, maar dat je relatie ook kwetsbaar wordt, door zijn gedrag. En misschien is dat een aanleiding om te praten wat de werkelijke reden is.

Toegevoegd na 3 minuten:
Om hem de stempel borderline op te plakken hebben we veel te weinig info. Stemmingswisselingen zijn een onderdeel daarvan. Maar iemand met stemmingswisselingen is niet gelijk een borderline patient.

Wat mijn voorgangers zeggen (borderline) zou heel goed kunnen, maar ik dacht als eerste aan manisch depressief, hetgeen betekent dat je het ene moment opgewekt bent en het volgende moment in mineur.
Ga er eens met een specialist over praten en probeer je lief mee te nemen naar dat gesprek. Misschien krijgen jullie dan duidelijkheid en kan er aktie worden ondernomen.

Ik denk ook eerder aan een aandoening als manische depressiviteit dan aan borderline, maar vind beide kort door de bocht omdat we te weinig info hebben over je lief. We kennen zijn achtergrond en evt. gebeurtenissen in zijn leven niet. Als hij zegt dat je moet wachten tot het overgaat, heeft hij er kennelijk ervaring mee of zich er tenminste in verdiept. Heb je aan hem gevraagd of hij zelf weet waar die plotselinge stemmingswisselingen vandaan komen? Want dat hij op het moment dat het gebeurt niet kan praten, lijkt me begrijpelijk, maar als hij weer "goed" is, zal hij toch met je in gesprek moeten, dat is hij je gewoon verschuldigd. Mooi dat je niet oordeelt maar vraagt, neemt niet weg dat je absoluut recht hebt op inzicht in of een verklaring van zijn gedrag. Oók als hij het zelf niet weet. Zolang je er open over kunt praten samen, houd je ook alle wegen open voor een goede relatie en evt. hulp samen of voor hem alleen. Sterkte!

Mensen die gediagnosticeerd zijn als borderliner hebben dat plotselinge boos worden, of euforisch zijn. Zij kennen nergens grenzen in. Het kunnen interessante mensen zijn en ook "lief"" als dat in hun gemoedsstemming van een moment past.

Ik zou er nooit voor kiezen om met zo iemand een levenslange relatie aan te gaan, laat staan er kinderen mee te krijgen.

Mensen die manisch-depressief zijn, glijden meestal geleidelijk van de ene naar de andere fase. Zij zijn toch voorspelbaarder en daardoor iets makkelijker om mee om te gaan dan een borderliner.

Met veel ondersteuning, therapie, kan een intelligente borderliner zichzelf leren begrijpen en een manier vinden om min of meer stabiel te leven. Ze hebben vaak ook medicamenteuze ondersteuning.

Denk goed na, voordat je beslist met hem verder te leven.
Het is niet goed als je de therapeute van je partner wordt, of uit moet kijken om niet alle hoeken van de kamer te hoeven zien.

jeeetje wat een oordelen allemaal! Over iemand die we niet kennen! Naar aanleiding van een subjectief stukje tekst! Misschien is die jongen slechts wat wisselvallig? Beetje melodramatisch aangelegd? Wie weet maakt de vrager zelf opmerkingen die niet door de beugel kunnen, waar hij op reageert? Niet dat ik beweer dat dat zo is, maar ik probeer een punt duidelijk te maken: te snel conclusies trekken kan riskant zijn. Op basis van deze sumiere info ga je toch zeker geen relatie advies geven? En helemaal al niet een relatie ontraden! M'n mond valt ervan open! Daphneendoris: maak het bespreekbaar zodra hij in een redelijke stemming is en ga samen naar de huisarts. Die kan beoordelen of je vriend hulp nodig heeft. Ik zou vooral bovenstaand amateur-gepsychologiseer vergeten en zeker niet suggereren.

Ik denk helemaal nog niet aan een psychische stoornis. Het kan ook gewoon een karaktertrekje zijn, waarbij van een ziekte of stoornis geen sprake hoeft te zijn.

Ik ken zelf iemand bij wie veel emoties er als boosheid uitkomen. Hij lijkt, als hij al ergens mee zit, zelfs te zoeken naar iets om boos over te worden. Dan kan het gebeuren dat je gezellig aan tafel zit, je maakt een volkomen onschuldige opmerking, en ineens slaat hij om, wordt boos, en laat je (ook al weet je wat hij doet) achter met het gevoel dat je iets heel ergs gedaan hebt, je weet alleen niet wat.

