waarom begin ik te huilen als ik assertief ben?

Question

een voorbeeld : ik moet naar iemand bellen om te vragen of ze nog in onze theatergroep wil blijven, want ik voel dat ze afhaakt. ik wil haar ook duidelijk maken dat ik haar gedrag niet begrijp en contradictorisch vind en vraag haar om klare wijn te schenken over wat er voor haar mogelijk is. en dat kan ik dus niet zonder te huilen. Geen tranen met tuiten, maar ik huil in ieder geval terwijl ik tegelijk probeer te zeggen wat me op mn lever ligt.
Ik bedoel : dat is dan nog niet eens een liefdesrelatie, maar een "neutraal" persoon waar ik mee moet samenwerken. Ik heb datzelfde bij mijn baas (bv.ik vraag promotie of verlof en begin erbij te huilen), bij vreemden die voor mij iets bepaalds uitstralen (bv. de onvriendelijke receptioniste), mijn "strenge" zus... Bij mijn vriend heb ik dat minder, alhoewel in het begin was het idem...
Het is maar héél even dat die tranen komen meestal, als ik de tranen kan wegslikken ben ik best assertief en heel taalvaardig, maar het lukt met meestal niet om die tranen te verbijten. En soms blijft het ook langer duren.
Je kan je voorstellen dat ik daardoor heel wat aan kracht verlies... en vooral dat mijn boodschap niet overkomt zoals ik zou willen.Iemand een tip over hoe ik dit kan tegengaan?
Ik heb al eerst ontspanningsoefeningen gedaan, me voorbereid, gestopt met me voor te bereiden en uit mijn "buik" gesproken... en nog zo het één en ander maar het blijft me parten spelen.

 · Accepted Answer

Je hebt het er zelf al over dat je je assertief gedraagt. Je bent niet assertief. Ik ben bang dat jij jezelf dwingt om assertief te zijn en daarmee tegen je gevoel in gaat. Dat assertief gedrag komt waarschijnlijk voort uit je ratio terwijl jouw emoties iets anders willen. Die innerlijke verdeeldheid en die spanningen zorgen ervoor dat je juist op het moment je emoties niet meer de baas kan. Probeer de volgende keer eens eerst na te denken over wat de emoties zijn die je waar neemt. Probeer te kijken of die emoties op dat moment gepast zijn. 
Lukt het je niet om je emoties te sturen ga dan naar een gedragstherapeut. Volgens mijn opinie is een assertiviteitstraining nu niet gepast bij je. De kans is groot dat jouw denken en jouw emoties daardoor (verder) uit elkaar komen te staan.

 · Answer

Waarschijnlijk komt dit door stress, maar als je al ontspanningsoefeningen hebt gedaan en dergelijken zijn er niet heel veel dingen die mij betrouwbaar lijken.

Je zou ook kunnen proberen bij de huisarts langs te gaan, waarschijnlijk weet die er meer over. Ik zou oppassen met medische hulp op internet vragen.

 · Answer

Waarschijnlijk heb je er erg veel moeite mee, om assertief te zijn. Waarschijnlijk repeteer je de tekst vooraf en ga je op zoek naar de" goede" woorden. Dan ben je al vaak gespannen en op het moment dat je het dan zegt, komt de spanning eruit. Dit alles komt voort uit onzekerheid. Het is lastig om dat te metteen te veranderen. Dit heeft tijd nodig. 
Volg eventueel een assertiviteitscursus om wat zekerder van jezelf te worden. 
Nog even een tip, ik weet niet of je het bovenstaande ook zo gezegd hebt tegen de vrouw van de theatergroep. Maar als dat zo is, probeer het dan te zeggen in eenvoudigere woorden, dat kan misschien voor jezelf ook wat makkelijker worden.

