Wanneer ben je er 'slecht genoeg' aan toe om antidepressiva te slikken?

Als het goed is , weet je therapeut wel wanneer de grens bereikt is en je met alleen therapie je problemen niet meer oplost. Dan - en alleen dan - is het tijd om over te stappen op medicijnen. De deperessie gaat er trouwens niet eerder van over - dat is voornamelijk een kwestie van tijd - maar wordt wat minder scherp, zodat je je er wat makkelijker tegen kunt verzetten. Het zijn echter geen pilletjes waar het lekker snel meteen van overgaat ofzo.
Blijf dus vooral luisteren naar je therapeut. En klikt het niet met hem of haar, zoek dan een andere. Alles wat je actief zelf doet, en een deel van de oplossing is voor je eigen problemen, draagt bij aan het oplossen van de depressie.

een vriend van mij had ongeveer hetzelfde toen stelde de psycholoog hem zelf voor om toch maar een psychiater te raadplegen om medicatie voor te schrijven,wat hij ook deed waardoor hij nu stukken beter is en niet zoveel therapie nodig heeft.

Zoals Marleen al antwoord, overleg dit met je therapeut.
Verder zijn mensen vaak erg 'bang' om medicijnen als antidepressiva te slikken, dit is ergens wel goed, maar je moet er ook niet in doorslaan.

Krijg je morgen iets aan je maag wat met een pilletje opgelost kan worden, dan twijfelen maar weinig mensen of ze dat pilletje wel of niet moeten slikken, helpt het niet probeer je zonder problemen een ander pilletje.
Als antidepressiva jouw door deze moeilijke periode heen kunnen helpen is het het proberen toch wel waard, lijkt mij. Zeker als je in therapie bent en hierin begeleid wordt.

Hoewel de zwaarte van je depressie een rol speelt vind ik het veel meer de vraag waar je het beste mee geholpen bent. Net zo goed als bij andere ziekten is een goede diagnose belangrijk voor de behandeling waarbij de ene depressie de andere niet is.

Medicatie kan ingezet worden ter ondersteuning van je psychotherapie maar ook als primaire therapie om (eerst) je stemming te verbeteren.

Het vervelende is dat het weken duurt voordat SSRI's hun werk gaan doen en dan werken ze nog niet bij iedereen. Hou ook rekening met bijwerkingen, die gaandeweg wel minder worden in de eerste weken. Als je aan de Lexapro begint, hou dan regelmatig contact met je psychiater of psychotherapeut over die eventuele bijwerkingen. Overigens en als ik vragen mag, wat waren die andere medicijnen die je gebruikt hebt?

Mijn ervaring maakt dat AD je alleen maar slechter maakt, want niet alleen je slechte gevoelens worden afgevlakt maar ook de goeie... Je staat daardoor veel verder van jezelf af.... Dat moet je niet willen... Denk eens aan meditatie en dwing jezelf meer te gaan bewegen en naar buiten te gaan. Begin met een blokje om elke dag. Koop een mp4 speler, lekker muziekje erbij, gewoon stukje lopen... ipv thuis een boek lezen of wat anders, probeer dat lekker buiten in het park te doen... Let op de geur van de bomen, de blauwe lucht, of bij slechter weer, de frisse wind die lekker door je haren waait, of een mooie auto die voorbij rijd of een mooie bloem, net wat je interesseert. Lexapro is nog niet genoeg getest en neem ook in geen geval Valdoxan. Ik zelf ben al vijf maanden van de medicijnen af. En ik kan voor mezelf nu zeggen: ik begin er nooit weer aan... Ik heb dat 12 jaar gedaan en heb zowat alle soorten wel gehad onder begeleiding van een professional. Wat ik nu doe bevalt me veel beter... Ontspanningssporten/oefeningen zoals meditatie, yoga, Qi Gong tai chi... Mocht je nog vragen hebben: je weet me te vinden...