Deze persoon heeft geen enkele psychische stoornis. Alleen een onvermogen om met bepaalde emoties om te gaan en een nogal ongelukkige neiging om boos te worden.

Als je het in Duits vertaald, dan krijg je direct het ziektebeeld en de naam:

Himmelhoch jaugzend und zum Tode betrubt

manisch depressief dus

Hij zegt dat jij het moet accepteren? Heeft hij het zelf geaccepteerd dan?

Ik ken ook iemand die precies voldoet aan je omschrijving. Hij durft/wil/kan er niets aan veranderen, zegt hij.
Van hem weet ik meer info en het lijkt duidelijk op borderline. Maar ook ik kan dat aan de hand van jouw omschrijving zo niet zeggen.

Dat gedrag komt niet zomaar uit de lucht vallen. Mensen die zo doen, doen dat met een reden.
Ik denk zelf dat het te maken heeft met onzekerheid en lage eigenwaarde. Met die negatieve buien kunnen ze hun negatieve beeld/gevoel bevestigen.
Een mens zoekt graag bevestiging, of dat nou positief of negatief is...
Jij kunt kiezen om te accepteren dat hij zich zo gedraagt.
Verwacht niet dat hij gaat veranderen. Dat kan alleen hij, maar zolang hij 'wacht tot het over is' zegt dat dus eigenlijk dat hij niet wil veranderen.
Oplossing is therapie, maar dat moet hij zelf willen.

Hij zegt dat jij het moet accepteren en wachten tot het over is? En ben jij daartoe bereid? Dus hij bepaalt ... Ik heb te weinig verstand van allerlei persoonljkheidsstoornissen, maar jij zult moeten bepalen hoe jij met zijn(!) probleem om wilt gaan. Kan hij er echt niets aan doen? Ziet hij wat hij doet met zijn gedrag? Ik herken mezelf een klein beetje, en een beetje tegengas helpt mij om te zien wat voor invloed mijn gedrag heeft op de ander. Dat vind ik niet leuk, maar helpt me wel om te relativeren of sneller te zeggen wat me dwarszit. Dus: accepteer het niet en ga de confrontatie aan. Dan gaat hij er echt last van krijgen. Als hij echt onmachtig is om er zelf iets aan te doen, zal hij zelf ook hulp gaan zoeken. Het is namelijk zijn probleem.

Dit hoeft niet persee te maken te hebben met een afwijking maar
meer het kan ook dat je vriend zijn eigen gevoel projecteerd op andere

Je vriend wordt bv boos omdat hij niet goed geslapen heeft hierdoor heeft hij een zwarte bril op(figuurlijk) hij ziet alles slecht Die dag passeert hij een groep meisjes en die mensen lachen wanneer hij passeert; hij denkt ow die lachen met mij Maar het kan even goed dat iemand een mop vertelde.
En als hij daarna nog een collega hey zegt zegt de collega niks terug ze heeft het druk hij denkt die is ook al kwaad...
Maar dat is niet zo hij projecteert zijn eigen slechtgezindheid op de wereld...

Hij kan bv denken dat jij boos op hem bent puur omdat hij zelf boos slecht gezind is daardoor zal hij zich anders gedragen en meer opdringerig zijn.....

Opzich ben jij het probleem niet hij is het probleem wat jouw vriend moet leren is beseffen dat hij zijn zwarte bril opheeft en dat hij alles moet relativeren hij kan zeggen misschien ben ik kwaad omdak slecht geslapen heb was het wel zo dat mijn vriendin kwaad was ah nee ze was zeer lief oej? en lachte die persoon wel om mij maar natuurlijk niet enz....

Mensen met weinig zelfvertrouwen( of algemeen gewoon negatief zelfbeeld hoeft niet persee te zijn dat hij zijn eigen niet accepteer maar negatief denkt) Deze mensen nemen problemen vaak met zich mee en men kan hier de hele dag kwaad of slecht voelen hierover.