 · Answer

Het klinkt als een soort aangeleerd gedrag, een reactie die je mogelijk als kind hebt geleerd en waar je lastig van af komt. Maar dat is even het betere giswerk op een afstand. Je zou je probleem kunnen voorleggen aan een gedragsdeskundige. Die kan daar meer over zeggen. Je kan bij de huisarts vragen of hij/zij iemand kent, een psycholoog met een eigen praktijk bv. De huisarts kan een verwijzing geven. Ik denk dat als je weet waar je het vandaan hebt, dat je probleem dan mogelijk ook snel opgelost kan worden. Je hebt al aardig wat geprobeerd, dus je weet in ieder geval al wat er niet werkt.

Succes ermee!

Succes ermee!

 · Answer

Herkenbaar. Ik denk dat je onbewust veel bezig bent met de vraag: "wat vind die ander van mij, als ik dit zeg of vraag ...?" En je vindt het belangrijk wat die ander van je vindt. Over het algemeen vinden veel mensen het belangrijk wat anderen van hen vinden. Maar als je een sterk zelfbeeld hebt, heb je er waarschijnlijk minder last van. Dus misschien moet je eens nagaan hoe je zelfbeeld is en waarom je sommige dingen belangrijk vindt.

In de situatie over de theatergroep, heb je een hele duidelijke mening over die mevrouw (eigenlijk vind je niet dat het kan wat ze doet: ze moet maar klare wijn schenken!!), en die wil je haar graag vertellen. Maar daarmee oordeel je ook over haar. Het zou je helpen als je probeert je oordeel uit te stellen. Stel je vragend op: Wat is er aan de hand? Ik denk aan je te merken dat je afhaakt ... is dat zo? Als je je open en vragend opstelt, geef je haar de gelegenheid om dingen uit te leggen. Als je je assertief opstelt, krijg je ook assertiviteit terug. (Wie kaatst, kan de bal verwachten).

Voor andere situaties geldt: kijk eens of wat je zelf ervan zou vinden als iemand dat aan jou zou vragen. Vind je het niet kunnen, of juist wel. Het heeft erg te maken met je eigen normen en waarden.

 · Answer

Moeilijk om met deze info daarover te oordelen. Je kunt bij jezelf kijken of er een patroon te ontdekken valt. Bij wat voor soort situaties treedt het op, welke gevoelend gaan dan meespelen. Ik leest wel iets van onmacht en mogelijk een angst niet de goede woorden te gebruiken. Zelf weet je of dit zo is. Ik kan dat nu niet toetsen bij jou en daarom blijft het een oordeel die niet hoeft te kloppen.
Ontspanningsoefeningen doen alleen iets aan de bijverschijnselen maar niet aan de oorzaak dus kijk daar eens naar. Dat neemt niet weg dat ze wat lucht kunnen geven. Wat ik ook wel vaker heb gezien is dat mensen weten dat ze zo reageren en dat dit werkt als een soort self fulfilling prophecy en dat een spannend gesprek de trigger is omdat je het eigenlijk al verwacht. Ik zie ook een patroon in jouw tekst van mensen waarbij je lijkt te schrijven dat ze voor jouw gevoel 'boven' je staan.
Kijk eens of je de trigger kunt ontdekken en er zijn echt mogelijkheden om te leren omgaan met die trigger. Heel veel inspiratie toegewenst.

 · Answer

Het lijkt erop dat je je vooral machteloos voelt in bepaalde situaties en jezelf dan toch dwingt er iets aan te doen. Maar het gevoel van machteloosheid overheerst.
Ik word zelf soms heel gestrest in dergelijke situaties, ik huil niet, maar rustiger gedrag, relaxtere emails, zouden een beter effect hebben denk ik. Toch lukt me dat niet.
Het antwoord op je vraag waarom? is dus denk ik: een gevoel van machteloosheid tegenover wat naar jouw idee onrechtvaardigheid is.
Maar wat je eraan doen kunt? Ik ben er ook nog niet achter...

waarom begin ik te huilen als ik assertief ben?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?