Hoe kun je proberen te voorkomen dat iemand die je via chat kent (maar niet weet waar hij woont) aan je aangeeft het leven niet meer te zien zitten?

**Ieder mens is verschillend. Hoe de ene persoon reageert op een bepaalde situatie zal niet hetzelfde zijn als hoe een ander reageert. Ook is het zonder informatie niet te bepalen wat er allemaal speelt, noch hoe deze persoon daadwerkelijk in het leven staat!**

Na deze disclaimer, over op eigen ervaringen uit het verleden, puur gebaseerd op wat VOOR MIJ geholpen heeft, in de hoop dat het voor een ander ook kan helpen.

Als ik de situatie goed begrijp, is dit een kennis die je alleen via MSN spreekt, en verder geen contact mee kan krijgen.

Hij heeft je verteld dat hij "rare dingen" wil doen. Dit is goed nieuws; als men erover wil praten, is dit omdat men zoekt naar een oplossing. De drastische oplossing is meestal niet de eerste, het is nu zaak te proberen te zorgen dat het ook niet de laatste wordt.

Als ik me verplaats naar mijn eigen situatie - waarbij ik zijn positie in moet nemen - kan ik me voorstellen waarom hij het alleen wil houden op MSN. MSN is een redelijk anonieme manier van communiceren - het is makkelijker om dingen te zeggen via dit medium dan direct. Hij is misschien beter in staat om de problemen te uiten op deze manier dan wanneer hij je over de telefoon zou spreken, of persoonlijk zou ontmoeten. Dit is belangrijk voor hem, want nu heeft hij een persoon die hij vertrouwt met de informatie, waarbij hij zich voldoende op het gemak voelt om zich te uiten. Als je hem uit deze "comfort-zone" dwingt loop je het risico dat hij weer helemaal dichtklapt, dus laat hem alsjeblieft zelf de keus wanneer hij hier eventueel verandering in aanbrengt.

Iets heel belangrijks dat ik niet vaak genoeg kan zeggen, is dat je vooral niet te veel moet vertellen wat hij wel en niet zou moeten doen, wat hij wel en niet mist, wat voor een gevolgen er zijn - het belangrijkste is dat je hem de ruimte geeft om zijn gevoelens kwijt te raken. Luister, vraag gericht door - probeer voor jezelf een schets te maken van de situatie (maar houdt in je achterhoofd dat je een vertekend beeld krijgt, want je hoort slechts 1 kant van het verhaal). Als je probeert te begrijpen waar hij tegenaan loopt, en goede vervolgvragen stelt, laat je zien dat je luistert naar wat hij zegt, en dat je er ook daadwerkelijk over meedenkt. Zonder direct allerlei tips te geven (of nog erger - allemaal argumenten over waarom hij het niet moet doen; dit moet hij voor zichzelf uitdokteren) geef je op deze manier het signaal af dat hij er niet alleen voor staat.

(Zie reactie)