Een bekent verhaal dat een monnik en zijn leerling een wandeling maken en ze moeten een moeilijke rivier over ze zien een vrouw staan die ook de rivier over moet de grote monnik helpt de vrouw met oversteken en leerling volgt. Aan de andere kant van de rivier volgt de vrouw haar eigen weg en zet de monnick en zijn leerling de reis voort na een tijdje zegt de leerling ik moet iets zeggen er ligt iets op mijn hard ja zeg maar leerling zegt de monnick. Wel wij monnicken mogen geen vrouwen aanraken en jij hebt er een aangeraakt..
Beste leerling zegt de monnick ik heb deze vrouw 2 uur geleden los gelaten en jij draagt ze nog altijd mee!!

Snapje dat je soms problemen kan mee slepen dat het je hele dag kan verpesten en dat het lijkt alsof je kwaad bent maar eigenlijk is het niet zo je bent gewoon vies gezind over iets....

Het feit dat je de cirkel doorbreekt door jezelf de vraag te stellen of alles wel klopt gaat je wel relativeren helaas is dat het moeilijkste omdat je dan slecht gezind bent maar hoe meer je er op oefent hoe beter dat zal gaan...

Ik heb heftige problemen met het etiketteren naar een borderline. Laat die diagnose over aan een psychiater. Ik kan me voorstellen dat het erg verwarrend is als je zo,n snelle stemmingswisseling ziet. Je zou kunnen kijken in en bij hem ontspannen en open toestand of hij kan verklaren wat er gebeurt. Hij kan aangeven wat op het moment van zijn stemminswisseling naar meer introversie van jou zou willen en misschien zit er een aanwijsbare oorzaak (Trigger) die hij zelf herkent. Jij herkent wanneer het gebeurt en dan is het goed te weten hoe er adequaat op te reageren. Ervaart hij het zelf ook in zo,n ontspannen gesprek als een probleem dat hij eraan lijdt, vraag eens of hij dan open staat om er met iemand naar te laten kijken met als doel het beter hanteerbaar kunnen maken voor hem en daardoor voor jullie allebei.
Je houdt van hem dus heb geduld. Hulp vragen kan moeilijk zijn voor iemand omdat het gezien kan worden als falen, zwakte en kwetsbaar zijn kan heel eng zijn, zeker bij het aangaan van een traject als hij daarvoor open staat. In mijn praktijk geef ik juist aan dat iemand die om hulp durft te vragen, lef heeft in plaats van de gedachte om een zwakkeling te zijn.

misschien een rot antwoord....jij moet er mee om kunnen gaan.lekker makkelijk dan hoef hij er niet veel meer aan te doen om er verandering in aan te brengen.is het niet gespeeld,oke.ga dan maar eerst hulp zoeken en dan zien we wel verder is mijn crito.maar jij kunt je leven niet gaan laten beheersen door iemand die zich zelf niet onder controle heeft of niet onder controle wil hebben.jouw avonden worden verpest,waardoor.sorry,heel cru,kappen met die hap.en als het goed gaat,oke doorgaan.maar even afstand nemen en heel goed nadenken .

hallo, het zou ook makkelijk stress kunnen zijn. Zo heb ik een tijd geleden een burn/out gehad, en ook ik had er dagelijks last van. Vrolijk opstaan, niks aan het handje, en dan een uur later op springen staan. Je gooit de meest verschrikkelijke woorden eruit, en je vraagt je zelf ook af waarom je die dingen zegt, omdat je ze niet meent. Als jouw vriend een persoonlijkheidsstoornis zou moeten hebben, dan zou hij deze klachten zijn hele leven al moeten hebben. Ik ben normaal een hele lieve meid, maar in die periode (4! maanden) was ik een verschrikking voor ieder in mijn omgeving. Mocht dit het geval zijn, dan overkomt het uw vriend ook. Ik voelde me destijds heel eenzaam, omdat ik iedereen met mijn buien van me afduwde, terwijl ik juist om hulp schreeuwde.. De enige remedie tegen dit soort 'ziektes' is rust, rust en nog eens rust. Schema's opstellen, zoveel mogelijk vrije tijd creeeren om te rusten en slapen. Ik heb er 2 maanden echt heel veel last van gehad, en daarna is het flink geminderd, al merkte ik in die 2 maanden daarna toch wel dat ik af en toe nog een dagje had dat ik het allemaal niet aankon.

ik hoop dat je hier wat aan heb.
groetjes!